MORRISON SERIES #1:ANDREANA|R-18|COMPLETED

CHAPTER ONE

CHAPTER ONE

"KUNG maiiwan sina Nathan at Daddy, iwan mo nalang rin ako mommy!" All the protests were made by Andreana, but, even so, she will still going to America with her mother. Her brother, Nathan is seriously ill, which is why her mommy Amanda chose to take up the job offer in America. Sa edad niyang labing anim, alam naman niyang para sa kapatid ang gagawin ng ina. What she just doesn't understand, bakit pati siya kailangan isama nito?

"Ginagawa ko ito para sa kapatid mo, Andreana!" lumuluha rin ang kaniyang ina. May kumirot sa puso niya ng sandaling iyon. "Anak, samahan mo ako sa America. I don't want to live there alone."

"Pero mommy, mamimiss ko po si Nathan pati si Daddy!" She's still crying. Niyakap naman siya ng ina. At the age of sixteen, she was taller than her mother. And her body was also very curvy for a young age.

"Andreana, listen." Seryoso nitong saad. "Remember, we're doing this for Nathan. Don't worry, we'll get back to them soon. Promise."

"T-Talaga, mommy?" Tumango ang ina. Kasalukuyan silang nasa NAIA Airport at hinihintay ang oras ng kanilang flight patungong America. Naluluha nalamang siya sa iisiping maiiwan niya ang kapatid na si Nathan at ang daddy Brandon niya.

Construction worker ang kanyang ama. Ang ina naman ay isang Teacher. Kulang ang sinasahod ng magulang, so her mom decided to go abroad. Ang kapatid niya ay may sakit na cancer, stage 3. Patuloy na nilalabanan ang sakit na iyon. Ang nangyari ay halos patayin nang kaniyang daddy ang sarili nito sa paghahanap buhay. Pero kahit ganon, hindi pa rin sapat para sa pagpapagamot ng kapatid.

She could say that they were a happy family back then. But when Nathan became ill, tila nabalot ng dilim ang kanilang tahanan. Parati niyang nahuhuli ang magulang na nagtatalo. Pero kapag kaharap sila okay naman ang mga ito. Ayaw lang siguro nilang ipakita sakanila na may problema.

***

NGAYON nga ay sakay si Andreana ng eroplano patungo sa isang lugar na kahit sa panaginip ay hindi nya narating. Ayon sa kanyang ina ay itutuloy niya ang pag-aaral sa LA. Even so, she really didn't want to come there and she preferred to stay with her brother and daddy.

Katabi niya ang ina. Bawat oras kinakamusta nman siya ng kaniyang ina. Kung okay lang ba siya o kung komportable ba siya. She just filled her chest with air and looked sadly out the small window of the plane. Ayon sa mommy niya, 16 hours and 44 mins raw ang kanilang flight patungo sa Los Angeles, California, USA. Ni minsan sa buhay niya ay hindi niya akalain na makakapunta siya sa America. Hindi niya alam kung anong magiging buhay niya doon pero ngayon palamang ay nakakaramdam na siya ng matinding lungkot.

Gumigising lamang siya kapag ginigising siya ng kaniyang ina para kumain at uminom ng tubig. Lumipas pa ang ilang oras ay nagising nalang si Andreana sa mahihinang tapik ng kaniyang ina.

"Here we are, sweetie." Her mom said. The plane landed at Los Angeles International Airport. She keeps her eyes exploring the view, the climate was also hot there, and she thought that she would see snow in America. She is probably wrong and her expectation disappoints her. But she was stunned. Is she really in another country?

"Where are we going now, mommy?" Tanong niya.

"Sweetie, my friend will pick us up. You know Faustine Morrison, don't you? The one who offered me a job." Sagot ng ina. She nodded. "Siya ang sasalubong saatin."

Isang matandang mayaman na si Mr. Faustine Morrison, isang half American and half Filipino. Balo. At sa kwento ng ina, may tatlo itong anak. Ilang dipa na lang ang layo nila sa mga sumasalubong. Isang matandang lalaki, isang binata, isang batang lalaki at isang dalagita na sa palagay niya ay kasing edad niya.