Players and something more🖤

Part 25

Ε: Που θα κρ-

Δεν πρόλαβα να πω κάτι. Μπήκε κάτω απο το γραφείο.
Πως χώρεσε εκεί κατω... ούτε ξέρω.

Ε: Μάλιστα!

Έκατσα στην καρέκλα και η πόρτα ξαναχτύπησε.

Ε: Δεν το βάζει ποτέ κάτω, έτσι;

Ρώτησα ψιθυριστά τον Νίκο και γέλασε ελαφρά.

Ε: Περάστε!

Είπα δυνατά και η πόρτα άνοιξε.
Με το που μπήκε μέσα κοκαλωσε.

Ε: Δεν δαγκώνω, πλησίασε!

Της είπα γλυκά με χαμόγελο.

Εβ: Εε... Ο..ο κ.Ευθυμιου;
Ε: Ο κ.Ευθυμιου δεν είναι εδώ αυτή τη στιγμή. Ο καφές; Για μένα;
Εβ: Για εκείνον!
Ε: Δεν πειράζει! Ίδιο τον πίνουμε οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα.

Είπα και σηκώθηκα για να τον πάρω απο τα χέρια της,αφου δεν έλεγε να τον αφήσει στο γραφείο.
Απομάκρυνε τα χέρια της έτσι ώστε να μην τον πάρω.

Εβ: Όχι!
Ε: Έβελιν κοίταξε να δεις...
Εβ: Που ξέρεις το όνομα μου;
Ε: Έχω ενημερωθεί για ολους σας εδώ μέσα.
Εβ: Γιατί; Ποια είσαι εσύ που πρέπει να ξέρεις για εμάς;
Ε: Ναι, συγγνώμη! Δεν συστηθηκα. Έρρικα Παυλίδη!

Είπα και άπλωσα το χέρι μου για χειραψία, αλλά δεν πήρα ανταπεδωση ποτέ.

Εβ: Δεν με νοιάζει ποια είσαι! Να ξέρεις δεν είσαι ευπρόσδεκτη εδώ μέσα. Όλες σε μισούν.
Ε: Σοβαρά; Και γιατί τέτοιο μίσος; Ούτε που με ξέρετε!
Εβ: Και μόνο που ήρθες με τον Νίκο, μπήκες στα μάτια όλων.
Ε: Μάλιστα! Να τον χωρίσω λες;

Είπα και έκατσα στην καρέκλα.

Εβ: Ναι! Άλλωστε δεν θελω να σε στεναχωρήσω αλλά έχει πάει με τις περισσότερες.
Ε: Α τον Νικολάκη και δεν του το χα.

Είπα και τον κλωτσησα ελαφρά με το πόδι μου.
Με τα χέρια του μου κράτησε τα πόδια και ήθελα να γελάσω αλλά κρατήθηκα.

Εβ: Να δεις που και με σένα έτσι θα είναι. Για λίγο και μετά γεια σας.

Είπε και τότε μου ήρθε μια ιδέα.
Κοίταξα τα χέρια μου και πάλι καλά φορούσα το μονοπετρο της μητερας μου.
Το έβγαλα με λύπη στο πρόσωπο μου και το κοίταξα.
Η Έβελιν το κοίταξε και γούρλωσε τα μάτια της.

Εβ: Τ-Τι είναι αυτό;
Ε: Μάλλον τίποτα. Έτσι οπως μου τα λες,δεν έχει καμία σημασία πλέον.
Εβ: Ο...Ο Νίκος στο έδωσε;
Ε: Πριν 2 εβδομάδες έγινε ο αρραβώνας μας.

Είπα και ο άλλος απο κάτω έσφιξε τους αστραγάλους μου.
Δεν έχει καταλάβει τίποτα και αυτο το κάνει καλύτερο.

