Sokak Çalgıcısı

Bölüm-2

•••Sen Kimsin?•••

Ayrılmak,acı,keder,hüzün...Gerçekten canımı acıtıyor.Ama bunlarla baş etmeye hazırım.Çimen yeşili gözlerimden yaşların yağmur gibi yağmasına engel olamamam,ayrıca beni öfkelendiriyordu.Kendime hakim olamıyordum.Gerçekten problemlerim vardı.Ama kimsem yoktu.Ve bu çok canımı yine çok acıtıyordu.Herneyse,pazardan aldığım ucuz saatime baktığımda saat sabah beşti.Kafeye gitmek için dört saatim vardı.Ama vazgeçemiyordum.Evim yoktu,arabam yoktu.Sokaklarda müzik çalarak hayatımı kazanıyordum.Resmen hiç uyumuyordum.Ama alışmıştım.Üstüne stickerlar yapıştırdığım gitarımı elime aldığımda yaşadığım his,tıpkı piyangodan 1.000.000 TL kazanmış kadar güzel bir histi.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

-Pardon,bi kahve alabilirmiyim?

-Ama ben garson değilim.

-Ah,pardon.

Gerçekten sinirlerim bozulmuştu.Sırtıma üstünde rozetler bulunan çantamı geçirdiğimde çimen yeşili gözlerim bu savaşı kaybetmişti.Tabi ya!Şimdi de kar yağıyordu!Üstümde ince bir kazak vardı,üşüyordum.Hem de çok.Uzun süre koştum.Nedenini bilmiyordum.Ağlıyordum.Ve o bir çift yeşil göz yeniden bana baktı.O an nefesim kesildi.Kimdi o?Nasıl biriydi?Bu sorular tek saniyede aklımdan gelip geçti.Şu ana kadar tek benzerliğimizin gözlerimiz.olduğunu farkettim,kim bilir,belki o beni tanıyordur.Hâlâ merak ediyordum.Ama aldırmadım.Ve iki saniye geçmeden koşmak istedim.Ama kolumu sertçe tuttuğundan koşamadım.

Bırak kolumu diye bağırdığımda gözlerinde kızgınlık vardı.Beni kolumdan sertçe tutarak çalıştığım kafeden başka bir kafeye götürdü.Bir masaya oturduk.Oh be!Sonunda kolumu bırakmıştı.

-Sen kimsin,niye beni bırakmıyorsun,beni nereden tanıyorsun!?!?!

-Merve,

O an şok oldum.Kalbim durdu,nefes alışverişim arttı.Bunları atlatmaya çalışırken

-Adımı nerden biliyorsun...

Bak Merve,seni geçmişinden biliyorum...