collega's? of toch meer?

Untitled Part 2

' wij gaan er naartoe' riep ik snel, koen en ik rende naar het gebouw terwijl eric en brigitte aan de wagen bleven wachten op het parket, ik had een opleiding maatschapelijk assistente gevolg dus dit was de geknipte job voor mij. we gingen het gebouw binnen aan de kassa stond een man, ' la,gs waar kunnen we naar het dak' vroeg koen, de man wees naar de trappen, koen en ik rende zo snel we konden de trappen op, achter 5 verdiepingen zagen we eindelijk een deur, door de deur zagen we de man staan, hij schreeuwde ' ja ik spring hier af' we liepen tot aan de deur en daar zei ik tegen koen ' wacht hier ik los dit wel op' koen gehoorzaamde en ik stapte rustig op de man af, 'meneer ik ben van de politie, ik ben tineke' zei ik rustig, ' blijf daar' schreeuwde de man, ik bleef op hem inpraten en na 5 minuten stond ik op ongveer 1 meter van de man, ' dit is geen oplossig' zei ik tegen de man, ik keek over de rand het gebouw was niet zo hoog maar toch kreeg ik wat last van mijn hoogte vrees, maar ik moest doorbijten, ik moest de man helpen ' kom van die rand af, dan kunnen we praten' zei ik rustig maar zelfverzekerd tegen de man. ik zag dat eric en brigitte ook waren toegekomen, ze spande een lint en bevalen iedereen er achter te blijven. ' kom daar af, dit is geen oplossing' zei ik tegen de man maar het was te laat de man zette een stap naar voor, ik greep hem nog bij zijn arm maar dat was toch geen goed idee, de man trok me mee naar beneden en we vielen allebei van het dak, ik hoorde koen nog roepen 'tineke neeeeeee' het enige waar ik nog aan kon denken was ik ga dood. 

koen

ik snelde naar de rand in de hoop dat ik haar nog zou kunnen vastgrijpen, maar ik was te laat ik keek over de rand en daar lag ze dan op de grond roerloos, de tranen stroomden over mijn wangen en ik snelde naar beneden, daar aangekomen zag ik tineke liggen nog steeds bewoog ze niet, eric en brigitte liepen ook naar haar toe en eric riep door de walkie talkie ' dispatch dringend ambulance gevraagd collega ernstig gewond' ik liep naar tineke en kneilde naast haar neer en nam haar bebloed gezicht vast, dit kon niet , dit mocht niet mijn tineke, leefde ze nog? ik had haar eerder moeten vertellen dat ik gevoelens had voor haar, nu was het waarschijnlijk te laat.