"Bu akşam spor salonunda çalışmak istiyorum."
Jungkook, elindeki kahvesinden bir yudum daha alarak bir cevap almak için karşısında oturan spor hocasına baktı. Elindeki telefonu ile ilgilenen Hoseok'un cevabı gecikmemişti.
"Benim için bir sorun yok, istediğin zaman çalışabiliriz."
Hoseok'un cevabına karşı, dirseklerini dizlerine yaslarken elindeki fincanı da iki eli ile kavradı.
"Senden bir şey isteyebilir miyim?"
Jungkook'un ani sorusuna karşı duraksayan kahverengi saçlı, kısa bir süre onun yüzüne bakmış ve cevaplayamayacağı bir soru sormamasını umarak onaylamıştı. Her şeyi Namjoon düşünmüştü ve Hoseok, düşündüğü her şeyi onlara anlatırken hiçbirini dinlememişti bile.
"Hafızamı kaybetmeden önce nasıl bir hayatım vardı?"
Ve Hoseok'un korktuğu başına gelmişti.
"Hayatın?"
Bir şeyler düşünmeye çalışırken oyalanmak için Jungkook'un sorusunu tekrarlarken diğeri ise ona merakla bakıyordu.
"Aslında... Sadece bir dövüş makinesi gibiydin ve tek işin maçlara çıkmaktı."
Verebileceği en mantıklı cevap buydu. Sonuçta onu böyle yapmak için uğraşıyorlardı.
"Peki ya ailem?"
"Ailen yok Jungkook."
Hoseok ne cevap vermesi gerektiğini düşünürken başka birisi tarafından gelen cevap ile ikisinin de bakışları boş koltuklardan birisine yerleşen Jimin'e çevrilmişti.
"Yok mu?"
Jungkook anlamadığını belirtircesine sorduğunda Jimin başıyla onaylayarak devam etti.
"Bir yetimhanede büyüdün."
Aldığı cevap ile birlikte kısa bir süre boğazında oluşan yumruyu yok etmek için yutkundu ve aklındaki tüm soruları sormak için arkasına yaslandı.
"Her şeyi bilmek istiyorum. Neden bir cep telefonum yok? Neden tüm günüm bu evde geçiyor? Ve neden evimde 3 doktor ve 1 spor hocası ile birlikte yaşıyorum?"
Ard arda gelen sorular karşısında bir an şaşıran Jimin, daha sonrasında ona hak vermişti. Elbet bir gün bu soruları soracaktı.
"İlk olarak, ben bir doktor değil psikoloğum. Hoseok, yani spor hocan senin isteğin üzerine bu evde kalıyor, sabah akşam spor yaptığın için sen istedin burada kalmasını. Patronun Kim Taehyung, yıllardır onun için çalışıyorsun, her şeyin ile o ilgileniyor. Doktorların ve ben ise geçen yıl geçirdiğin hastalıktan sonra Bay Kim'in isteği üzerine her ihtimale karşı burada kalıyoruz."
Jimin soruları cevaplarken Hoseok ise sorulardan kurtulmanın verdiği rrahatalama ile bir yandan onları dinlerken tekrar telefonuna dönmüştü.
Jungkook'un kaşları çatılırken Jimin ise üstesinden geldiği sorulara karşı derin bir nefes vermişti.
"Ne hastalığı?"
"Aslında hastalık diyemeyiz, psikolojik bir şey. Boşver uzun hikâye."
Doktorunun verdiği kaçamak cevaba karşı Jungkook, gözlerini üzerine dikmiş ve sorusunu yinelemişti.
"Ne hastalığı Jimin?"
Tekrarlayan soru ile artık verecek cevabı kalmadığını anlayan Jimin, oturduğu koltuktan kalkmış ve merdivenlere yönelmeden önce, tüm ciddiyeti ile karşısındaki gence bakarken konuşmuştu.
