Players and something more🖤

Part 1

Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα. Σήμερα είναι ο αγώνας που όλοι περίμεναν. Σήμερα θα τρέξω με τον Τζίμι. Ο Τζίμι είναι χρόνια στη πιάτσα.
Είναι απο τους καλύτερους οδηγούς στη πόλη.
Έχει τρέξει με πολύ κόσμο, όμως πάντα κέρδιζε.
Σήμερα θα κάνω την αλλαγή.
Θα τον κερδίσω. Πρέπει να τον κερδίσω για να σταματήσει να κοκορεύεται ότι κανείς δεν μπορεί να τον νικήσει και ότι είναι καλύτερος απο όλους.

Έχω τρέξει σε πολλούς αγώνες, αλλά ποτέ με εκείνον.

Θα δούμε σήμερα κύριε Τζίμι ποιος είναι ο καλύτερος οδηγός.

Ο κερδισμένος, παίρνει τη θέση του αρχηγού στη πιάτσα.
Όπως καταλαβαίνετε προς το παρόν τον έχει ο Τζίμι.
Από αύριο θα είμαι εγώ.
.
Η ώρα έχει πάει 23:00 και από στιγμή σε στιγμή θα έρθει ο Άλεξ για να πάμε μαζί. Βέβαια εγώ με τη μηχανή μου και αυτός με τη δική του.
Ο Άλεξ είναι ο κολλητός μου χρόνια τώρα. Είναι 1 χρόνο μεγαλύτερος μου.

Μετά το θάνατο των γονιών μου μου στάθηκε σαν αδερφός.

Όταν πέθαναν οι γονείς μου ήμουν 13. Δεν υπήρχε κάποιος να με προσέχει και να έχει την επιμέλεια μου, άρα κατέληξα σε ορφανοτροφείο.

Δεν πέρασα και πολυ ωραία. Οι κοπέλες εκεί ήταν πολύ αυστηρές και εγώ σαν παιδί χωρίς στήριξη από πουθενά αντιδρούσα με αποτέλεσμα να τρώω πολυ ξύλο. Ο Άλεξ ήταν εκεί από την πρώτη μέρα. Δεν του έλεγα τι γινόταν όμως στο ορφανοτροφείο γιατί φοβόμουν μη φάω κι άλλο ξύλο. Μια μέρα όμως δεν γινόταν να μην του εξηγήσω τι γινόταν επειδή είχα μια τεράστια μελάνια στο μάγουλο μου και δεν γινόταν να τη κρύψω.
Μου είπε ότι μόλις ενηλικιωθεί θα με πάρει απο εκεί μέσα και ότι δεν θα μπορούσαν να τον καταγγείλουν για απαγωγή ανηλίκου ή κάτι τέτοιο επειδή δεν με πήρε χωρίς τη θέληση μου, ήταν ενήλικος και το περιβάλλον όπου μέναμε ήταν κατάλληλο για ενα ανήλικο παιδί.
Τελείωσα το σχολείο και όταν ενηλικιώθηκα δέχθηκα έναν φάκελο από έναν συμβολαιογράφο. Πήγα στο γραφείο του έτσι ώστε να μάθω τι ήθελε. Μου είπε ότι ήταν ο συμβολαιογράφος των γονιών μου και είχαν αφήσει διαθήκη.
Μου είπε οτι υπήρχε ένα σπίτι στο όνομα μου και το πατρικό μου. Επίσης είχαν και κάποια χρήματα στην τράπεζα και μεταφέρθηκαν αυτόματα στον λογαριασμό μου μετά το θάνατο τους.
Όταν γύρισα στο σπίτι του Άλεξ,του εξήγησα τι έγινε και έφυγα για το σπίτι μου.
Η ζωή μου δεν είναι μόνο αυτό το κομμάτι.
Μια μέρα καθώς γυρνούσα απο το σχολείο, ένα αυτοκίνητο σταμάτησε ακριβώς δίπλα μου. Δεν έδινα σημασία στο οδηγό, μέχρι που κατέβηκε απο το αμάξι. Άρχισα να τρέχω, όμως εκείνος με έφτασε. Μου έκλεισε το στόμα με ενα μαντήλι που είχε πάνω μια ουσία έτσι ώστε να λυποθυμισω. Ξύπνησα σε ένα δωμάτιο και τα χέρια μου ήταν δεμένα στα κάγκελα του κρεβατιού. Άρχισα να φωνάζω μήπως με ακούσει κανένας και τότε μπήκε στο δωμάτιο ο οδηγός απο το αυτοκίνητο. Άρχισα να κλαίω και να χτυπιέμαι πανω στο κρεβάτι,να με αφήσει να φύγω. Εκείνος αντί να με λύσει,με χαστούκισε για να σταματήσω να κλαίω, όμως εγώ συνέχισα πιο δυνατά. Τότε με μια κίνηση έβγαλε το παντελόνι μου μαζί με το εσώρουχο και έβγαλε και εκείνος τα δικά του. Μπήκε μέσα μου βίαια και άρχισα ουρλιάζω απο τον πόνο που μου προκαλούσε. Βγήκε απο μέσα μου και μου έλυσε τα χέρια
Τύλιξα τα πόδια μου με τα χέρια μου και εκείνος αφού ντύθηκε μου πέταξε τα ρούχα μου στα μούτρα. Μου είπε να ντυθώ και όταν θα είμαι έτοιμη να φωνάξω για να με επιστρέψει εκεί ακριβώς απο όπου με πήρε.
Ντύθηκα γρήγορα  αλλά σιγά μην τον φώναζα. Και αν με σκότωνε;
Άνοιξα το παράθυρο και κοίταξα και βγήκα έξω. Ήταν μονοκατοικία οπότε δεν χρειάστηκε να πηδήξω μπαλκόνια και να σκοτωθώ από μόνη μου. Πάλι καλά γιατί με το ζόρι περπατούσα. Με πονούσε η κοιλιά μου και η περιοχή μου. Άρχισα να τρέχω χωρίς να ξέρω που πηγαίνω αφού δεν ήξερα που είμαι. Βγήκα σε έναν κεντρικό δρόμο και έκατσα σε μια στάση που βρήκα. Ο βλάκας ο άλλος είχε αφήσει τη τσάντα μου στο δωμάτιο οπότε είχα και τα πράγματα μου μαζί. Πήρα τον Άλεξ τηλέφωνό και του εξήγησα πάνω κάτω που βρίσκομαι και μετα απο 15 λεπτά ήταν εκεί. Όταν φτάσαμε σπίτι του εξήγησα τι είχε γίνει και οτι δεν μπορούσα να γυρίσω στο ορφανοτροφείο σε αυτή τη κατάσταση.
Στα 16 μου έγινα μια σκύλα που πήγαινε ακόμη και με αρσενική γάτα.(Να σημειωθεί η ειρωνία)
Μετά απο αυτό που είχα περάσει ήθελα να εκδικηθώ ότι αρσενικό βρισκόταν στο δρόμο μου.