Yanımda oturan adam aniden kendisiyle beraber beni de kaldırıp sarıldı. Sessizce Ayça, Ayça diye mırıldanıyordu. İlk şoku atlattıktan sonra "bırakın beni ben Ayça felan değilim." diyerek adamı ittim. Bizimkiler ayağa kalkınca "hadi dışarı çıkalım herkes bize bakıyor." dedim. Hızla dışarı çıktık. Adam da peşimizden bizi takip etti. Kapıda bana dönüp yaşlı gözlerle "şey özür dilerim kardeşime o kadar benziyorsun ki biran öldüğünü unutup seni o sandım." dedi. Adam o kadar üzgün görünüyordu ki ne yapacağımızı şaşırmıştık. İçimizden en soğukkanlı olanımız Akın olduğu için "beyefendi sizi anlıyorum isterseniz bir kafeye gidip oturalım. Siz de sakinleşirsiniz." dedi. Adam onaylayınca bir kafeye gittik. " öncelikle ben Egemen. Kız kardeşim Ayça bir buçuk yıl önce trafik kazasında hayatını kaybetti. Öldüğü gün ona sürpriz bir doğum günü partisi hazırlamıştık. Arkadaşım ona kafenin adresini verip abin fenalaştı hemen gel dedi. O da hızla arabasına atlayıp yanımıza gelirken kaza yapıp hayatını kaybetti. Birden sizi görünce o olduğunuzu sandım tekrar kusura bakmayın. "diyerek gözlerini bana çevirdi. Kardeşinin ölümü onu o kadar etkilemişe benziyordu ki bunu uzaktan bakan herkes anlayabilirdi. Derin bir nefes alarak konuşmaya başladım." sizin ve kardeşiniz için çok üzüldüm. Eminimki çok zor bir durumdur. " bir an kardeşlerimden birini kaybettiğim düşüncesi beni sarınca tüylerim diken diken oldu. Silkelenip konuşmaya devam ettim. "kardeşinize nasıl bu kadar benzeyebilirim anlamıyorum." Egemen " sanırım şuan insanlar çift yaratılmıştır durumunu yaşıyoruz." Egemenle yaklaşık bir buçuk saat oturduktan sonra eve geçtik. Aslı "kızım orda ağzımı açmadım ama adam ne kadar üzgündü ya yazık valla üzüldüm adama." dedi "bende Aslı bende ne diyelim Allah sabır versin." "yaa kızım bir şey diycem ama kızma. Adam ne kadar yakışıklıydı yaa dimi." "saçmalama Aslı ona mı baktım sanki. Hem adamı bir daha görmeyeceğimize göre bu konuyu kapatalım ben çok üzüldüm." dedim. Aslı da gelip bana sarıldı. Sonra annem edasıyla "bugün çok yorulduk hadi yatağa." deyip beni odama yolladı.
4 gün sonra
Sabah alarmımın sesiyle uyandım. Bugün üniversite hayatımızın ilk günü saat 9.30'da Akın ile benim dersimiz vardı. Ben ve Akın hukuk, Mutlu radyo ve televizyon, Aslı ise gastronomi okuyacaktı. Aslı ve Mutlu'nun dersleri öğleden sonra olduğu için Akın ile ben erken çıkacaktık. Banyoda işlerimi hallettikten sonra spor yeşil gömleğimi ve siyah dar paça pantolonumu giydim. Saçlarımı tarayıp açtıktan sonra çantamı alıp mutfağa ilerledim. Akın ile bana kahvaltı hazırladıktan sonra telefonumu alıp Akın'ı aradım. On dakika sonra gelen Akınla kahvaltı yapıp evden çıktık. Ev ile kampüs arasında yirmi dakikalık yol olduğu için yürümeyi tercih ettik. Bahçede büyük bir kalabalık vardı. Bizim gibi birinci sınıflar ve diğer üst sınıf öğrencileri. Akınla ilerleyip binamızın içine girdik. Koridorda gördüğümüz öğrencilerden bazıları dönüp dönüp bana bakıyor, sonra dönüp arkasındakine beni gösterip bir şeyler söylüyordu. Akın dayanamayıp "bunlar niye sana bakıp duruyorlar." diye sordu. O sırada arkadan tanıdık bir ses "çünkü onu benim gibi Ayça sandılar." dedi. Bu Egemendi "sen burada ne yapıyorsun?" diye sordum. "Ben de burada okuyorum son sınıftayım. Ve Ayça da burada okuyordu. Havalı bir kız olduğu için çoğu kişi onu tanırdı. Seni Ayça sandılar ama onun öldüğünü bildikleri için de çok şaşkınlar. Merak etme yakın zamanda senin o olmadığını anlarlar çünkü kardeşim senin gibi değildi. "" anladım teşekkürler biz de bu sene başlıyoruz."" anlıyorum. Neyse benim derse gitmem gerek sonra görüşürüz. "deyip yanımızdan ayrıldı. Akınla beraber sınıfımıza gittik. Neyseki sınıftakiler de bizim gibi yeni olduğu için bana dik dik bakmadılar.
Bir blok dersten sonra Akınla kampüsteki kafelerden birine gittik. Birden telefonum çalmaya başladı. Aslı arıyordu." efendim Aslı" " üniversite nasıl? Birileriyle tanıştın mı? Dersler zor muydu?" diye sorularını sıralarken " Aslı bir sakin ol. Ve bil bakalım kim ilk günden ünlü oldu." ne? Ne oldu kızım? " bugünki olanları anlatmaya başladım." kampüse girince insanlar bana bakıp bakıp birbirleriyle fısıldaşıyorlardı. E bizde merak ettik. O sırada arkadan kim geldi tahmin et. " "ne? Kim?" "Egemen. Meğer Ayça da bu okuldaymış. Ve çok popülermiş. O yüzden herkes bana bakıp duruyor." yaa kızım seninki de şans işte. Senin benzerin popüler bir kızmış. Kesin benim benzerim varsa mahalledeki dedikoducu Hayriye teyze gibidir. "söylediklerine kahkaha atıp kafamı sağ tarafıma çevirdim ve bana bakan bir adamla göz göze geldim. Biraz sonra masasından kalkıp gözlerini benden ayırmadan kapıdan çıkıp gitti.
