i kissed a youtuber [bbh+pcy]

yirmi beşinci bölüm

Chanyeol derin bir nefes aldıktan sonra köprüden aşağı sallandırdığı ayaklarını izlerken yanındaki adamın kendini izlediğinin farkında değildi. İkisi de konuşmuyordu; Baekhyun, Chanyeol'ün konuşmasını bekliyordu ve Chanyeol ne diyeceğini bilmiyordu.

Birakaç saat önce Baekhyun'a konuşmak istediğini söylediği bir mesaj atmıştı ve şimdi de onu Han Nehrine getirmişti. Nehrin üzerinden geçen ve onlardan başka kimsenin olmadığı eski bir köprüde otururlarken Chanyeol hala tek kelime etmiyordu.

Ardından "Bir ablam var," diye söze girdi. Baekhyun dikkatle onu izliyordu. "Lezbiyen." diye devam etti sözlerine. Baekhyun sadece onaylayan bir mırıltı çıkardı.

"Aramızda sekiz yaş var. O liseye giderken ben daha ortaokuldaydım ve tam o zamanlar bir sevgilisi olmuştu. Beni onunla tanıştırdı, çok sevdim. Ne bileyim, benim için hiç garip değildi sevgilisinin kız olması. Yine de ablam bunu dert ediyordu ve ben pek onu anlamıyordum." Baekhyun hafifçe sırıttı. Bir zamanlar Chanyeol de normal bir insandı demek. "Sonra bana sevgilisini anne ve babamla tanıştırmak istediğini söyledi, ben de çok sevindim. Ablam çok gergindi ama onu o kadar çok destekledim ki sonunda cesaretini topladı.

"Babam delirdi." Chanyeol bu sözlerinden sonra duraksadı. Gözünün önünde çocukluk anıları canlanırken gözlerini kapattı. Aynı korkuyu tekrar hissedebiliyordu içinde. "Babam öyle bir delirdi ki Baekhyun, daha önce hiç görmediğim bir adam vardı resmen karşımda. Bize karşı her zaman iyi bir baba olan babam, sırf ablam bir kızla sevgili diye kafayı yedi. Ablamı önce bir ay boyunca eve kapattı. Okulla ilgili sorun çıkınca da onu başka bir okula aldırıp sadece okulla ev arası gidip geldiğinden emin oldu.

"Yapabilecek hiçbir şeyim yoktu. Ablam sürekli şiş gözlerle gezen ve kimseyle konuşmayan bir zombiye dönüştü. Benim üzüldüğümü gördüğü için ara sıra benimle ilgilenemeye çalışıyordu ama babam fark edince ablamın benim de ahlakımı bozacağını düşündüğünden o kadar çok bağırıyordu ki, bir süre sonra ablamla görüşmeyi ben kestim. Kısa bir süre sonra aynı evde yaşadığımız halde ablamı görmez oldum.

"Sonra büyüdük. Ablam evden kaçtı, hala benimle iletişime geçiyor ama bundan kimsenin haberi yok. Ailem onun varlığını unuttu, hiç öyle bir çocukları olmamış gibi davranıyorlar. Herkes hayatına devam ediyor ama... Ama ben devam edemiyorum Baekhyun."

Chanyeol konuşmasını dolan gözleri sebebiyle yarıda kestiğinde Baekhyun onu kendine doğru çekip sıkıca sarıldı. Belki tam olarak ailesi tarafından olmasa da homofobik insanlar tarafından Baekhyun da defalarca kez istismara uğramıştı, bu yüzden Chanyeol'ün nasıl hissettiğini anlayabiliyordu.

"İstersen travma de," diye tekrar söze girdi Chanyeol burnunu çekerken. "İstersen de korkaklık ama ben hala o günleri atlatamadım Baekhyun. Babam tüm eşyaları duvarlara fırlatarak parçalarken odanın bir köşesine sinip ağlayan çocuğum hala. Ben hala aynı savunmasızlığı hissediyorum içimde."

"Şş," diyerek Chanyeol'ü sakinleştirmeye çalıştı Baekhyun bir kolunu omzuna dolamış diğeriyle de saçlarını okşarken. Başka ne demesi gerektiğini bilmiyordu. O an kelimeler tam olarak anlamını yitirmişti Baekhyun için. Uzun bir süre sessizlik içinde birbirlerine sarıldılar. Chanyeol saçlarını okşayan parmaklarla sakinleşirken dünyadaki tüm insanların Baekhyun gibi olmasını diliyordu. Çok mu zordu onun gibi olabilmek? Muhtemelen öyleydi. Chanyeol bile Baekhyun gibi olamıyordu ki.

"Özgürce yaşayan eşcinsel insanları görünce onları çok kıskanıyorum." dedi Chanyeol, üçüncü kes sessizliği bölerek. "Ama aynı zamanda kendimi tekrar o odanın köşesinde hissediyorum. Çok geriliyorum. Sanki babam bir yerlerden çıkıp o insanlarla takıldığım için üzerime bir şeyler fırlatacak gibi hissediyorum."

"Sen," diyerek Baekhyun gece boyu ilk kez bir cümle kurdu. Sesini temizledikten sonra devam etti. "Sen de eşcinselsin, değil mi?" Chanyeol sadece kafasını salladı. Sesli bir şekilde söylemeye cesareti yoktu.

"Sana yardım edebilirim." dedi Baekhyun bir süre sonra. Chanyeol anlamadığını belirten birtakım sesler çıkardığında devam etti. "Bu travmayı yenmende ve kendin gibi yaşamanda sana yardım edebilirim. Nasıl yapacağımı tam olarak bilmiyorum ama hayatına bu şekilde devam edemezsin Chanyeol."

"Biliyorum," diye mırıldandı Chanyeol kafasını Baekhyun'un omzundan çekip gözlerine bakarken. Bir şekilde bunları aşması gerektiğini yıllardır biliyordu ama şimdi adım atma zamanıydı. Chanyeol bunların hepsini aşmalıydı.

aslında bir tık gerginim, anlatmak istediğim şeyi anlamanızı umuyorum sadece. umarım chanyeol'ü çocukluğunda yaşadıklarını aşamamış aptal biri olarak görmezsiniz ve çocukluk travmalarının insanlar üzerinde ne kadar büyük etkilere sebep olduğunu göz önünde bulundurursunuz. sizi seviyorum 🌸

vE REMEDY'YE DE GELİN BABUŞLARIMuah