The Last 24 Hours With You

Prolouge

Each person has a fixed time of death. We cannot tell what time and way shall the creator take the life we ​​owe him. But what if you notice that you cannot live any longer in this world?

What will you do? Shall you fight for your life? But what if you find out that the man you love is playing at your feelings?

Will you still love him or let him go? Or you will be blinded by what you see?

Mica's POV

Kringg

Kringg

Kringg

Inabot ko ang alarm clock ko at pinatay. Ang ingay sobraaa. Sa ingay sobra neto ay mabibingi ka na talaga hahhaha.

Bumangon agad ako sa aking pagkakahiga. Niligpit ko ang aking higaan syempre its my daily routine kada gigising. Nang matapos akong maglipit ng hinigaan ay agad akong nagtungo sa ref. Naghanap ako ng aking makakain.

"A-ahm ano kayang kakainin ko ngayon"

Kinuha ko ang tinapay at nutella sa ref . Favorite ko kasi yung nutella skl. Pinalamanan ko muna ito, kumuha na din ako ng tubig para di ako mabulunan. Nang maubos ko ang aking kinakain ay nagtungo agad ako sa cr para maligo.

Paspasang ligo na ito tutal malamig din naman ang tubig sa umaga. Di ko na ginamit ang heater dito kasi mas aantukin lang ako sa klase nito mamaya. Antukin pa naman ako. Sinuklay ko muna ang buhok ko, bago ito binlower. Nagbihis na din ako nag uniform mas lalong lumalabas kurba ng aking katawan dito. Ang uniform kasi namin ay imaginin niyo na lang yung korean uniform at ang palda ay hanggang ibabaw ng tuhod. O pak si sailor moon ka ghorl? Hahaha.

Then finally i do my beauty rituals. Tadaaa at tapos na rin.

"Micaaaa yung driver naghihintay na sayo" sigaw ni mommy sakin. Akala ata di ko siya maririnig.

"Opo mommy pababa na" pabalik kong sagot kay mommy habang bumababa sa hagdan.

Nang makababa ako ay agad kong hinalikan sa pisnge si mommy.

"Goodmorning mommy" bati ko sa kaniya. I give my beautiful smile to my mommy.

"Dalian mo na sige at baka malate ka niyan first day mo pa na man ng pasok mo" pag papaalala niya sakin.

"Sige na po alis na po ako"

"Okay magiingat ka anak ha" bilin niya sakin kasi yun palagi since nun elementary pa ako.

Nang makasakay na ako sa kotse ay nagmaneho na agad ang driver namin papuntang school.

Habang nasa byahe ay nagearphone na lang ako at pinlay ang kanta. Habang nagpaplay ang music ay kumanta na din ako.

Are you coming back into my arms to love me again
I love you i miss you i need you now more than ever
More than words can say i love you and i miss you i need you more today🎶

Natigil ang kanta ko nang buksan ng driver ko ang pinti ng kotse. Kaagad akong bumaba at nagpasalamat sa kaniya.

"Salamat po sir timothy"

Pagtapos nun ay naglakas na ako papuntang room. F*ck di ko mahanap sa daming room dito. Hinanap ko ang bulletin board dito, finally i see it. Kaso nga lang ay madaming tao malapit dito.

Nagmadali akong makapunta dun at hinawi ko ang mga nakaharap na studyante.

"E-excuseeee meeeee may titignan lang ako saglit" pagmakakaawang sabi ko sa kanila. Pinagbigyan din naman nila ako, andaming mga nakapaskil na mga sched ng mga ibat ibang section yun. Masusi ko iyong hinanap.

"Yes nakita ko na rin"

Napasigaw ako sa tuwa dahil dun ay napatingin ang iba sakin. Nakakahiya but anong pakeelam nila atleast ako i just showing the real me. Hahahaha.

Micaella Zarniah Zapanza
Diamond H3

Yan yung nakita ko sa bulletin board. Nagmadali ako nagpunta sa room namin. Buti na lang wala si kontrabida hahaha.

Umupo ako sa bandang likuran at ibinaba ko na dina ng aking bag. Kinakabahan na ako  mamaya 🤣

Notice for all readers:
This work if purely fiction. Any part of this story does not claiming or imitating others idea. Names,place and events are purely co incidence. Plagiarism is a crime.

Follow and vote guys. Salamaat dear readers.