7

650 87 51
                                    

upuzun zamandır bu kadar sağlıklı ve güzel yiyecekleri bir arada görmemişti. restorana oturduklarında tobio az bir şey sipariş etmişti ama atsumu onun için baya bir şey istemişti. tobio hâlâ onun neden bu kadar iyi davrandığını anlamıyordu ama şu anlık bundan memnundu.

atsumu onu, ikisinin de üstünde rahat kıyafetler olduğu için şık bir mekana götürmemişti. zaten götürseydi de tobio'nun yüzündeki yaralar dikkat çekerdi. gerçi bu yaralar çok değildi, tobio yüzüne darbe almamak için çok çabalardı. yine de şu anki hâlleri şık bir mekana uygun değildi.

yemeklerini yerken daha doğrusu tobio yemeğini yerken aynı zamanda da sohbet ediyorlardı. sohbetleri pek samimi değildi. genelde birbirlerini iğneliyorlardı ve tobio buna şimdilik katlanmak zorundaydı. atsumu onun hızlı ama kibarca yemek yiyişini izliyor arada kendisi de ağzına bir şeyler atıyordu. biir süre sonra "beğendin herhalde." dedi gülerek.

"yemek olsun yeter." dedi yemeğine ara verip. uzun zaman sonra bu kadar yemek yemek karnını ağrıtmıştı.  arkasına yaslandı ve atsumu'ya baktı. o da ona bakınca hemen gözlerini başka tarafa çevirdi.

"neden bana iyi davranıyorsun?" dedi dayanamayıp. atsumu bu sorunun geleceğini elbette biliyordu. "benim seninle bir sorunum yok ki."

"benim de seninle yok aslında. ama yine de garip geliyor. kimseye karşı böyle olduğunu görmedim." atsumu'nun bir anda yüzü değişti, cidden tehlikeli bir hâle geldi. "seni iyi bir rakip olarak görüyorum. gözlerinde biriken hırstan cidden çok etkilendim." tobio bu çocuktan cidden hoşlanmıyordu. o an iyi bir şey söylüyor olsa da aslında onun da kendisinden rahatsız olduğundan emindi.

"beni revire götürdün ve yemek ısmarladın," tobio elini karnına götürdü, cidden ağrıyordu. "bu iyiliklerinin karşılığını istemeyecek misin?"

tko ⎯ atsukageHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin