BİLİNMEYEN NUMARA (GERi DÖNÜŞ) 2

FİNAL

Erken final yaptığımı düşünen vardır belki, ama yazacak bir şeyim yok. Belki de 2.kitabı gereksiz bulanlar oldu, ya da iyi ki yazdın diyenler. Ama o kadar ısrardan sonra yazmadan geçmek istemedim. Finali okurken "bu ne aw" "bunlar şaka mı" "nE?" diyebilirsiniz ama ne yazayım bilmiyorum daha. Belki son birkaç bölümü silip başka bir şekilde devam ederim ne yapacağımı bilmiyorum. İkizler burcundan kararlılık beklemeyin ve usulca okuyup geçin sldlwlsleld

2.kitapta yanımda olan herkese teşekkür ederim. İyi ki varsınız. 💜

Şimdi usulca bölüme geçebilirsiniz.

İyi okumalar. ✨

Bilinmeyen Numara Final

"Bu yemekler bitecek çocuklar ona göre." ikizler başını sallayıp yemeklerini yemeye başlamıştı ben de sırtımı mutfak tezgahına yaslayıp onları izledim. Beş yaşında iki kız çocuğumuz vardı. O kadar güzellerdi ki onlara aşıktım.

"Anne, babam ne zaman gelecek?" Gece'nin sorusu ile ona dönüp gülümsedim.

"Birazdan burada olur kızım. Neden?"

"Kreşten imzalı fotoğraf istediler anne, onları imzalatmak içinmiş. Ben dedim babam kızıyor diye ama Gece hanım dinlemiyor ki." Işık ellerini iki yana açıp başını olumsuz anlamda salladıktan sonra yemeğini yemeye devam etti.

"Ya Işık her şeye karışma. Ne var arkadaşlarım babamı seviyor bu da benim egomu okşuyor."

"Canım kardeşim egonun okşanması için babamı kullanma sen de onun gibi başarılı ve tanınmış birisi ol o halde." kızlarımın çatışması hiç durmazdı, asla birbirlerinin sevdiklerini sevmez ve desteklemezlerdi. Işık daha çok mantıksal düşünürdü, Gece ise daha çok duygusal düşünendi.

"Eee bu arkadaşlarınız sadece babanızı mı seviyor?"

"Kızlar öyle." Işık patatesini ağzına atıp konuşmasına devam etti. "Erkeklerde seni seviyor ama tabii ağızlarının payını alıyorlar."

"Ay bu kızın babamı kullanıp onları tehtid ediyor anne. Yok neymiş babam onları dövermiş."

"Babam kıskanç bir insan Gece, ben de annemi kıskanıyorum o yüzden uzak dursunlar hem annemden hem de babamdan."

"Neler oluyor burada böyle küçük kızlarım?" Oğuz'un sesi ile ona döndüm, mutfak kapısında bizi izliyordu.
"Hiçççç, hoş geldin babacığım." kızlar yemeklerini bitirip koşarak banyoya gittiler, ben de Oğuz'un yanına gidip sıkıca ona sarılıp yanağına uzun bir öpücük kondurdum.

"Napıyorsun güzelim?" gülüp iyice ona sokulduğum sırada kızlarda koşarak yanımıza gelip babalarına sarıldı.

"Baba hoş geldin."

"Hoşbulduk kızlarım. Napıyorsunuz bugün?"

"Seni bekliyorduk, hayranlarından talep var gel hadi." Oğuz oflayıp onu çekiştiren Gece'nin peşine takılıp giderken arkalardan kahkaha atıp yanımda duran Işık'a baktım.

"Bu kızın akıllanmaz anneciğim, ben diyeyim." Işık'ta onların peşinden gidince omuzlarımı düşürüp mutfağa girdim ve toparlamaya başladım.

Bilgisayar başında saatlerimi harcadıktan sonra nihayet istediğim yere gelmiştim, yıllardır istediğim şeyi başarmış ve hedefime ulaşmıştım. İnsanlar hayallerinden vazgeçmemeliydi. Onları gerçekleştirmek için hep çalışmalıydı. Ben bunları çalışıp başarmış olan insandım. Kendimi şanslı görmüyordum, başarılı görüyordum. Öyleydim.

