When The Bully Fell In Love

Chapter 18 - because i like you

Daisy's pov

"I'm not in my room" bakit ako nasa kwarto ni Monique? Wait a damn minute. Hold on. Unti unti ko kasing naaalala yung mga nangyari kagabi.

Pumunta ako ng bar tapos nalasing ako and then sinundo ako nila Monique and Keira and then... Oh shit bakit nasa alaala ko si Liza. Wait wait. "Ewww i said that? Why did i say that?" Tumingin naman ako sa kama and then another memory came in "oh shit! Natulog ako while hugging her?" Nababaliw na ata ako.

Pero i could just act cool and pretend that I don't remember anything. I grab my phone at tumingin sa oras. It's 10 in the morning. I'm so late for my class. may message naman kaya i open it. It's from Monique

"hey first of all goodmorning and second of all, you suck. Bakit ba kasi nag lasing ka kagabi pati tuloy beauty sleep ko nadamay but anyway your uniform is ready. Don't worry about your dad too, I already made an excuse for you. You bitch"

Napairap na lang ako. "This bitch" mag half day na lang ako. I have no choice.

"Daisy. I just realize something. Kaya siguro hindi ako naatract sa iba it's because i have feelings for her. I know i love her, pero bakit ganon?"

"bakit mas pinili kita kesa sa kanya? Bakit mas iniisip kita kesa sa kanya?"

I know I'm drunk at that time pero I always remember the things i did and the things i hear.  Hindi ko lang ma control yung ginagawa ko if I'm drunk. Hindi alam nila Monique and Keira na naaalala ko yung mga ginagawa ko. Alangan naman na i-brought up ko na nasuntok ko sila kagabi diba. Anyway mag peprepare na ako.

Liza's Pov

It's lunch time at hinahanap ko yung friends ni Daisy. Gusto ko lang i-ask if ok na ba si Daisy. Hindi ko kasi sya nakita eh.

Umupo ako sa table nila "oh hey Liza" sabi ni Monique. "Bakit wala si Daisy?" Tanong ko sa kanila. "Duh lasing na lasing kaya yun kagabi tingin mo maaga magigising yun?" Sabi ni Monique. Oo nga noh. Ang bobo ng tanong ko "pero is she ok though?" Tanong ko ulit "yeah and don't worry papasok yun" sabi ni Keira.

Pero di pa rin mawala yung concern ko sa kanya eh. Baka may problema sya kaya sya naglasing or may kaaway ba sya or ewan. Di mawala sa isip ko yun eh. Bakit naman kasi mag lalasing ang isang tao diba? "Hey" tawag sa akin ni Keira "she's ok. Don't worry about her. Ok?" Napangiti na lang ako

Ay oo nga pala, may gusto nga pala akong malaman sa kanila "may gusto lang sana akong itanong sa inyo" sabi ko "hmm what is it?" Sagot ni Monique "matagal na ba kayong mag kaibigan ni Daisy?" Tanong ko. "Why?" Balik na tanong sa akin ni Monique. "Kagabi kasi may nasabi kayong ano, yung huli niyo nakitang umiyak si Daisy nung elementary pa. Kaya na curious lang ako" sagot ko naman sa kanila.

"Yes" tipid na sagot ni Monique. "Ok ok" yun lang yung lumabas sa bibig ko. Tapos ang awkward na ng atmosphere. Parang nag iba yung mood nila pareho. Hindi ko alam bakit na konsensya ako, pero nakonsensya ako. "Sorry kung natanong ko" kaya nag sorry ako ng hindi ko alam ang dahilan.

Tiningnan naman ako ni keira "nah it's fine" sabi ni Keira "may naalala lang kami" sabi nya ulit. Napatango naman ako.

"Would you believe me if i say that, Daisy is the sweetest girl I've ever met?" Tanong ni Monique? Medyo nalito naman ako sa tanong nya. "Would you believe me if sabihin ko na, Daisy is the most forgiving, most generous, and the most soft hearted girl I've ever known?" Dagdag nya pa. What is she saying "of course you wouldn't" nag chuckle sya tapos bumalik ulit sya sa pagkain.

Nalito naman ako sa sinabi nya "wait, ano ba ibig mong sabihin?" Tanong ko ulit. "Forget it, that was before" sabi nya ulit. Kaya mas lalo akong nalito. "I'm so confuse" sabi ko.  "You wanna hear a story?" Tanong nya. "Yes?"