BERİA

1.BÖLÜM

Selam dostlarım ilk defa bir kitap yazdım ve fazlasıyla acemiyim bu konuda o yüzden ilk bölümde fazlasıyla kısa oldu bunu umarım dert etmezsiniz simdiden iyi okumalar canlarım diğer bölümde görüşürüz:)))))

*
Bir insan'ın sahip olmak istediği her şeye sahiptim belki de. Harika bir yaşantım, ev, aile, arkadaş, para... Mutlumuydum? Evet.
Kabusum olan o gece... Yaşadıklarımı bir şekilde atlatmıştım ama büyük bir travma olmuştu. O gecenin bedenim üzerindeki izlerini silebilmiştim kendimce. Peki ruhumdaki izleri... Onlar hala duruyorlardı. Geçecekmiydi? Hayır. Ben Beria. O günün üstünden 8 yıl geçmişti. O gece o adamın günüydü bundan sonra ise benim.

Üniversiteden çıkmış arabamla eve gidiyodum havada hafif yağmur çiseliyodu. Saatime baktığımda Begümle buluşmama daha 2 saat vardı. Begüm kim mi? Kendi mi bildim bileli benimle olan en yakın dostum, sırdaşım, ailem ve avukatım. Yarım saat sonra eve geldiğimde bir şeyler atıştırıp duş aldım. Sıcak suyun verdiği rahatlamaya kendimi direk yatağa attım. Birazcık uykudan kimseye zarar gelmez. Yine aynı şey oluyodu yine o geceyi görüyodum. Adamın bana yaklaşması yere fırlatması dokunması... Yine çığlık atarak uyandım ne yaparsam yapayım bu kabuslardan kurtulamıyodum. Gördüğüm kâbusun etkisiyle başımda ağrımaya başlamıştı saate baktığımda yarım saat vaktim vardı. Hemen ağrı kesici içip hazırlandım tam o sırada da begüm aradı.
B: "nerdesin Beria sakın geç kalma bak herkes toplandı nerdeyse"
"Uyumuşum biraz şimdi çıkıyorum 10 dk ya ordayım merak etme sen"
B: "hediye mi unutma sakın"
B: hiç unuturmuyum güzelim ilk onu aldım elime Ahahahah hadi kapat kapat geliyorum öptüümm"
B:"bekliyorumm. Bende öptüm"
Evet bugün Begümün doğum günüydü 27 yaşında olmasına rağmen hâlâ doğum günü partisi veriyodu. Hemen arabama binip yola çıktım geç kalıp onunla uğraşmak istemiyorum. Begüm'ün evine geldiğimde herkes gelmişti. Kabalık olan yerlerden hoşlanmasamda sabretmem gerekiyodu. Gözlerimle etrafta Begümü aradığımda salonun diğer ucunda gelenlerle konuşuyordu. Gözlerimiz kesiştiğinde yanındakilere küçük bir tebessüm verip yanıma geldiğinde gülüp hemen sarıldım. Özlemiştim.
Begüm:"Hoşgeldin canım . Nasıl beyendin mi ?"
Beria:" Güzel ama fazla kalabalık ve bunaltıcı şimdiden daraldım ben"
Burun kıvırarak " senide memnun etmek çok zor. Anca mızmızlan zaten". Güldüm ve sarıldım. Aklımda ki soruyu sorup sormamakta kararsızdım surat ifademden anlamış olacak ki ben sormadan o söyledi.
"Aklındakini tahmin ediyorum canım ama daha öncede söylediğim gibi adam bu konularda fazla usta bir şekilde kendini kurtarmayı başarıyor."
"Nasıl başarıyor Begüm sen kendin söylememişmiydin az kaldı diye şimdi karşıma geçmiş kendini kurtardı diyosun"
Sinirlenmiştim. O da sinirlenmişti. Doğum gününde bunları konuşmak istemiyordum üzmek hiç istemiyordum ama çok yaklaşmışken her şeyin mahvolmasını kabul edemiyodum.
"Sakin ol Beria. Sanki bilerek yapıyormuşum gibi konuşmaktan vazgeç. Ben istemiyorum mu sanıyorsun? En az senin kadar istiyorum elimden gelen her şeyi yapıyorum ama şerefsiz bir şekilde sıyrılıyo"
"Tamam haklısın. Özür dilerim. Sadece... Anla işte Begüm artık kökünden bitsin istiyorum o adamı ateşler içinde yakmak istiyorum"
"Gel buraya" beni kendine çekip sarıldı. O kadar yorulmuştum ki her şeyden olacaklar hemen olsun istiyordum. Yine gözlerim dolmuştu. Bir kaç kişinin bize baktığını farkedip Begümden ayrıldım.
"Tamam tamam yeter bu kadar sarılmak bize bakıyorlar. Hem bugün senin günün duygusallığı bırakalım eğlenmemize bakalım." Deyip güldüm.
" ay evet hadi gel diğerlerinin yanına gidelim."
Gülüp onu takip ettim tabi aklımdaki düşüncelerde benimle birlikte geldi. O adam kim mi? Benim en güzel yıllarımın katili. Kabuslarım olan ruhumda derin yaralar açan o adam. Yekta Özdemir...
İnsanların ölmesine önceden üzlürdüm ama insan olmayanlar? İste onlar yaşamayı asla haketmeyen kişilerdir. Yekta Özdemir. Ölücekti. Onu eceli değil geçmişi öldürecekti. Küçük bir kızdan aldığı masumluk onu öldürecekti. O küçük kız onun eceli olucaktı. Kim mi o küçük kız.
Bendim. Beria Dizdar...