Her Own Doses of Medicine

CHAPTER 7

"Not a kargador"

"Hey, are you ready?"

I looked at Ran who's now entering my office. He's going to pick me for tonight's dinner with dad. I folded the file I was reading and get my bag, glaring at him as I walk. And he just gave his innocent look again.

"Uhuh, and where were you last night? Dad called me this morning, you didn't go home yesterday?" I rose my left eyebrow.

"Nagkita kami nila Daniel kahapon ayun nagkayayaan, nalasing ako kaya hindi na nakauwi."

"And replying to my text is a burden huh?" He just smiled appolegetically.

"I'm sorry, I was really drunk last night kaya babawi ako kay daddy ngayon."

Umiling ako, naiintindihan kong namiss nya ang mga kaibigan dito sa Pinas pero sana huwag nyang kalimutan na may nag- aantay sa kanya sa bahay. Nagpatuloy kami sa paglakad hanggang makarating sa parking ng hospital.

"I brought my car, hindi na ako sasabay sayo"

Tumango sya at pumasok na sa sariling sasakyan. Ganun din naman ang ginawa ko. Tonight is the dinner which I promised to dad at hindi pwedeng hindi matuloy ito dahil magtatampo iyon. After a minutes of driving we arrived at the house.

"Naku Mam, mabuti at andito kayo sobra pa naman excited ni Sir ngayon, kanina pa po iyon e, gusto na nga po kayo ni Sir Ran na ipasundo." Si Rita nang salubungin ako sa pinto ng bahay.

"Bakit may ibang sasakyan sa labas, kanino iyon?"

"Sapphire!"

Naguguluhan ako at bakit narito si Rhegan. Kasunod ko si Ran ng pumasok kami sa dining area. There, dad is sitting while drinking his wine with Tito Luis and and Tita Clara.

"Hey, I didn't know that you're here huh with your... family ofcourse." I whispered to Rhegan.

"Surprise!?"

He kissed my checks, at nakipag boy hug naman sa aking kapatid.

"Good evening Tito, Tita, hindi nabanggit ni Dad na andito kayo sana ay inagahan namin ni Ran ang pag uwi." I kissed their checks ganun din ang ginawa ni Ran. Tumawa si Tito at si Dad.

"I'm sorry Hija nagulat ka ba?"

"No Tita, I'm glad that you're here actually." She smiled. I sitted next to Ran sa kabila nya'y si Dad.

We start to eat our food samantalang nagpatuloy naman ang pag- uusap nila Tito at Dad minsan ay nagtatawanan, ang kapatid ko naman ay tahimik lang na kumain while sometimes nakikisali sa usapan si Tita at si Rhegan na minsan ay susubukan din akong ipasok sa usapan.

"Si Sap nga po tito, she's doing a great job." Si Rhegan.

"Syempre at masipag at matalino talagang itong anak ko, magtatayo nga ito ng sariling clinic, mag- iipon lang" si Dad naman na proud na proud sa akin, I smiled to him appreciating his complement.

"Bakit naman Hija hindi pa ngayon magtayo? I'm sure kayang itayo iyan ni Edward bakit at patatagalin mo pa?" Tita Clara asked with curiousity.

"Gusto ko po kasi ay sariling pera ang itayo doon kaya mag- iipon muna sa ngayon." She smiled to me, it seems that she likes what I said.

"Naku mabuti pa itong si Sapphire, Edward at may ganoong plano, itong si Rhegan ay hindi ko alam" si Tito Luis.

Nagtuloy pa ang tawanan at kwentuhan hanggang sa nag paalam na sila Tita Clara at Tito Luis na uuwi na ganoon din naman si Rhegan.

That night sa bahay ako natulog dahil iyon ang gusto ni Daddy maaga nga lang gumising para sa trabaho.

I was walking in the looby at the hospital dahil katatapos lang ng noon break, until biglang umingay ang lobby at nagtatakbuhan ang mga nars, mayroon din doong babae na iyak ng iyak habang nakasunod sa nars na tumatakbo sa Emergency Room.

Nakita kong nagpapanic ang nars kaya lumapit ako at nagtanong.

"What's happening?"

"Doc. Sap, may isang sasakyan pong naaksidente maraming pasyente na sugatan wala na pong available na doctor para mag opera sa isa pang pasyente." Naiiyak nyang sabi.

"Nasaan si Rhegan kung ganun?"

"May hawak na po ngayong pasyente nasa leave po kasi ang ilang doctor."

Magsusugest na sana ako na ako nalang ngunit tinawag sya ng isang nars para sa tawag mula sa Chairman.

Tumakbo agad sya sa telepono at umaliwas ang muka na parang nagustuhan ang sinabi ng kausap.

"I'm going to perfor-:"

"Doc. Okay na po may doctor na daw pong magpeperform ng surgery sabi ng Chairman, please excuse me"

Pinutol ako sa pagsasalita at tumakbo papasok sa Emergency Room. Ang akala ko ba'y kulang sa Doctor? Naglakad ako patungong Emergency Room, nang nasa pintuan ay akmang bubuksan iyon.

"Excuse me."

Napabitaw ako sa glass door nang marinig iyon, nang lingunin ang nagsalita ay nagulat.

"What are you doing here?"

He was surprise too. Shock and his mouth opened a bit, na parang isang milagro ang makita ako ngayon dito.

"Doc. Sta. Ana ready na po ang Emergency Room."

Lumabas mula sa pinto at pumagitna iyong nars na nagpapanic kanina.

"Hi! Uhm."

Nauna syang nakabawi sa gulat at ngumisi.

"Please excuse me, I have to save a patient"

Ngumiti ulit sya bago ako lampasan at nagtuloy sa pagpasok. Habang ako'y nakatayo parin doon with a surprised face. What did he say? He has to save a patient? Paano? Sa Emergency Room?

I was still stunned and still there standing with confussion and still surprise. Then, he's not a manager, gym instructor, o kahit anak ng C.E.O...

at higit sa lahat NOT A KARGADOR? He's a doctor? Why? How?