"KAKAIBAbe" By: Stalzee_19

"I DIDN'T THOUGHT"

-KRISTEN'S POV-

Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako sa araw na ito. Hindi naman ito yung unang beses na sumabak ako sa blind date pero kasi,..iba ang nararamdaman ko. Ano kaya kung huwag na lang akong tumuloy.?. Si Kauri pa rin naman ang laman ng isip ko kahit may kasama akong iba eh. So it's useless.Okay, Kris..this is the last time kaya pagtiisan na. It's for your own good. Wala namang mawawala.

I let out a very deep sigh bago tinungo ang address na bigay ni dad. I just wear a very simple get up. I wore my skinny jeans, a boots and  a plain white shirt. And of course, a simple make up para hindi naman masyadong mahalata na hindi talaga ako nag-effort.

Sa isang restaurant yung address na bigay ni Dad. Uhm., Akalain mong may restaurant palang nakatago rito. Walang masyadong customer mukhang bago pa to. Well, it's not that bad kasi nakakarelax ang ambiance ng lugar. Maraming bulaklak sa paligid kaya siguro sariwa  din ang hangin. First time ko palang rito pero napahanga na ako. Well sana lang masarap ang pagkain rito.

"Good day ma'am!. How may I help you?.". energetic na sambit ng isang babae mula sa pinto.

"Uhm,. Reservation for Kristen Hunt?.". I asked. I knew dad made it for me.

"This way ma'am". ngiting sagot niya sa'kin at tsaka nagpatinaod ng lumakad para masundan ko siya.

Pumasok kami sa isang sulok. Parang big time naman ata ang makakadate ko ngayon. Uhm. But I don't care.
Pinaupo ako sa nag-iisang table sa gitna na natatabingan ng red na tela maybe for privacy for the both of us?. Well I don't know. First time palang naman namin magkakakilala pero bakit parang pang anniversary na to?. Seryoso ba to?. This is really weird. Nakakahiya naman to sa suot kong halatang walang pakialam. Jusko Lord.😪

Tsk. Ako pa ang nauna sa date na ito ha. Ibang klase.😒 Iniabot nung babae ang menu. Mas mabuti nga siguro para naman may magawa ako. Pero napatigil ako nung maopen ko ang menu. Ang dami naman.😌 Tiniklop ko na lang ulit ang menu. Nakakapagod magbasa.

"Nakaorder na kau ma'am?."

"Well, just lend me your specialty. And uhm, a cup of coffee.". Nasaan na ba kasi yung kadate ko?. Naiinis na'ko ha. Kanina pa ko rito . Late na siya ng 15mins. This is frustrating!. I don't even know kung lalaki ba siya o babae.

Napatigil lang ako sa pagmamaktol nang matabig ko ang pouch sa tabi ko. Naman oh kung minamalas ka nga naman. Sinimulan ko nang pulutin ang ang mga laman ng pouch kong nagkalat. Anyways , hindi naman masyadong marami. Just my car keys, license etc. Saktong napulot ko na lahat when a pair of black stilletos came in front of my eyes. My body stiffened. Ni hindi ako makatayo. Kinakabahan akong tumingala sa may-ari niyon na nakadress ng kulay red and ...

"K-Kauri?."

"K-Kris?. I'm so---

Hindi ko na sya pinatapos pang magsalita at niyakap siya ng mahigpit. Hindi ako makapagsalita. Yung mga gustong-gusto kong sabihin sa kanya hindi ko magawang sabihin. Hindi ako makahinga sa sobrang sabik kong mayakap siya, makita siya,mahawakan siya. And here it is. My wish came true. Ramdam ko rin ang pagganti niya sa yakap ko and that's when I close my eyes. Alam kong si Kauri ito. Hindi ako pwedeng magkamali.

"H-Huwag ka nang umiyak . Please?. Na-nasasaktan ako kapag umiiyak ka.,". sambit niya kaya mas lalo lang bumugso ang damdamin ko. Hindi ko siya magawang bitiwan. Natatakot ako na baka iwan niya ako ulit.

"Let's stay like this for awhile..please?.". punong-puno ng luha ang mga mata ko. At hindi ko mapigilan ang sarili kong mas yakapin pa siya ng mahigpit. Sobrang saya ko. I didn't thought it was Kauri. At ngayon narito na siya. Yakap yakap ko na siya.

"I-I still love you Kauri. Hinintay kita kasi alam k-kong babalik ka a-at bumalik ka nga. Huwag m-mo na akong i-iiwan. H-hindi ko na k-kaya.". I managed to say those words between my sobs.