Yıldız'dan Balkon

2

Annem arıyor..
"Alo."
"Alo,kızım.Nasılsın bir tanem?"
"İyiyim anneciğim,siz?"
"Biz iyiyiz de sen iyisin dikkat ediyorsun di mi kendine?"
"Anneciğim dediğim gibi ben iyiyim,merak etmene gerek yok."
"Kendini kötü hissettiğinde buraya da gelebilirsin."
"Anne,ben burada iyiyim."
"Tamam kızım ben seni daha yormayım,yorma kendini!"
"Tamamdır."

Telefonu kapattım,annemler benim için çok endişeleniyorlar.Oysaki ben burda iyiydim.

*

Gitarımı alıp balkona geçtim,bir minderin üzerine oturdum.Parmaklarımla akorlara şekil verdim ve çalmaya başladım.Bir yandan da şarkıyı söylüyordum.Beni sen inandırın sözlerini söylemeye başladım.
"Çizdim kendi aklımca hayatın resmini,bir şey bilmezdim aslında karıştırdım tüm renkleri.Hata yaptım tabii."
"Hata yaptım tabii."
Sözlerime eşlik eden bu ses çok da tanıdıktı,bu ela gözlü çocuk.
Kendi kendime iç geçirerek "Aa balkon sapığı."
"Bölmüyorum değil mi?"
"Yok sorun değil."
"Çok güzel söylüyorsun."
"Teşekkürler."
"Devam et hadi!"çok hevesli bir şekilde söylemişti ve bu gülümsememi sağlamıştı.
"O kadar istedin,sen de eşlik et o zaman."
"Peki,yani zaten çok etkileyici bir sesim vardır."
Alaylı bir sırıtış takınıp gülümsemedi,ben de bir süre yüzüne bakıp bir kahkaha attım.Tam bir kendini beğenmişti.
Şarkıya nakarat kısmından başlamıştık,açıkçası kendini beğenmiş falandı ama haklı bir kendini beğenmişlikti bu.Gerçekten çok hoş bi sesi vardı,yumuşak bir sesti.Sanki önceden ders görmüş gibi çok alışıktı,sesini çok rahat ayarlıyordu.
"Küçükken çok inanmıştım,eğer çok istersen her şey mümkün inanmak zor değil."
"Hikayem senle başlardı,senle devam etsin.Beni sen inandır."
"Beni sen inandır."birkaç saniye süren göz temasından sonra çalmayı bırakmıştım.
"Tebrikler çok güzel çaldınız."
"Teşekkür ederim."
Çok kısık bir sesle "Benden iyi olmasa da."
Yüzüm de anlam verememiş bir ifade ile "Efendim!"
"Ben de gitar çalıyorum."
"Öyle mi ne kadar ortak yönümüz var değil mi?"ama nasıl ortak yön Deniz!
"Biraz öyle gibi,neyse seni benim güzel sesimden mahrum etmek istemezdim ama birkaç işim var.Görüşürüz."
"Sinan Bey sesinizden beni nasıl mahrum bırakırsınız?sizin sesiniz olmadan nasıl yaşayabilirim bilmiyorum."Alaylı bir sırıtışla güldüm.Neyse ki şimdi balkon sapığından kurtulduk.

**

Tuvalete gidip aynanın karşına geçtim,bir süre aynanın karşısında kendimi izledim.Saçlarıma baktım,lavabonun yanındaki makası aldım.Kesmeye başladım ve enseme kadar kestim.Aynaya baktım,saçlarıma baktım.İnsan arada değişmeliydi,kalbini dinlemeliydi.Belki o yıldızlar olamayacaktık ama yine de onlar gibi hissedebilecektik.Hissetmeliydik.