Catch me

Olli/Alli- deel 4

-Oliver- 

 ik zou niet zenuwachtig moeten zijn toch? ik bedoel ik heb niks met haar, ik heb haar maar 2 keer gezien en 2 keer gesproken. het is gewoon de kermis. en we gaan er gewoon als vrienden heen. waarom kan ik dan niet stoppen met zenuwachtig zijn? ik ben onderweg naar de bibliotheek en mijn zenuwen worden alleen maar erger. zou ik moeten wachten, of zou ze er al zijn? als ik dichterbij kom zie ik haar donkere vlecht al van ver af. ze heeft een zwarte broek aan met roze shirt erover en een zwart vestje. als ze me ziet glimlacht ze en zwaait naar me. oké, gewoon normaal blijven doen. ik zwaai terug en loop naar haar toe. "Hey," zeg ik. ze glimlacht breed. "Hey," ik zie dat ze dit keer geen oogschaduw of oogpotlood op heeft. ze is licht opgemaakt. haar lippen roze, haar wangen een beetje roze en haar ogen zijn gewoon naturel en mooi. ze ziet er uit als een engel. blijkbaar stond ik te staren want Alli gilt ineens. "Oké, dus waar is die kermis?" ik schrik op en kijk haar aan.  "Uhm, ja die is hier,"  zeg ik als ik begin te lopen. "Dus, moet je echt niet naar school?" vraag ik aan haar. ze lacht en schud haar hoofd. "Geloof me ze missen me niet," zegt ze. ik knik en loop door. "Je bent echt nog nooit naar een kermis geweest?" vraagt ik. ze schud haar hoofd. "Ik ben benieuwd," zegt ze en glimlacht naar me. ik weet zeker dat ik iets voelde in mijn buik.

-Alli- 

 "Oh mijn god," is het eerste wat in me opkomt. ik staar naar alle gekleurde, bewegende dingen. overal komt muziek, gelach en geluid vandaan. ik probeer niet als een debiel te staren maar aan Oliver's gezicht zie ik al dat ik gefaald heb. hij grinnikt. "Wat? dit is mijn eerste keer, ja!" verdedig ik me lachend. hij grinnikt en begint te lopen, ik achtervolg hem. ondertussen kijk ik om me heen.  we stoppen bij een kraampje. het ruikt er naar snoep en ik zie dat ze er popcorn hebben en suikerspinnen, hoewel ik nog nooit een suikerspin heb gegeten, heb ik het vaak genoeg op internet of tv gezien. Oliver besteld er voor ons beide een. ik pak het aan. dus, hoe eet je dit? ik kijk naar Oliver en zie hem het roze spul met zijn hand pakken en in zijn mond stoppen. ik voel eraan. wow het is echt heel zacht. als ik weer opkijk kijkt Oliver me lachend aan. ik voel dat ik rood word. "Heb je ook nog nooit een suikerspin gegeten?" vraagt hij. ik word nog roder en Oliver begint te lachen. ik loop weer met hem mee terwijl we beide eten. en het smaakt best goed. "Dus woon je hier ver vandaan of iets? Ik bedoel, nog nooit een kermis, een suikerspin?" oké, antwoord goed. "Zoiets ja, ik woon niet in de stad zegmaar," zeg ik. "Woon je op het platteland?" vraagt hij.  "een beetje, het is niet in de stad maar ik ben ook geen boer," zeg ik lachend. "Ja, daar praat je veel te schattig voor," zegt hij. ik kan het niet laten om te blozen. 

-Oliver-

 we komen aan bij het reuzenrad. ik zie Alli helemaal naar boven kijken. ik glimlach. ze is zo schattig en tegelijk ook nog grappig en mooi. ze draait zich naar me om met grote ogen. net een klein kindje die heel graag iets wilt. "Gaan we hier in?" vraagt ze hoopvol. kan het nog schattiger? ik knik en we gaan in de rij staan. "Dus, in de bibliotheek zag ik dat je Alia heette," zeg ik ineens. waarom zeg ik in godsnaam zoiets stoms?! ze kijkt eerst even geschrokken. dan kijkt ze me weer aan. "Ik word liever Alli genoemd, " zegt ze heel snel en kijkt om zich heen alsof iemand het niet mocht horen. dan glimlacht ze weer. "Word jij wel liever Oliver genoemd dan?" vraagt ze. ik haal mijn schouders op. "zo heet ik nou eenmaal, en het stoort me niet of zo," ondertussen stappen we in een karretje. Alli praat gewoon door. "Maar ik mag je wel gewoon Olli noemen toch?" vraagt ze met een pruilip. ik grinnik. "Tuurlijk," ze glimlacht. dan opeens lijkt ze pas te beseffen dat we al zitten. "OLLI! WE GAAN OMHOOG!" gilt ze ineens. ik weet niet of ze bang of enthousiast is. ze kijkt me vrolijk aan dus ze zal wel niet bang zijn. "Kom je hier vaker?" vraagt ze. "Als er een kermis is wel ja," zeg ik. ze knikt en staart in de verte. ik kijk naar haar. hoe mooi ze is. haar haar zo perfect. het licht valt zo op haar gezicht zodat het lijkt alsof ze gloeit. eerlijk gezegd zou ik hier wel lang naar kunnen staren. "Dus als je ver weg woont, op welke school zit je dan?" ze staart nog steeds voor zich uit, of naar de mensen beneden. "ik zit op een privé school," zegt ze. 

-Alli-

Alli, wat doe je nou?! ik staar hem geschrokken aan. hij kijkt verbaasd. het is ook niet aan de kleding te zien hoe rijk ik ben dus hij zal zich nu ook wel af vragen.. "Ik.. uh," begin ik maar dan opeens voel ik dat we stilstaan. helemaal bovenaan. misschien zou de normale reactie van elk persoon nu zijn: aah wat hoog! iew wat eng! we zitten vast! en dat alles. maar net als net kan ik mijn enthousiasme niet verbergen. mijn ogen worden groot. "kijk hoe hoog we zijn!" probeer ik net niet te gillen. Oliver knikt. ik ga met mijn handen door de lucht. ik voel me net een vogel. hoewel ik in een karretje zit, lijkt het net of ik vrij ben. "HAALLOOO!!" gil ik lachend. ik zie mensen naar boven kijken, de meeste lachen en denken vast dat ik gek ben. Olli vast ook. ik staar hem aan. maar hij lacht alleen maar. komt wat naar voren en gilt samen met me mee.