Catch me

Oliver/Alli- elkaar leren kennen

de week leek voor bij te vliegen. niet omdat het thuis zo gezellig was, ik ben de laatste tijd alleen maar alleen thuis. ik ben nog een paar keer naar de bibliotheek gegaan om te kijken of ik alli nog zag, maar ze was er niet. helaas. dus vandaag is het zaterdag, net als vorige week ben ik extra vroeg opgestaan. de kans is dan groter dat ik haar tegen kom. de bibliotheek is uitgestorven. ik ga ergens aan een tafel zitten. hopend dat ze snel zal komen. 

Pff wat is het koud vandaag, gelukkig kan ik al naar binnen. ik loop de bibliotheek binnen. het is echt doodstil. hoewel dat goed is vind ik het toch een eng idee hier helemaal alleen te zijn. als eerste lever ik mijn vorige boek in. dan loop ik langs de rekken met boeken. niets interresants. ik kijk om me heen en zie opeens een bekend gezicht zitten. oliver. niet naar hem toe gaan, hij is je vast alweer vergeten. maar dan ziet hij mij ook. "Hey," zegt hij en staat op en loopt naar me toe. "Hoi," zeg ik lachend. "Toeval dat ik je weer tegen kom," zegt hij met een lachje. "Toeval? niet echt ik zei dat ik hier op zaterdagochtend kwam en het is zaterdag ochtend.. dus," begin ik lachend. hij grinnikt. "ik heb het boek dat je aangaf gelezen. het is inderdaad een heel goed boek," zegt hij. ik knik. "Weet ik, ik heb smaak,"  ik ga aan de tafel zitten waar hij zat en hij komt naast me zitten. "Waarom ben jij hier al zo vroeg?" vraag ik aan hem. hij haalt een wenkbrouw op. "Dat kan ik ook aan jou vragen," zegt hij. ik knik. hij heeft gelijk. "Maar ik vroeg het eerst," hou ik vol. Hij schiet in de lach. "Ik word gewoon gek thuis," zegt hij. "Ja ik ook," zeg ik. hij kijkt me even aan. niet rood worden. niet doen. "Kan nog ergens met je praten buiten de bibliotheek?" vraagt hij. dit heeft nog nooit iemand gevraagd. ik zit natuurlijk veel op internet, wat mijn ouders niet weten, maar ik hem nog nooit echt iemand mijn email of iets gegeven. "Eh, bedoel je msn?"  vraag ik. Hij knikt. "Ehm, ja, tuurlijk, ik eh, schrijf het wel op," waarom stotter je? doe normaal! denk ik bij mezelf. ik schrijf het op een blaadje en geef het aan hem hij knikt dankbaar. "dus, zocht je een boek?" vraagt hij. "Oh, geen specifieke, ik kom hier gewoon elke week,"  zeg ik. hij lacht even. ik kijk op de klok. ik moet weer gaan als ik op tijd wil komen. "Ik moet gaan," zeg ik en sta op. "Je blijft nooit erg lang hè?" vraagt hij. ik schud mijn hoofd. "Ze zijn streng bij mij thuis," zeg ik als enige. dan zwaai ik even en loop weg.

en weg is ze. dit is al de tweede keer dat ik haar tegen ben gekomen. ik moet haar echt beter leren kennen. ik stap op mijn fiets en  fiets naar huis. als ik de deur open doe is er weer niemand thuis. mijn ouders zijn nooit thuis, en als ze thuis zijn is dat misschien om 8 uur s'avonds. ze werken echt altijd. ik loop de trap op en start mijn  computer op. een voordeel is wel dat ze niet op me letten en ik dus kan doen wat ik wil. ik log in en pak het briefje waar ze het op had geschreven. zodra ik haar heb toegevoegd accepteert ze en is ze online. oké. dit moet goed gaan. je gaat gewoon met haar praten. focus. ik klik haar aan. 

Olli: Hey

Alli: hey, ik zie dat je mijn bijnaam gebruikt?

Olli: ja, het klinkt beter dan Oliver.

Alli: Verveel jij je ook kapot thuis?

Olli: en niet zo'n klein beetje ook, ik ben helemaal alleen thuis.

Alli:  was ik maar alleen thuis, ik word gek van al deze mensen hier.

Olli: heb je visite?

Alli: soort van

Olli: maar vertel eens iets over jezelf, hoe oud ben je bijvoorbeeld?

Alli: ik ben 15 jaar, jij?

Olli: hetzelfde, ga je echt elke zaterdag naar die bibliotheek?

Alli: ja, enige plek waar ik tot rust kan komen.

Olli: waar woon je?

Alli: ergens in de middle of nowhere

Olli:  haha ik woon in het midden van de stad.

Alli: ik ben jaloers, zullen we ruilen?

Olli: graag.

Alli: waarom ben je alleen thuis?

Olli: mijn ouders zijn aan het werk

Alli: hoelaat komen ze dan thuis?

Olli: ligt eraan

Alli: waaraan?

Olli: hoelaat ze thuis willen komen.

Alli: werken je ouders zo veel dan?

Olli: je hebt geen idee

Alli: waarom werken ze zo veel?

Olli: lang verhaal

Alli: we vervelen ons toch allebei, ik ben dol op verhalen.

Olli: mijn ouders hadden wat problemen met elkaar, en met onze vorige buurt, dus we verhuisden. ze dachten dat het zou helpen maar blijkbaar niet. ze willen zo min mogelijk met elkaar in 1 kamer zijn en dus zijn ze altijd weg. en word achtergelaten in dit stomme huis.

Alli: lijkt me best vervelend. mijn ouders zijn 24/7 hier en houden me altijd in de gaten, de zaterdagochtend is zowat mijn enige ontsnapping.

Olli: wat doe je dan als je thuis bent?

Alli: meestal wat tv kijken of niksen en lezen

Olli: klinkt leuk

Alli: oh shit, ik moet gaan, mijn moeder is op oorlogspad

Olli: ik spreek je later

Alli: Oké, doei

Olli: doei.

"Mam wat is er?" vraag ik geschrokken en doe mijn computer uit. "Ik wou je gewoon even herrineren dat we vanavond een diner hebben, dus kleed je mooi aan," zegt mijn moeder en glimlacht. "Is dit niet goed dan?" vraag ik en wijs op een roze rok over mijn knieen, en een t-shirt erboven. Mijn moeder begint te lachen. "Doe anders die blauwe zijde jurk aan. die staat je vast geweldig. En heb je nou oogpotlood op?" vraagt ze geschrokken pakt mijn kin beet. ik trek me los. "Haal dat er af! het is ziet er echt heel vies en niet netjes uit, gedraag je als een prinses, Alia," met die woorden loopt ze mijn kamer uit. Alia. wat een vreselijke naam is dat.