Players and something more🖤

Part 30

Ε: Πότε θα φύγεις;
Ν: Σε 3 μέρες!

Είπε και έκατσα σε μια καρέκλα,στο τραπέζι και τον κοιτάω πως φτιάχνει φαγητό.

Ν: Γιατί;
Ε: Έλεγα να μου μάθαινες να έφτιαχνα τίποτα. Μη πεθάνω της πείνας όσο θα λείπεις.

Γέλασε ελαφρά και έγνεψε καταφατικά.

Ε: Τι φτιάχνεις να φάμε;
Ν: Ρύζι με σάλτσα.
Ε: Ωραία!

3 μέρες μετά
Φτάσαμε στο αεροδρόμιο και η αλήθεια είναι πως μου κόπηκαν τα πόδια.
Έχω να πατήσω εδώ από τότε που έφυγαν οι γονείς μου.
Έχουν γίνει ο μεγαλύτερος μου φόβος τα αεροπλάνα.
Όταν άκουσα ότι έπεσε το αεροπλάνο που βρίσκονταν οι γονείς μου μέσα, άρχισα να μισώ τα αεροπλάνα.

Ν: Τι επαθες;
Ε: Ε; Τίποτα!
Ν: Πως τιποτα; Εσύ έχεις ασπρίσει!
Ε: Κοίτα,το μόνο που θα σου πω είναι οτι σ'αγαπαω πολυ και να προσέχεις!

Είπα και τον αγκάλιασα σφικτά.

Ν: Μωρό μου δεν θα φύγω για πάντα.
Ε: Και οι γονείς μου έτσι είπαν!

Ψιθύρισα αλλά το άκουσε.
Με έβγαλε απο την αγκαλιά του και με έπιασε απο το πρόσωπο να τον κοιτάζω.
Δεν του έχω πει πως ακριβώς έφυγαν. Του είπα πως ήταν ατύχημα.

Ν: Πως έφυγαν;
Ε: Γυρνούσαν από εξωτερικό και έπεσε το αεροπλάνο.

Ένα δάκρυ κύλησε στο δάχτυλο μου και το σκούπισε με τον αντίχειρα του.

Ν: Γιατί δεν μου το είχες πει;
Ε: Γιατί μάλλον δεν ήθελα να αποδεχτώ την αλήθεια, αλλά μόλις μπήκαμε εδώ μέσα θυμήθηκα εκείνη τη μέρα που τους περίμενα να έρθουν και τελικά...δεν ήρθαν... ποτέ.

Έσκυψα το κεφάλι και με έβαλε στην αγκαλιά του. Με έσφιξε πάνω του και μου χάιδευε την πλάτη για να ηρεμήσω.
Απο το μεγάφωνο ακούσαμε ότι πρέπει να φύγει και τον έσφιξα πιο πολύ πάνω μου.

Ν: Σου υπόσχομαι οτι σε 2 μέρες θα είμαι εδώ πάλι, μαζί σου.
Ε: Νίκο,αν πάθεις κι εσύ κάτι τότε κανένας Άλεξ δε θα με γλυτώσει απο το τρελοκομείο.
Ν: Δεν θα πάθω τίποτα! Μου υποσχεσαι ότι θα προσεχείς;
Ε: Μχμ...

Με φίλησε και τότε ξαναακουστηκε η φωνή της κοπελιάς στο μεγάφωνο.
Απομακρύνθηκε αλλά το έπιασα απο τον σβέρκο και τον ξαναφίλησα.

Ν: Πρέπει να φύγω!

Τον άφησα και άρχισε να απομακρύνεται.
Μπήκε μέσα και η πόρτα έκλεισε.
Έδιωξα όσα δάκρυα είχαν μείνει στο πρόσωπο μου και τα μάτια μου και έφυγα από αυτό το μέρος.
Ανέβηκα στη μηχανή και πήγα στου Άλεξ.
.
Χτυπάω το κουδούνι και αργεί να ανοίξει.
Τι κάνει τόση ώρα; Θα σκάσω!
Ξαναχτύπησα το κουδούνι και ακούστηκε θόρυβος απο μέσα.
Έρχεται!

Ε: Ενοχλώ;
Α: Κοιμόμουν!
Ε: Και μάλλον όχι μόνος ετσι;
Α: Ναι, αλλά δεν πειράζει. Μπες!
Ε: Όχι,θα πάω σπίτι.
Α: Ρε μπες μέσα. Θυμάμαι ότι έφυγε ο άλλον σήμερα.

Είπε και με τράβηξε απο το χέρι για να μπω στο σπίτι.

Α: Πάω να πλύνω το πρόσωπο μου και να ρίξω τίποτα πάνω μου. Εσύ φτιάξε καφέ.
Ε: Εντάξει!

Είπα και πήγα στην κουζίνα.
Έφτιαξα καφέ και έβαλα σε 2 κούπες. Έφτιαξα παραπάνω για να πιεί και η κοπέλα,αν θέλει.
Σπάνιο να κρατήσει κοπέλα για την νύχτα ο Άλεξ.
Λες να παίζει τίποτα;
Άκουσα βήματα απο τις σκάλες και μετά απο ενα λεπτό εμφανίστηκε ο Άλεξ στην κουζίνα.

______________________________________________