BİLİNMEYEN NUMARA (GERi DÖNÜŞ) 2

1

Zamanın nasıl geçtiğini bilmeden yaşıyordum bu hayatı, yaşamak için yaşıyordum. Sevdiğim insanı kaybedeli beş yıl olmuştu. Kendimi katil gibi hissedeli koskoca beş yıl geçmişti. Bedenim hala dimdikken ruhum o gün Oğuz ile ölmüştü. Yaşamak neydi bilmiyordum, sabah erkenden kalkıp İstanbul'un yorucu trafiği ile savaşıp işe gidiyor işimi yapıp geri dönüyordum. Günde sadece bir öğün yemek yiyip uyuyordum.

Yaşadıklarımı unutmak istiyordum sadece uyurken Oğuz'u düşünmüyordum. Zaten rüyalarıma bile girmiyordu. Şu an yaşasa 25 yaşında olacaktı, hayatının en güzel zamanlarını yaşaması gerekirken o toprak altındaydı. Ben katildim, ellerimde kan olmasa bile katildim.

Düşüncelerim beni boğarken çalan kapı zili ile gömülmüş olduğum siyah koltuktan kalkıp kapıyı açtım. Karşımda görmeyi istemediğim birisi vardı, Gökhan...

Çalıştığım gazetede editördü, ilk gittiğim andan beri bana aşık olduğunu söylemişti ama onu kibar bir dille reddetmiştim. Oğuz'a olanların onun başına gelmesini istemezdim.

"Merak ettim seni izin almışsın." başımı sallayıp içeriye geçtim Gökhan'da kapıyı kapatıp arkamdan geldi.

"Bir şey içmek ister misin?"

"Hayır, seni merak ettim sadece. İyisin değil mi?" başımı sallayıp tekrar siyah koltuğuma oturdum. Gökhan'da karşıma oturup beni izlemeye başladı, yakışıklıydı, başarılıydı ama ona istediği şeyi verebileceğimi sanmıyordum.

"Hayat devam ediyor Bahar, yaşamalısın. Böyle yaparak bir yere gelemezsin. Daha çok gençsin lütfen önüne bak." boğazımdaki yumruyu zorlukla yutup gözlerimi kaçırdım.

"Gökhan bak ben- " cümlemi telefonuma gelen bildirim sesi bölmüştü, buna şükür edip telefonu alıp açtım. Gelen bildirim WhatsApp'tandı. Bilinmeyen bir numaradan gelmişti. Ellerim titreyerek mesaja dokundum. Gördüğüm mesaj ile gözlerim irice açıldı, bu gerçek miydi?

Bilinmeyen Numara; Merhaba sevgilim, geri döndüm.