tko ⎯ atsukage

6

bu hissi özlemişti. sadece iki maçtır yaşamıyor oluşu bir şey değiştirmiyordu, cidden özlemişti. alkışlar ve tezahüratlar eşliğinde ringden ayrılmak çoğu zaman motive ediciydi. şu an yerde yatan rakip içinse tam tersiydi. morali alt üst olmuştu.

yeni rakip birilerinin yardımıyla zar zor ayağa kalktı, tobio'nun arkasından bakakaldı. çekişmeli bir maç olmuştu. tobio'nun yediği darbeler de az değildi. ama sanki hiç darbe almamış gibi sakin sakin ayrılıyordu oradan. bu gerçekten sinir bozucuydu ama aynı zamanda da hayran olunasıydı.

soğuk bir duş aldı ve yine yaraları acımıştı. herkesin kullandığı duşları kullanmak mide bulandırıcıydı elbette. ama tobio için evde ne kadar az su kullanırsa o kadar iyiydi. az önce yüklü bir miktarda para almıştı ama bu para, şu anki su faturasını ödemeye anca yeterdi.

yine de iyi hissediyordu. miya atsumu kafasını karıştırmıştı, artık iyi olduğunu düşünmemişti onun yüzünden. ama asıl olan miya atsumu'nun çok dişli bir rakip olmasıydı. tobio bunu düşünüp gülümsedi. yenmesi gereken bir rakip onu daha da hırslandırabilirdi. bu açıdan bakmalıydı olaya.

banyodan sonra üstünü giydi, saçını kuruttu ve eşyalarını toparladı. tam çıkacaktı ki kapıda onu gördü. gülümseyerek tobio'ya bakıyordu, sarı saçlarını düzeltti ve "tebrikler," dedi. tobio onu baştan aşağı süzdü, biraz aşağılarcasına. ama atsumu bu hareketini umursamadı. tobio teşekkür etmek anlamında kafasını hafifçe salladı ve atsumu'nun dibine girdi. ama atsumu'nun çekilmeye niyeti yok gibiydi.

"istersen sana yemek ısmarlayayım, acıkmış olmalısın." dedi atsumu pek de samimi olmayan bir gülüşle. tobio onun neden böyle davrandığını anlayamıyordu. kötü bir niyet arayabilirdi normalde ama karnının guruldaması kendisini engelledi.