YOKSUL YÜREK | HÜMA (Düzenleniyor)

BÖLÜM-VII 🕊YANLIŞ AŞK🕊

*DÜZENLENDİ*

HÜMA 100 okunmayı geçtiii!
Küçük ailemin büyüyor olması o kadar güzel ki!❤️
Çok teşekkür ederiim.✨İyi ki varsınız.🤧

Keyifli okumalar.✨❤️

🕊

Küçük yıldızımızı doldurmayı ve yorum yapmayı unutmayın.⭐️

7.Bölüm

Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık; çalınan birinin kalbiyse eğer.
-Can Yücel

🕊

İnsan umudu oldukça vardır.Umudunu kaybeden insan güzel şeylere olan inancını yitirmiş demektir.
Benim ise şimdi umutlarım başıma yıkılıyordu.Süzüldüğüm gökyüzünde şimşekler çakıyordu.Kanatlarım kanıyordu ve ben yere çakılıyordum.

Gözlerim görmek istemiyordu gerçekleri.Ama karşımdaydı işte.Saçlarımı okşamasını istediğim eller başka bir kadına tutulmuştu,başka bir kadının yanındaydı.

"Hüma!"

Menekşe Annem hızlı adımlar ile gelip sarmalamıştı beni.Benim sarılmak için can atan kollarımsa iki yanımda öylece duruyordu.Hareket edemiyordum.
Gözlerimi karşımdan ayıramıyordum.

Karan Ali bir kez bana bakıp kafasını çevirsede yanındaki kadın hâlâ bana bakıyordu.Çok güzeldi.Üzerindeki kısa elbise vücuduna tam oturmuş,topuklu ayakkabılarının sivri topukları ayağa kalktığında yanında minicik kalacağımı haykırıyordu adeta.Sarı saçları,mavi gözleri ile manken gibi bir kadındı.

"Hoşgeldin,birtanem.İyi ki döndün iyi ki."

Keşke dönmeseydim.Şu anı görmektense bir kurşun armağan etseydim kalbime daha az acırdı canım.
Benim sol yanımda birçok merminin izi vardı.Zaten ben silaha gerek kalmadan vurulmuştum defalarca kez.Kalbim kangren geçiriyordu,söküp atmam lazımdı içindeki her şeyi.Ama bunu yaptığımda sonuç toprak altında kalan kalbimin yanına bedenimi armağan etmem olacaktı.

Bedenim,ölü ruhumun mezarıydı.

Menekşe Annem ona sarılmadığımı fark ettiğinde geri çekildi.Mavi gözlerine içim acıya acıya baksamda onun da elinden bir şey gelmiyordu.Kafasını yere eğen annem ile gözlerimi bu defa Tarık Babama çevirdim.Konuşmasam da duymuştu sesimi ama hiçbir şey yapamamıştı.Yanıma gelip alnımdan öpmüş ve salondan çıkıp gitmişti.

"Aşkım,bu kız kim?"

Sarışın güzelin Karan'a yönlendirdiği soru ile merakla bende cevabını bekledim.Ben kimdim?Onun nesiydim?

Bana dönen koyu kahve gözler ile dolmuş ama yaşlarını inatla akıtmayan yeşil gözlerimi ona çevirdim.O kadar duygusuz,o kadar hiçmişim gibi bakıyordu ki...Varlığımdan şüphe ediyordum.

"Üvey kardeşim,annemlerin doğduğunda evlatlık aldıkları küçük kız kardeşim."

Sapan atılmış,kanatlarım vurulmuştu.Şimdi kalbimden bir ceset kokusu geliyordu.