Polis Okulu

P/O 8

-"Ya sana ne yaa? Neden beni koruyosun ki?"
-"Çünkü seni...."

   Aniden kapının açılmasıyla her kes o tarafa döndü. Müdür ve yanında bir kadın ve bir adam içeri girdi. Kadının gözleri ağlamaktan kıpkırmızı hale gelmişti. Ve o gözler kim olduklarını söylüyordu. Adam Demire sinirli halde bakmadan duramıyordu. Demirin tepkisini merak ettiğimden ona taraf döndüm. Yüzünde hiç pişmanlık göremedim. Sanki "evet yaptım ve bundan da mutluluk duyuyorum" demeye çalışıyordu adama bakarak. Müdürün sesi düşüncelerimden arındırdı beni.
-"Sinem sen çıka bilirsin kızım."dedikten sonra Sinem odadan çıktı.
Demir müdürümüz,kendisinin babası Tarık hocaya döndü:
-"Masal neden çıkmıyor?"dedi.
-"Bunu sen ve kendisi daha iyi biliyor bence"diyerek oğluna cevap verdi.
-"Benim oğlum okumaya geldi ama nedense hastane köşelerinde buluyorum."dedi Demirin dövdüğü çocuklardan birinin babası olduğunu düşündüğüm adam.
-"Evet. Çok haklısınız. Böyle olmasını bizde istemeyiz asla."
-"Ama oldu. Bunu yapan şu çocukta bedeli neyse ödeyecek"diye anne sinirli sinirli konuşmaya başladı.
-"Şu? Pardon ama benim adım Demir"sanki dalga geçiyordu insanlarla.
Ortalık karışmadan önce ben atladım ortaya:
-"Gerçekten haklısınız. Dövmek doğru bir karar değildi ama onların söylediği yanlış şeyler Demiri sinirlendirmiş olmalı. Sizde sakin olmaya çalışın sonuçta ortada bir ölüm yok."
-"Ben anlamam şikayet edeceğim. Her kes haddini bilecek." Dedi adam.
-"Siz dışarı çıkın çocuklar" dedi müdür bize.

   Biraz hava almak için bahçeye çıktım. Boş bulduğum banklardan birine oturdum. Ne karar vereceklerini merakla bekliyordum. Sonuçta benim yüzümden birisinin okul hayatından olmasını istemem. "Ah Demir ah. Bir günümüz sakin geçse ya. "

-"Biri adımı andı galiba" geldi işte kendiside. Yanimda oturdu.
-"Valla sayende adını anmadığım gün yok Demir efendi"
-"Sanada adımı anman için bahane oldu ya."
-"Evet ne demezsin. Bayılıyorum adına çünkü"
-"Belli belli"
-"Demir onu bunu boşver de ne olacak bunun sonu"
-"Neyin sonu güzelim?" Bir dakika bir dakika bana güzelim mi dedi banamı öyle geldi. Gerçekten onun güzelimiydim... İlk kez "güzel" sözü bu kadar hoşuma gitmişti.
-"Sana diyorum. Orda mısın?"
-"Ş..şey dalmışım. Ne diyordun?"
-"Neyin sonu ne olacak dedim"
-"Ha şey. Bu olayın işte"
-"Masal. Sana bir şey söylemem lazım."
-"Dinliyorum"

Nöbetçi kız yanımıza gelip müdürün bizi çağırdığını söyledi. Demirin ne söyleyeceğini merak ediyordum ama müdürün verdiği kararı daha çok merak ediyordum.

  Müdürün odasına geldik ama kendisi yoktu daha. Ben ayakta bir yerde duramazken Demir koltukların birinde rahatça yayılmıştı.
-"Otursana. Neyin telaşı bu atılacak olan benim sen değilsin."
-"Demir nasıl bu kadar rahat ola biliyorsunki anlayamıyorum gerçekten. Benim yüzümden atılmanı istemiyorum."
-"Masal!" Müdürün sesi irkilmeme neden oldu.
-"Efendim"
-"Ne istiyorsun? Bu okuldan ne istiyorsun çok merak ediyorum. Adamlar şikayetçi olmuşlar. Demir okuldan bu nedenle atılırsa bir daha başka okulda devam edemez. Bunun ne demek olduğunu biliyor musun? Ve tüm bunların nedeni sensin."müdürün bu dedikleri gözlerimin dolmama sebep olmuştu. Hayır ağlayamam. Neden her şey beni buluyor ki.
-"Masalın bir suçu yok" dedi Demir.
-"Bak oğlum, senin hayatın söz konu.."
-"Ben senin oğlun falan değilim!"diyerek sinirli halde dışarı çıktı. Sanırım araları pek iyi değildi. Demirin ardından bende çıkmak istiyordum ama müdürün sesi buna engel oldu.
-"Git ailenden birini ara hemen gelsin."
-"Hayır hocam olmaz."
-"Çık dışarı! Dediğimi yap!"
   Daha fazla burda duramazdım aksi halde ağlamamı durduramayacaktım. Babamı buraya çağıramazdım.

Bahçeye çıktığımda az önceki adam ve kadını konuşurken gördüm. Hemen yanlarına gittim.

-"Çok afedersiniz bölüyorum ama konuşa bilir miyiz?"
-"Evet dinliyoruz" dedi kadın.
-"Bakın gerçekten çok haklısınız tüm yaptıklarınızda. Kim olsa aynı şeyi yapardı ama lütfen bizide anlamaya çalışın. Ben o çocukların söylediği gibi biri değilim. Bunuda Demir çok iyi biliyor ve onların o şekilde konuşması Demiri rahatsız etmiş. O konuda çocuklar haksız. Tabi bıçakla darbede de Demir haksız. Anlamaya çalışın lütfen. Bu yaptığınız birinin okul hayatına engel. Ve ben gerçekten kendimi çok suçlu hiss ederim."
-"Aslında bizde şu an onu konuşuyorduk kızım. Sanırım haklısın. Şikayetimizi geri çekicez merak etme."
-"Çok teşekkür ederim. Çok mutlu oldum."

Hemen koşarak gidip Demiri bulmam gerek. Nerede olduğunu bilmediğimden bir iki kişiye sordum ve arka bahçede olduğunu söylediler. Oraya giderken Sinem ve bir kaç kız önümü kestiler. Al işte başlıyoruz yine.
-"Nereye böyle koşa koşa Masal hanim?"
Dünyanın en itici sesi konuşmaya başladı..Fazla alttan aldım ben sanırım. Sinirlerime hakim olamıyorum artık.
-"Bir s*ktir git Sinem uğraşamam seninle. İşlerim var"
-"Hoop.. doğru konuş." Tokat atmak için elini havaya kaldırdığı anda tanıdık bir ses onu durdurdu. Tabiki Demir..
-"Ne yapıyorsun Sinem. Eşkiyalığa mı başladın? Yol kesmeler falan"
-"Ha.. hayır Demir yanlış anladın sen."
-"Her neyse sonra bu konuyu konuşucağız seninle...Masal gelsene"dedi ve okul binasına doğru yürümeye başladı. Bende peşine takıldım. Aniden durdu.
-"Masal."
-"Evet?"
-"Baban gelmiş."
-"Ne? Babam mı?"

Merhabalaaar. Nasılsınız. İyisinizdir umarım. Bir bölümün daha sonuna geldik. Yorum atmayı ve beğenmeyi lütfen unutmayın. Seviliyorsunuzz♥️😘