Ablam ellerini yıkayıp mutfağa koştuğunda peşinden gittim ve bütün günümü anlattım. Altı üyeyle ve bütün grupla çekildiğim fotoğraflarımı gösterdim.
"Bu çocukla beş tane fotoğrafın var."
"Çünkü vakti olmamasına rağmen hızlıca birkaç tane çekti. İnanabiliyor musun abla? Onun telefonuma dokunduğuna inanabiliyor musun? Telefonumu asla temizlemeyeceğim."
"Fotoğrafta onun kolu omzunda duruyor ufaklık. Asla yıkanmayacağını duymak istemiyorum."
"NE? OMZUMDA MI DURUYOR!?!?!?!"
"Tam da çığlık atmadığın için seviniyordum."
"Ben orada şoktaydım ve bunu fark etmemiştim. Tanrım! Tanrım! Tanrım! O bana dokundu! Asla yık-"
"Kapa çeneni ufaklık. Bunu duymak istemiyorum. Odana git ve yatağında tepinerek bunu kutlamaya devam et. Bu akşam evde tek olacağız. Ben de sana pizza yapacağım."
"ONEUS'ın Instagram hesabına mesaj at. Fotoğraflardan birini gönder ve üyelerle çekildiğin fotoğrafları paylaşırsan sorun olup olmayacağını sor."
"Huh?"
"Böylece Leedo senin hesabını öğrenir ve sana ulaşmak istiyorsa ulaşabilir."
"NE?! Sen bir dâhisin! Tanrım! Neden ablam kadar mükemmel değilim?!"
"Annemizin vücudundaki tüm iyi şeyleri ben almışım. Keşke çıkarken güzelliği de alsaydım. Böylece hepsi kardeşime kalmazdı."
"Aww~ Sen dünyadaki tüm kızlardan daha güzelsin~"
Popoma vurup beni içeri gönderdi. Onu gerçekten çok seviyordum. Hem annemin olmadığı zamanlarda bana annelik yapıyordu, hem de olmayan aşk hayatıma katlanıyordu.
Hemen Instagram'ı açtım ve ONEUS'ın sayfasına Leedo'yla olan bir fotoğrafımı gönderdim.
'Mesajımı okur musunuz bilmiyorum. Üyelerle birlikte fotoğraflarım var. Bunları paylaşmamda bir sakınca var mı? Uygun olmayacaksa asla hiçbir platforma yüklemeyeceğim.'
Sanha ve Yeri'nin asla paylaşmayacağını biliyordum. Fakat ben, tüm dünya ikimizin birlikte yaşlanması gereken, o uyumlu çift olduğumuzu görsün istiyordum.
Sayfa yenileyip dururken mesajımın açıldığını fark ettim. Tam iki dakika olmuştu ve hiçbir cevap yoktu.
Tam telefonu bırakmaya hazırlanırken, fotoğrafı olmayan tanımadığım gizlenmiş bir hesaptan mesaj geldi.
"Paylaşabilirsin, bunu bütün dünya görmeli."
"Ne? Sen kimsin? Sorumu nereden biliyorsun?"
"Kim Gun Hak."
"NE?"
"Bunun gizli kalacağına söz vermelisin."
"Sen gerçekten o musun?"
"Evet, ama bu hesabı kimse bilmemeli."
"Sana inanmıyorum."
"O hesaba attığın mesajı nereden bilebilirim?"
"Fotoğraf gönder."
"Fotoğrafta nasıl poz vermemi istiyorsun?"
"Neredesin şuan?"
"To Moon'un yıldönümü için şarkı kaydediyoruz. Küçük bir sahnede..."
"Woah! Sürpriz oldu."
"Nasıl fotoğraf atmalıyım?"
"Çeneni elinin üstüne koy ve yakından çek."
"Hemen gönderiyorum."
Fotoğrafa baktığımda donup kaldım. Bu gerçek miydi? Ben Leedo'yla mı konuşuyordum?
"Bu shop mu?"
"Hayır, benim Dongju. Adın doğru, değil mi?"
"Bana neden mesaj attın?"
"Bu sana saçma gelebilir, ama yaşlı bir dede olduğumda bile bakmak isteyebileceğim gözlere sahipsin."
"Ne?"
"Çapkın bir idol gibi mi görünüyorum?"
"Biraz zamana ihtiyacım var."
"Peki, bekliyorum."
Koşarak içeri gidip ablama mesajları gösterdim. Sevinçle kucaklayıp saçlarımı okşadı. Ona inanmam gerektiğini söylüyordu.
Ablamın mesaj fikri başta saçma gelmişti. Mesaj atacaktım ve Leedo bana ulaşmak isterse ulaşacaktı. Ufacık bir ihtimale tutunmuştum.
Sadece sahne performansı izlemeye gitmiştim. Sadece... Sonra onunla göz göze gelmiş, konuşmuş, fotoğraf çekmiş ve mesajlaşmıştım. Bu gerçek bir mucizeydi. Çünkü böyle bir şey artık filmlerde bile olmuyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