Hikayemin sonu mutsuz bitmişti, her zaman mutlu olacak değildi ya. Bu hayatta mutluluk kadar mutsuzlukta vardı. Ve biz genellikle mutsuz olan taraftaydık.

"Bitti mi güzelim?" başımı sallayıp kocama baktım. Dudaklarını dudaklarıma bastırıp öpmeye başladı, ona karşılık verip son kez öptüm ve geri çekildim. Oğuz arkadan boynuma sarılıp küçük öpücükler kondurmaya başlamıştı.

"Çocuklar içeride hayatım."

"Oyun oynuyorlar, hazır kitabında bitmişken bunu kutlamaya ne dersin?" gülüp ona döndüm. Aklından ne geçiyordu acaba?

"Nerede olacak bu kutlama?" omuz silkip yüzünü yüzüme yaklaştırdı.

"Tabii ki yatak odamızda ve yatağın üzerinde, aslında koltukta da olabilir. Hatta istersen banyoda?" göz kırpıp tekrar dudaklarımı öpmeye başlayınca omuzlarından onu ittim.

"Şttt rahat dur ve geceyi bekle. İkizler uyumadan olmaz o dediklerin."

"Keşke çocuk için bu kadar ısrar etmeseydim. Zorumuza bak, eskiden durmak bilmezdik şimdi hareket edemiyoruz."

"Çocuklarımı istemiyor musun sen?" yalan bir sinirle kaşlarımı çatıp Oğuz'a baktım. Manidar bir bakış atıp koltuğa oturdu.
"İstemesem ikiz yapacak gücü toplar mıydım sence güzelim?" kahkaha atıp yazdığım kitaba son kez göz gezdirdim. Hiçbir eksik yoktu, her şey tamdı. İlk kitaptan sonra ikinci kitapta çok istenmişti ve umarım ona gelen ilgi bunada gelirdi.

"Çok başarılı bir kadınsın sen, gurur duyuyorum seninle."

"Sağol tatlım, ben de."

"Kitabının ismi ne yazar hanımcığım?" gülümseyip bilgisayarı ona çevirdim.  Yanıma gelip okumak için eğildi.

"Bilinmeyen Numara Geri Dönüş..." saçlarımı öpüp gülümsedi. "Tanışma hikayemizin bu kadar tutacağını hiç düşünmezdim, iyi ki yazmışsın güzelim. Tabii sadece buradaki gerçeklik ilk kısım ama olsun."

"Eee hayatım her şeyi gerçek yazarsam insanlar sıkılır, biraz heyecan ve farklılık katmak gerek."

"Hı hı, ilk kitapta beni öldürmen dışında bir problem yok." koluna vurup göz devirdim. "İkinci kitapta yaşadığın ortaya çıktığı işte hayatım. Burada kendime acı çektirdim rahat et." ellerimden tutup beni kendine çevirip gülümsedi.

"Benim güzel karım, iyi ki bana o mesajı attın. İyi ki seni engellemedim ve sana aşık oldum, seni çok seviyorum." gözlerim anında dolarken kollarımı Oğuz'un boynuna dolayıp öpücük kondurdum.

"İyi ki sana o mesajı attım ve iyi ki seni sevdim. Seni çok seviyorum."

Biz bu hikayede mutlu olmuştuk. Kazanmıştık, aşk bizi seçmişti, hayat bizden yanaydı, mutluyduk. Çocuklarımız ile harika bir hayat yaşıyorduk. Çok sevdiğim kocaman bir ailem vardı.

Ben Bahar Tunç, iyi ki Bilinmeyen Numara olmuştum.

_____

Helllooo aldlaşsşdldj ikinci kitapta bitti. Eee mutlu bitti? Meğerse bu hikayenin yazarı ben değilmişim Bahar'mış. Her şey onun hayal gücüymüş ve Bahar benim aksime yine mutsuz son yapmış :( her beğeni Bahar'a linç aödşwşdleld neysee hikayede yanımda olan herkese sonsuz teşekkürler, diğer textingte görüşmek üzere orayada gelin eldşwşsle hoşçakalınnn