Εβ: Δ-Δεν ήξερα... Τώρα τι να πω; Συγχαρητήρια;
Ε: Αφού δεν θα κρατήσει,δεν χρειάζεται. Κρίμα ρε γαμώτο και ήταν ωραία αυτή η καρέκλα. Είχα αρχίσει να την συνηθίζω.
Εβ: Αφού ο Νίκος θα καθόταν ούτως ή άλλως.
Ε: Αα ναι,δεν σου είπα.... Είναι νέα ανακοίνωση που θα ήθελα να διαδώσεις στην εταιρία αλλά μάλλον δεν θα χρειαστεί.
Εβ: Τι ανακοίνωση;
Ε: Από σήμερα θα ήμουν η νέα σας διευθύντρια, αλλά με αυτά τα δεδομένα μάλλον δεν θα γίνω ποτέ.
Εβ: Θες να μου πεις ότι τόση ώρα μιλάω στην διευθύντρια μου για τον σύντροφό της.
Ε: Μχμ!
Εβ: Παναγία μου, ένα νερό. Θα χάσω τη δουλειά μου.

Είπε και έκατσε στην καρέκλα μπροστά απο το γραφείο. Πήρε το νερό που είχε φέρει για τον Νίκο και το κατέβασε μονορουφι.
Αφού συνήλθε λίγο με κοίταξε.

Ε: Είσαι καλά;
Εβ: Αρχικά μην ακούτε τις βλακείες που σας λέω τόση ώρα. Τα έλεγα μόνο και μόνο επειδή οι άλλες με έβαλαν σαν γραμματέα του κ.Ευθυμιου, πλέον από όσο φαντάζομαι δική σας. Δεν είχαμε ενημερωθείτε για κάποια αλλαγή στην διεύθυνση. Ήταν λίγο απότομο. Μου επιτρέπεται να ξανασυστηθω;
Ε: Φυσικά! Κάνε δουλειά σου!

Σηκώθηκε και έφτιαξε τη φούστα της.

Εβ: Καλημέρα! Καλως ήρθατε στην εταιρία μας! Λέγομαι Έβελιν και ήμουν η γραμματέας του κ.Ευθυμιου.

Άπλωσε το χέρι της για χειραψία και ανταπέδωσα.

Εβ: Θέλετε να σας φέρω έναν άλλο καφέ, επειδή αυτός πρέπει να έχει κρυώσει;
Ε: Όχι, ευχαριστώ! Καλός είναι ακόμη.

Είπα και ήθελα να σκάσω στα γέλια.

Εβ: Πότε θα θέλατε να ανακοινώσω τα νέα;
Ε: Θα σε ξανακαλεσω. Προς το παρόν μην πεις τίποτα σε κανέναν.
Εβ: Όπως επιθυμείτε! Καλέστε με για το οτιδήποτε.
Ε: Φυσικά! Ευχαριστώ! Μπορείς να πηγαίνεις!

Έφυγε και έκλεισε την πόρτα.

Ε: Βγες!

Έκανα πίσω την καρέκλα και βγήκε κάτω απο το γραφείο.

Ν: Χώμα την έκανες!
Ε: Όχι,για να βλέπεις τι υπαλλήλους έχεις. Με τις περισσότερες ρε θηρίο;
Ν: Μη τα ξαναλέμε! Έχω πέραση. Για πες τώρα εσύ. Τι της έδειξες και φρικαρε;

Ρώτησε και του έδειξα το δαχτυλίδι της μητέρας μου.

Ν: Που το βρήκες αυτό;
Ε: Ήταν της μητέρας μου και από τότε που έφυγε το φοράω. Προφανώς και δεν το έχεις παρατηρήσει επειδή της περισσότερες φορές, φοράω και άλλα δαχτυλίδια.
Ν: Πάντως αυτό το δαχτυλίδι το έκανε πιο πειστικό όλο αυτό.
Ε: Ναι...

Είπα και γύρισα μπροστά και κοιτώντας το δαχτυλίδι.

______________________________________________