Sokak Çalgıcısı

Bölüm-8

Hastaneden çıktım ama ameliyat olacaktım.Yağız da işte tam bunun yüzünden çok üzülüyordu.Ama evimiz yoktu.

-Bir kafeye geçelim dedi.

Ben Starbucks'ın ilk müzisyeniydim.Ve:

-Starbucks' a gidelim dedim.

-Bana uyar dedi ve spor arabasına bindi.

-Buyurun Hanımefendi dediğinde tam OK.diyecektim ki

-Senin mi?diye sordum.

-Yok,benim değil,çaldım birinin arabasını,kaçırcam seni,hadi atla!

Gülümsedim ve bindim.

-Kemerini tak dedi tatlı bir sesle.Ve Starbucks'a gittik.Ve bir yere oturduk.Artık herkes beni tanıyordu orada.Müşteriler bile.Ve:

-Merve başkan!!!OOOOOOOUUUUOOOP,güm!Merve,bize,şarkı söyle!!!!

İçimden Ne çektin be Merve derken Yağız bana şaşkın şaşkın bakıyordu.Herkes bağırırken kulağıma eğilip Sesini merak ediyorum dedi.Ve bende sessizce,

-Etmesen iyi olur,çünkü şarkı falan söylemicem,dedim.

Ve yine kulağıma eğilip,

-Söyle yoksa seni öperim.dedi

Bu ne lan!

-Merak etme yanaktan diyerek sırıttığında

-Aman çok rahatladım dedim ve kemanımı elime aldım.Bateri çalacak yokmu? Dediğimde Yağız ben varım dedi ve:

-Müzisyen olan tek kişi sen değilsin,bana UZAYLI görmüş gibi bakma.dedi ve o an ŞOKE oldum.E hadi o zaman ne çalalım dediğimde

-Söylemek yokmu dedi.

Şaşırarak,

-Beni gerçekten çok şaşırtıyorsun dedim.Ve istek parça yokmu diye bağırdım.

Kimseden çıt çıkmayınca bende kemanı bırakıp gitarı elime aldığımda:

-Pera:Sensiz ben!!!!diye bağırdım ve herkes alkışladı.Yağız,öpücüğü unutma,kötü çalma,başına geleceklerden haberin olsun!dedi ve bende şarkıyı başlattım.

Tam çalacaktık ki Yağız sende ameliyatı unutma dedim ve suratı asıldı.Ve sonunda şarkıya başladık.
Ne kağıt,kalemsiz olmayı bilir,

Ne de ben sensiz olmayı,

Neden bir dert biter diğeri gelir,

Kuşları anladım da,

Senin kanatların yok nasıl uçtun da gittin,

Kırık cam misali hatalarım acıtır,

Seni böyle mi kaybettim,

Bul beni kaybolmuşum,

İzim silinmiş,dilim suskun,susmuşum.......

Bak bana kaybolmuşum,

Tam o sırada içeriye polis geldi.Herkes yere çöktü.Bir adam:

_Noluyor memur bey dedi.

- Burada şarkı çalan 2 uyuşturucu satıcı varmış.İhbar 2 gün önce geldi.Herkesten bilgi toplayacağız dediğinde tüm gözler üstünümüzdeydi.Ben hemen gitarımı ve kemanımı kutularına koymak için ayağa kalktığımda polis silahını bana doğrultup yere diz çök dediğinde:

-Kemanını ve gitarımı yerine koyacağım memur bey dedim ve telefonuma mesaj geldi.Tam elimi çantama atmıştım ki

Polis:

-Dur!!! dedi ve tam omzuma sıktı.

Polise sessizce küfrederek yere düştüm ve düşerken Yağız beni tuttu.Ve yine onun kollarındaydım.O artık her zaman yanımdaydı,en gizli adımı biliyordu,adımın Aslı olduğunu...Her şeyi biliyordu.Ben de onun ailesini biliyordum.Yeşil gözleri direkt bana bakıyordu.Onun kollarındaydım ve koşuyordu.Durdu ve gözlerime yine derin derin baktı.Gözlerim ona karşılık veriyordu.Bakışları dudaklarıma doğru kayarken yine romantik Merve'yi bırakıp Odun Merve biçimimle "Beni hastaneye götürecek misin yoksa böyle bakışacak mıyız?"dedim.Aslında omzumun ağrısını hiçe sayıp ona bakmak istiyordum.Hoşuma gidiyordu.Ama çok kanıyordu ve çok acıyordu.Gerçekten biraz daha beklersek bayılabilirdim.Omzumun kanı elime aktığında ürktüm ve çığlık attım.Ve Yağız hastanenin yolunu ezberlediği için koştu.Ve yine hastanedeydik ama bu sefer ameliyathanede...