Merhaba tırtıllarım. Durun durun, kızmadan önce bir dinleyin beni.
Farkındayım bir kısmınızı çok üzdüm hatta, belki incilerini bile döktü satırlarım için kiminiz. Yazdığım ilk fic'in angst olmasını istedim çünkü, angst seviyorum nedense.
Öncelikle teşekkür etmem gereken onlarca yıldızlarım var. Bir ara ciddi ciddi fici askıya almayı düşündüm çünkü yapamayacağıma inanıyordum fakat bana çok destek oldunuz. Bana moral oldunuz. Sizlerin sayesinde buralara kadar geldik birlikte.Gelelim final bölümünee.
Bu sadece şahsıma ait bir kurgu. Sakın ha kendinizi çok fazla üzmeyin. Çünkü o eşsiz adamlar, hala yan yanalar ve bakıyorlar galaksilerinin içine. Hala tutuyorlar ellerini ve hala seviyorlar birbirlerini. Umuyorum ki naçizane kelimelerim, azıcıkta olsa aktarabilmiştir o muhteşem aşkı..
Umarım küçükte olsa bir iz bırakabilmişimdir sizde, umarım dokunabilmişimdir kalplerinize..
Bu satırlara gelen herkese minnettarım.
Satırlarımı okuyan gözlerinizden,
İçindekileri yazıya döken parmaklarınızdan öpüyorum tek tek.
Başka kurgular da görüşmek üzere.
Kendinize çok, çok güzel bakın.🌻
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Amour désespéré
RomanceSen Say Ki, Ben Hiç Ağlamadım. Hiç Ateşe Tutmadım Yüreğimi. Geceleri, Koynuma Almadım İhaneti. Ve Say Ki; Bütün Şiirler Gözlerini, Bütün Şarkılar Saçlarını Söylemedi..