The Martyr Wife

21:Her

"what a view"

Hindi ko alam kong anong gagawin ko. Kundi tingnan ang ang mukha ng asawa kong gulat na gulat na makita si Thanya. Sa hindi malamang dahilan bigla akong nanghina, pakiramdam ko nasasaktan ako, hindi lang nasasaktan but losing my mind.
 
"Nice seeing you around, Thanya." Bigla naman itong ngumiti ng nakakaloka and with the look of her nasty eyes I can say she's sticking her eyes to my husband.

"We should go." Napatingin naman ako kay clayton ng sabihin nya iyon. So that's it? Is that all? I couldn't him, pero ano bang magagawa ko? It's his first love , baka masaktan pa ako kapag nag tagal kami.

Akma sana kaming maglalakad palayo ng all of a sudden, Thanya wrapped around my husband's body. Hindi ako makakilos, tinitingnan ko lang ang asawa ko kong anong gagawin nya. "Don't go, Clay. Please"

I don't know how to react. My rage wanted to erupt pero pinipigilan kong magalit, Tiningnan ko parin si clayton. Nagtutubig na ang mga mata ko, please clayton. You should prove me that you really love me over her. Ang paulit- ulit na sabi ng utak ko.

" Thanya, let go." Malamig na usal ng asawa ko.

"No, clayton. No, you still love me right?" Pagmamakaawa ni thanya. I clinched my first. Sasabog na ako sa galit, I should do something.

"Let go of me ,thanya. When I still can stop the temptation to kill you." Nakita ko kong paano namula si Thanya, she looked at me with disbelief.

In just a second, Thanya unwrapped her body. Sasampalin nya sana ako but then clayton quickly grabbed thanya's hand and then squeezed it that I can see the pain in thanya's eyes.

" I can't believe you! Napaikot ka na nga nya clay, get off my hand!."

Hindi parin ako makapaniwala sa nangyari kanina. Ang daming nakatangin samin pero hindi ko man lang napansin. I looked at my husband's face, I never imagine na yon ang gagawin nya. Akala ko marerealize nyang mas mahal pala nya si thanya, na naawa lang sya saakin. Pero sa nakita ko, I think he loves me, pero yon lang ba ang basihan?.

I don't know but in my heart, there is a tiny of doubt that I can't just avoid. Sa mga nangyari saakin, I can't just easily erase it.

" What's with that face, wife?" Nakangisi nitong sabi.

I don't know why I love this man. Kung sa mukha lang, madami namang mas gwapo sa kanya.

"Kanina, parang sirang plaka na tumatakbo sa utak ko."

He grabbed my hand,slowly and gently hinahalikan nya ito. "Erase that, papasukin mo ko sa utak ko. Ako muna."

Hindi ko alam pero napangiti ako, chessy! Talaga lang clayton?. But the back my mind, I'm flustered. Sana ganito ng palagi, sana. Kaso alam kong may hahantungan to, especially kung malalaman nya na ang sinisekrito ko.

He'll hate me. "Tama na, magdrive ka ng maayos. I'm tired."

"Okay, so what do you want for dinner?" Ang tanong nito habang nakafocus ito sa pagdridrive.

I sighed. "Anything."

"What's the problem, wife? Don't lie to me, alam ko kung kailan ka nagsasabi ng totoo."

" Wala naman akong problema."

" No, You have. Sabihin mo na, you are hiding something."

" Sinabi kong wala. Matutulog muna ako." Pilit kong pinikit ang mga mata ko.

Bakit ba ako nagkakaganito? Dahil lang ba na buntis ako? Hindi ko alam pero gusto kong umiyak. Ang ganda na sana, pero bakit? Bakit pakiramdam ko kapag nalaman nya, mawawala rin ang lahat.

"Let's talk it out, wife."

"Clayton, pagod ako."

"No, sa bahay ka matulog. Dahil parin ba to sa nangyari kanina? I didn't expect you to be this upset. Akala ko, akala ko maproprove ko na sayo ang sarili ko."

"You proved it to me."

"Then, I let me feel it, fae."

" Let's just talk this out, tomorrow, clayton."

"Hmm, fine."

Ayoko bukas o makalawa. Yong handa na ako clayton, Give me time to say it to you without hurting you. Baka kasi dadating yong araw na hindi na ako, Baka siya na naman ang piliin mo. I rather hide it to my grave.

But I know, I'll regret not telling you.

And  I'm hoping it will not so soon.