Players and something more🖤

Part 32

Φ: Με βοήθησε να καθαρίσουμε όσο μπορούσαμε το φόρεμα. Γνωριστήκαμε και αρχίσαμε να μιλάμε. Με γύρισε σπίτι και από τότε μιλάμε.
Ε: Και όχι μόνο αυτό! Αλήθεια, ποτέ προχώρησε η σχέση σας; Εννοώ, πότε καταλάβατε ότι δεν είστε απλά δύο άνθρωποι που μιλάνε;
Α: Θυμάσαι που ήθελες να βγούμε με τα παιδιά για να μου βρεις κοπέλα και δεν ήρθα;
Ε: Ναι!
Α: Ε πήγα και τη βρήκα μόνος μου.
Ε: Γι'αυτό δεν μου το σήκωνες μουσιτσαα...
Α: Γι'αυτό! Λοιπόν, αυτά είχαμε να σου πούμε. Το lovestory τελειώνει εδώ!
Ε: Εντάξει εντάξει! Σταμάτα! Πες μου τώρα... πόση ώρα έχει περάσει;
Α: Μια ώρα! Μπορείς να ηρεμήσεις;
Φ: Τι έγινε;
Α: Ο Νίκος έφυγε στο εξωτερικό για 2 μέρες και η κοπελιά ανησυχεί. Μέχρι να φτάσει θα της λες συνέχεια τι ώρα είναι.
Φ: Γιατί τέτοιος φόβος; Δεν είναι δα και τόσο επικίνδυνα τα αεροπλάνα!
Ε: Κι όμως είναι επειδή μπορούν να σου στερήσουν τα άτομα που αγαπάς!

Είπα με έντονη φωνή και έτοιμα δάκρυα στα μάτια μου και έφυγα απο την κουζίνα.
Ανέβηκα στον ξενώνα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.
Έπεσα στο κρεβάτι και άρχισα να κλαίω πάνω στο μαξιλάρι.
Η πόρτα χτυπάει και η φωνή του Άλεξ ακούγεται.

Α: Έρρικα άνοιξε μου σε παρακαλώ! Δεν ήξερε η Φανή. Σε παρακαλώ άνοιξε!

Σκούπισα το πρόσωπο μου και σηκώθηκα να του ανοίξω.
Δεν φταίει σε κάτι η Φανή,το ξέρω!
Απλά ήμουν φορτισμένη απο πριν.
Άνοιξα τη πόρτα και με πήρε αγκαλιά.

Ε: Συγγνωμη...
Α: Δεν πειράζει ψυχή μου! Ηρέμησε!
Ε: Η Φανή;
Α: Κάτω!

Έγνεψα καταφατικά και μου χάιδεψε το κεφάλι.
Ρουθούνισα σκούπισα τα δάκρυα μου και κατεβήκαμε κάτω.
Πήγα στο σαλόνι, επειδή εκεί ήταν η Φανή και την αγκάλιασα.

Ε: Συγγνώμη...
Φ: Εγώ συγγνώμη,δεν ήξερα!
Ε: Δεν πειράζει! Κάτσε! Θέλω να σου πω!
Φ: Δεν χρειάζεται! Αν δεν θες δεν-
Ε: Θέλω! Κάτσε!
Φ: Εντάξει!

Κάτσαμε στον καναπέ και ο Άλεξ έκατσε στην πολυθρόνα δίπλα.

Ε: Για αρχή θέλω να μάθω τι έχεις μάθει για μένα.
Α: Τίποτα δεν της έχω πει. Μόνο ότι είσαι σαν την μικρή αδερφή που δεν έχω.

Πετάχτηκε ο Άλεξ για να μην έρθει σε δύσκολη θέση η Φανή.

Ε: Όταν ήμουν 13 χρονών οι γονείς μου είχαν φύγει εξωτερικό για μια δουλειά. Στην επιστροφή τους περίμενα στο αεροδρόμιο να έρθουν όμως το αεροπλάνο στο οποίο βρίσκονταν δεν έφτασε ποτέ.
Φ: Λυπάμαι πολύ Έρρικα, αλήθεια!
Ε: Μη λυπάσαι! Ήταν να γίνει! Τέλος πάντων, μετά την κηδεία των γονιών μου δεν υπήρχε κάποιος έτσι ώστε να πάρει την επιμέλεια μου, οπότε με πήγαν σε ορφανοτροφείο. Τα πράγματα εκεί δεν ήταν όπως τα φανταζομουν. Οι κοπέλες με κατηγορούσαν για ότι κι αν συνέβαινε και με χτυπούσαν.
Φ: Γιατί δεν έμεινες με τον Άλεξ;
Ε: Ήταν ανήλικος τότε και εκτός αυτού δεν του είχα μιλήσει για ότι περνούσα μέσα εκεί. Μια μέρα όμως μου άφησαν μελάνια στο πρόσωπο και δεν μπορούσα να το κρύψω απο τον Άλεξ. Μόλις ενηλικιώθηκε με πήρε από εκεί μέσα με δική μου συγκατάθεση και έτσι έμενα μαζί του μέχρι να ενηλικιωθω.

______________________________________________