tko ⎯ atsukage

9

atsumu, tobio'ya yatacak bir yer ayarlamıştı. saat çok geç olduğu için tobio'ya uyumasını ve sabah konuşacaklarını söylemişti. tobio, onun evinde kalma fikrinden pek hoşlanmıyordu ama gerçekten kalacak bir yeri yoktu.

atsumu ona misafir odasına yerleşebileceğini söylemişti. burası bir misafir odasına göre fazla konforluydu. çarşaflar tertemizdi, yatak tobio'nun tam da sevdiği gibi yumuşacık ve kocamandı. uzun zamandır böyle hoşuna giden bir yerde uyuyamamıştı.

saat dörde geliyordu. atsumu onu yemeğe davet ettiğinde de geçti çünkü maçtan daha yeni çıkmışlardı. yorgunluğuna rağmen uyuyamıyordu. bunun sebebi muhtemelen içinin rahat olmamasıydı.

saat beş gibi ise sonunda uyuyabilmişti. beş saatlik bir uykunun sonunda kalktı. bir misafir odasına göre oldukça büyük olan bu yerin penceleri de kocamandı ve perdeye rağmen içerisi aydınlanmıştı.

kalkar kalkmaz tuvalete gidip işlerini halletti ve sonrasında ne yapacağını bilemedi. uzun koridordan geçip salona gitmeye karar verdi. atsumu'nun çoktan salonda oturuyor olduğunu görünce rahatladı.

ev kocamandı ve dünden beri kimseyi görememitşi. bu büyük evde tek yaşıyor olmalıydı. tobio da normalde tek yaşıyordu ama kaldığı yer kocaman olmadığı için ve yalnızlığa alışkın olduğu için kötü hissetmiyordu. belki o da alışkındır, diye düşündü ve günaydın demeyi unuttuğunu fark etti.

ama atsumu onu fark etti ve ondan önce davrandı. "günaydın." dedi gülümseyerek. tobio da ona karşılık verdi ve "günaydın." dedi.

"kahvaltı hazırladım, seni bekliyordum." dedi ayağa kalkıp. mutfağa doğru giderken tobio da peşinden gelmesi gerektiğini fark etti ve onunla gitti. bu büyük eve rağmen herhangi bir çalışan yoktu ve atsumu yemekleri kendi yapıyor olmalıydı.

"ellerine sağlık." dedi tobio sofrayı görünce. "otursana." dedi atsumu ve gülümsedi. tobio oturunca kendisi de oturdu. belki de cidden atsumu, herkesin düşündüğü gibi biri değildi.