Avcı (Düzenleniyor)

Öpücük

-Mia'nın Ağzından-

"İşim bitti bu zamandan sonra ben seni sende beni tanımıyorsun."

Dedim ve tam yanından kalkıyordum ki beni kolumdan tutup yine dudaklarıma yapıştı.

Birden karşılık vermeye başladım. Ne kadar bu ilişkinin yürüme ihtimali olmasada onu seviyordum. Belki bu his aşk bile olabilirdi. Nefessiz kalana kadar tutkulu bir şekilde öpüşmeye devam ettik. Dudaklarımız ayrıldığında ikimizde nefes nefeseydik. Ona bakmaya utandım. Hem görüşmeyelim diyorum hem de öpüyorum. Çok mantıklı cidden!!
  Çeneme değen parmaklarla ürktüm. Eliyle kafamı kaldırdı. Onla göz göze geldiğimde bana muzip bir bakışla sırıtıyordu. Yavaşça yarasının verdiği olanaklarla yeniden yüzüme yaklaştı ve dudaklarıma sade bir öpücük kondurdu. Ben ise donmuş bir şekilde ona bakıyordum. Ne diye bilirdim ki?! Hareketlendi bende kalkmaya çalıştığını anlayıp ona yardım ettim. Yavaş bir şekilde onu kaldırıp kolunu omzuma aldım. "Ağırlığını bana ver." dedim. Ne kadar sözümü dinlemeyip bana ağırlığını vermiyor olsada ağırdı. Güç bela merdivenlerden çıkıp onun odası olduğunu sandığım evdeki tek kullanılabilirlik açısından iyi durumda olan odaya girdik. Kapıdan girdiğimiz an bu odanın gerçektende onun odası olduğunu anladım. Tüm oda onun kendine has erkeksi kokusuyla donanmıştı. Odanın ortasında büyükçe bir yatak vardı. Onu yarasına bir zarar gelmeyecek şekilde yatağa yatırdım. Yorgundu belliydi, öpüşmemizden beri tek kelime etmemiştik. Yatağın ucundaki yorganla üstünü örttüm. Yaklaşıp alnından bir anne edasıyla öptüm. Tam kapıdan çıkıyordun ki bana seslendi.
"Yanımda kalamaz mısın?"
Çok masumdu fakat kalamazdım. Ya evdekilere ne diyecektim 'Üzgünüm bu gece eve gelemeyeceğim. Sevdiğim çocukla kalacağım.' Onlar ise hiç sorgulamadan, neymiş nereliymiş demeden ,ormanın içindeki o evde kalmama izin vereceklerdi. Arkamı dönüp üzgün suratımla "İsterdim fakat  biliyorsun ailem pek hoş karşılamaz bu işleri.~" O da cümleme karşılık buruk bir şekilde tebessüm etti. "Önemli değil, anlıyorum. Yarın okulda görüşürüz zaten. Eve giderken dikkatli ol." Kafa mı sallayıp daha fazla oyalanmadan odadan çıktım. Salonda ki çantamıda alıp hızlıca ormanın içinden yürümeye başladım.

Şanslıydım tam okul dönüşü zamanında evde olmuştum. Kimse şüphelenmedi ya da sorgulamadı.