Jungkook oturduğu koltukta, karşısında malzemeleri düzenleyen Namjoon'u izlerken, Yoongi ise üzerindeki beyaz önlüğü ve takmış olduğu gözlüğü ile kan sonuçlarını tekrar gözden geçiriyordu.
Saat akşam 10'du ve bu saatte Namjoon ve Yoongi her şeyin hazır olduğunu söyleyerek Jungkook'u yanlarına çağırmışlardı.
"Sağlığına dikkat etmiyorsun değil mi?"
Yoongi bakışları hâlâ elindeki kağıtlarda iken konuştuğunda diğeri omuz silkmişti.
"Belki."
"Kan değerlerin düşük, beslenmene dikkat etmelisin. Hoseok'la bunu konuşacağım. Şimdi sedyeye yat."
Yoongi'yi dinlerken bir an olsun bakışlarını ondan ayırmamıştı. Dikkatle onu dinliyordu. İşine olan ilgisi, ve işinin bu genç adamın sağlığı olması Jungkook'u değerli hissettirmişti.
Onun dediğini yaparak yatar pozisyona geçtiğinde Yoongi ise sedyenin başındaki alet ile ilgilenmeye başlamış, ayarlarını yapıyordu.
Sedyede uzanan Jungkook, onu ve önündeki aleti izlerken korkusunu umursamamaya çalıştı. Onlar bir doktordu ve ona zarar vermezlerdi, onlara güvenebilirdi.
"Canım acıyacak mı doktor bey?"
Biraz eğlenmekten zarar gelmezdi değil mi?
Jungkook'un sırıtarak sorduğu soruya karşı diğeri ifadesiz yüzü ile cevaplamıştı.
"Yok canım, alt tarafı çarpılacaksın."
Ve Jungkook'un kaşları çatılmıştı.
"İnsan bir teselli eder ya."
"Gerçekler."
Yoongi gülümsemişti ve elindeki kabloların bantlarını onun başına yapıştırarak, arkasındaki Namjoon'a döndü ve onun onayını beklemeye başladı.
"Şimdi gözlerini kapat ve kendini kasma. Elektrik verildikten sonra bayılabilirsin."
Namjoon konuştuğunda Jungkook onu başıyla onaylayarak gözlerini kapatmıştı.
Yoongi ise aldığı onayın ardından tekrar önünde yatan bedene dönerek onun gözlerine baktı. Farkındaydı, o korkusunu gözlerinden silemiyordu.
Ve Yoongi, aletin düğmesine basmadan önce, sadece onun duyabileceği bir şekilde fısıldamıştı.
"Özür dilerim."
***
"Bak, geliştirmen gereken şey vücudu olsa da sağlığı da vücudu için önemli değil mi? Kan değerleri düşük ve bu onu güçsüzleştirecektir. Kan değerlerini yükseltecek besinler tüketmeli ve bu görevi senin üstlenmeni istiyorum."
Yoongi karşısındaki kahve içen Hoseok'a yapması gerekenleri anlatarak ona emirler yağdırırken, karşısındaki ise elindeki soğumuş kahveyi dudaklarından ayırmadan yavaş bir şekilde içmekle meşguldü.
Jungkook beklendiği gibi, verilen akımın ardından bayılmıştı. Namjoon onun uyanmasını bekleyeceğini söylerken, Yoongi ise Hoseok ile beslenme konusunu konuşmaya karar vermişti.
Ve sonunda Hoseok kahve bardağını dudaklarından ayırarak konuşmaya karar vermişti
"Ne yani? İki işi aynı anda yapmamı mı istiyorsun? Doktor olan sensin dostum, ben sadece kasları ve dövüş teknikleri ile ilgilenirim. Sağlık senin işin. Ayrıca, o inatçı ile uğraşmak için kendimi fazla yaşlı hissediyorum."
"Senden daha yaşlıyım."
"Farketmez."
Sıkıntıyla derin bir nefes alan doktor parmakları ile alnını ovuşturmaya başlamış ve kalın sesi tekrar odada duyulmuştu.
"Pekâlâ, sadece ona bir beslenme programı hazırlayacağım ve kendisi takip etmesi için onu ikna edeceğim. En azından bunu kendi başına becerebilir, değil mi?"
"Umarım."
Hoseok'un sesine karışan telefon sesi ile Yoongi cebinden telefonunu çıkarmış ve arayanın Namjoon olduğunu görmüştü. Jungkook kendine gelmiş olmalıydı, kendisine haber vermesini istemişti.
"Şimdi gitmeliyim, hoşçaka-"
"Dur! Ben de geliyorum."
Hoseok kahve bardağını sehpaya bırakırken ayağa kalkan Yoongi'nin ardından o da ayağa kalkmış ve birlikte bir kat yukarıdaki odaya gitmek için merdivenlere doğru ilerlemeye başlamışlardı.
Merdivenler son bulduğunda Yoongi merak ve biraz da endişe ile karşısındaki kapıyı açtı.
Açılan kapı ile odadaki ikilinin bakışları kapıya çevrilirken Yoongi, sedyede oturarak karşısındaki Namjoon ile sohbet ediyormuş gibi görünen genci gördüğünde rahatlamıştı.
"Her şey normal Yoongi."
Yoongi, esmer tenli doktor gamzelerini ortaya çıkaracak şekilde gülümserken, onlara doğru yaklaşmıştı. Gözlerini, eski muzip bakışların aksine artık kendisine boş bakışlar ile bakan gence çevirdiğinde yutkunma isteğine engel olamamıştı.
"Merhaba Jungkook."
"Merhaba efendim."
---
AY BEN GELDİM
