'en?' vroeg ik aan charlotte, ze haalde diep adem en zei ' we hebben haar geopereerd, haar toestand is kritiek maar wel stabiel, we brengen haar zo dadelijk naar een kamer en dan kunnen jullie er bij' opgelucht haalde ik adem, mijn tineke leefde nog. 5 minuten later kwam charlotte ons zeggen dat we tineke konden bezoeken. we stapte samen naar haar kamer, en daar lag ze dan, bleek, met verchillende aparaten aan haar, ik liep naar haar toe en begon te huilen. het was verschrikkelijk haar daar zo te zien liggen. ik nam een stoel en ging naast haar zitten, ik bleef haar hand vasthouden, die zou ik nooit meer loslaten. plots stond de commisaris, floor en veli daar ook, ik had ze zelf niet horen binnenkomen zo hard was ik aan mijn liefste schat aan het denken. ' hoe gaat het met haar' vroeg de commisaris terwijl floor dichter kwam. ' voorlopig is ze stabiel' antwoorde charlotte ' ze heeft 3 gebroken ribben een gebroken arm en een heftige hersenshuding' . ' ale das dan toch weer iets da we weten' zei veli iedereen keek hem vragend aan ' ah ja da ons tineke toch nog hersens heeft ' daar was veli weer met zijn domme uitspraken. maar het toverde toch een kleine lach op mijn gezicht. iedereen bleef nog een tijdje tot het 8 uur was en ze naar huis gingen, ik had besloten om hier te blijven, ik wou er zijn wanneer tineke waker zou worden. eerst kon ik de slaap niet goed vaten maar dan viel ik in slaap tot ik polts wakker werd, het was charlotte die kwam kijken hoe het was, ze keek naar al die machines en dan keek ze naar mij ' haar toestand is verbetert ' zei ze geruststellend. dat was een hele opluchting!! toen charlotte weg was begon ik tegen tineke te praten, ookal hoorde ze mij niet het deed me deugd
tineke
ik wist niet waar ik was wat er was gebeurd maar ik voelde wel een helse pijn in mijn zij en dan hoorde ik een mannenstem, ik herkende hem direct, het was koen de man waar ik al 2 jaar verliefd op was. 'tineke, ik ben verliefd op jou' hoorde ik hem zeggen, ik wou mijn ogen openen maar hoorde dat er nog een vervolg kwam dus besloot ik nog even te doen alsof ik nog niet wakker was ' ik voelde het al 2 jaar maar van het moment dat ik je van het dak zag vallen wist ik het zeker, jij bent mijn ware.' juist ja nu weet ik het weer ik was van een dak gevallen. ' ik durfde het niet te zeggen omdat ik bang was dat jij geen gevoelens hebt voor mij en ik zo onze vriendschap ook kapot zou maken, tineke alstublieft wordt snel wakker, ik hou van jou!
Ik deed mijn ogen open en zag koen, zijn hand lag op mijn hoofd, hij streelde door mijn haren en keek naar het bed, hij had dus nog niet gezien dat ik wakker was, stil zei ik 'koen' hij keek mee aan en toen zag ik dat de tranen over zijn wangen stroomden, ' ik ben ook verliefd op jou' koen keek recht in mijn ogen en kwal steeds dichter, zijn prachtige lippen raakte die van mij, wat was hij een goede kusser. Ik vroeg hem of hij bij mij in bed wou komen liggen en dat deed hij, ik legde mij in zijn armen, ' ik ben zo blij dat je van mij bent' fluisterde koen in mijn oor en beiden vielen we in slaap.
JE LEEST
collega's? of toch meer?
FanfictionWat als je verliefd wordt op je collega maar plots slaat de twijfel toe, zal ze het redden? Kan je haar ooit nog vertellen hoeveel je wel niet van haar houd?