𝐈𝐍𝐒𝐏𝐈𝐑𝐄 🍁

Bölüm 1: İlk karşılaşma, yeşeren umutlar

9 Ekim Cumartesi

Son birkaç saattir herhangi bir gelişme olmaksızın elimde tuttuğum kalemi sıkıntı ile defterimin üzerine bıraktım. Günlerdir kapımı çalmayan ilhamla tekrardan buluşmayı umut ederek ayağa kalktım. Üzerimdekilerin ince olmasını umursamadan kendimi dışarı attığımda birkaç dakika yalnızca gökyüzünü seyrettim.

Evime yakın olan yürüyüş yoluna adımladığımda oyuncağı elinden alınmış küçük bir çocuk gibi, kaybolan ilhamımı arıyordum. İnsanların buraya uğramayarak çok şey kaçırdıkları kanısına vardığımda düşüncemin yanlış olduğunu farkettim. Eğer insanlar burayı turizm rotasına çevirirse buraya gelenlerin özel bir yanı kalmazdı.

Bulunduğumuz mevsimin bir armağanı olarak sararan yaprakların üzerine hafifçe bastığımda burasının yazmak için en iyi yer olduğunu geçirdim içimden. Kafamı kaldırıp ağaçların büründüğü hafif turuncu tonuyla bütünleşen bulutları gördüğümde gülümsememe engel olamadım.

Derken karşılaştığım manzara ile olduğum yerde duraksadım. Yıllardır hiçbir onarıma uğramadığı için eskimiş bankın üzerine oturmuş, kızıla dönük saçlarının rüzgar ile hareketlenmesine izin veriyordu.

Okuduğu kitaptan kafasını kaldırıp yüzünü bana çevirince koyu yeşil gözleri benimkilerle buluştu. Açık renk teninin üzerinde yer bulmuş gül kurusu dudaklarını araladı. Ancak verdiği karardan vazgeçmiş olacak ki yine birbiri ile buluşturdu.

Dakikalarca birbirimizin yüzünü her ayrıntısına kadar ezberledik. Sonra gözlerini tekrardan elindeki kitaba çevirdi.

Akşam saatlerinde çıktığım için gökyüzü rengini yavaş yavaş siyaha bırakırken arkamı dönüp geldiğim yolları takip ederek evime ulaştım.

Rahatlamak için şöminenin karşısına geçip gözlerimi hareketlerini hızlandıran ateşe diktiğimde, turuncu ışıkların saçlarının rüzgar ile kıpırdanışını anımsatması üzerine dudaklarım yukarı doğru kıvrıldı.

Ne zaman, nasıl uykuya dalmıştım bilmiyorum, tek bildiğim; rüyamın başrollerin bugünkü rastlantı ile belirlenmiş olmasıydı...

***
🧡🍁