The Martyr Wife

22:Love

It's been 1 month simula nang makita namin si thanya sa mall. Sa loob ng isang buwan, hindi ko maintindihan ang sarili ko pakiramdam ko pinahihirapan ko si clayton pati na rin ang sarili ko. How can I be honest to him? 'yong gusto ko sabihin lahat ng nararamdaman ko, mga pangambang gusto ko ng mawaglit kasi habang tumatagal mas lalo akong nangangamba.

Mas lalo akong nasasaktan, How can I be honest?How? Ayokong magcomplain kasi ano pa ang kailangan ko para gawin 'yon?. Bakit ang hirap makalimut, yong tipong mukha at pangalan hindi mo na matandaan pati na rin yong mga sakit na nangyari between you and that person.

I'm so paranoid.

"Wife, kumain na tayo."Ang malambing na sabi ni clayton at hinalikan pa ako.

"Sige, mauna kana. Hindi pa ako gutom."

"Napapansin ko, nanlalamig kana sakin. What happened? Bakit ayaw mong sabihin saakin? Fae,shit! Spill it out!"

I was taken aback when he kneel down. "What the heck?"I burst out.

"Tell me, ano bang nangyari? Why are hurting me like this? Is this kind of revenge?"

Hindi ako makapagsalita,I wanted to hold my breath and tears pero hindi ko na kaya. Gustong gusto ko ng ilabas lahat ng hinanakit ko before the world will end between us. But even though I would want to spill it out , but my fear interrupted me to do so.

"Wife?, Sabihin mo kulang pa ba? Do you still despise me?." He stammered while holding his tears. I could see in his dreamy eyes he was about to cry pero pinipigilan nya kagaya ng pagpigil kong umiyak.

"No, wala kang kasalan. Let's just eat."

Tumayo na ako pero hindi ko sya pinansin kasi kapag tumingin pa ako sa kanya I know baka umiyak lang ako't yakapin sya. Ayoko ng palalain pa ang sitwasyon , gusto kong maging masaya hanggang abot ng aking buhay. I need to fix this kasi mahal ko pa sya.

Sabi nila, If you can't give trust then you can't love. Pero sa sitwasyon ko, mahal ko sya kaya pilit ko syang pinagkakatiwalaan. Pilit kong binibigyan ng pagkakataon. Pilit akong nagiging martyr. Kasi nga 'yan naman ang kailangan natin, kahit pati sarili natin nasasaktan na.

Even if I lose myself but still trying to save you,clayton. Because losing you, is like losing my home,losing my future and losing my life. Sana ganon ka rin, kasi kapag gagawa ka pa ng makakasakit sakin kahit mahal kita, mapapagod rin naman ako. Susuko rin ako kagaya ng pagsuko ko sa pag asang magkakabalikan tayo.

How could you love someone who once murdered your heart? Your innocent heart.

Nasa hapag kainan na kami, I saw how he looked at me. Para nyang inaalam  kong anong laman ng isip ko. Gusto kong ngumiti ng mapait kasi ni kailan  sya lang, sya lang pati puso ko. Clayton, ako pa rin ba? Sana ako nalang. No hesitation. Kasi gusto ko rin maging sigurado sayo.

"Wife, pupunta pala ako sa office. Pero kong ayaw mo, I can stay."Usal nito habang tinutusok ang bacon, hindi ito tumingin saakin na para bang paghihinalaan ko na naman sya.

I sighed. Dito ka nalang, parati. "Okay,kailan ka uuwi?"

He lit a manly smile at ngumuso pa."Around 8pm. May ipapabili ka ba?"

"No need, ngayon na ba?"

"Am..yeah kailangan na kasi ako doon. It has been like half a year since hindi ko na asikaso ang company."

Tango lang ang sinagot ko. Andoon din kaya sya? Hayss.. bakit ko ba iniisip 'yon, natural na andoon sya.

"Don't worry just trust me."