Bir Kuyruklu Yıldıza Mektup/NefTah / Kısa Hikaye

~13~

Nefes'ten

Sabah üzerimde bir sğırlık ile uyandım. Ağırlık değilmiş. Nazlı ve Nil imiş.

"Allah aşkına ne yapıyorsunuz ya?"

"Yarım saattir seni kaldırmaya çalışıyoruz."

"Dün çok yorulmuşum ne yapayım?"

"Hadi yemek yiyeceğiz. Karnım çok aç."

"Kalkın da giyinip geleyim.

"5 dakika içinde aşağıda ol."

Kafamı salladıktan sonra bavulumu açtım ve kıyafetlerimi aldım. Tahir kuduracaktı ama umurumda değildi.

Aşağıya indiğimde çatalı ağzında bırakıp beni süzen Tahir ile karşılaştım.

"Nefes bu eteğin devamı nerede?"

"Yok Tahir."

Kesin dille söyledikten sonra yanına oturdum. O da daha fazla üstelemedi.

Burada geçirdiğimiz 2.gün idi ve benim içim hiç rahat değildi. Kahvaltı domatesi ağzıma attığımda Nazlı konuştu.

"Tahir abi ilk defa üstelemedi."

"Hafif yollu korktum."

"Hanımcı Tahir Kaleli."

"Kapayın çenenizi!"

Sesim biraz yüksek çıktığında herkes bana baktı. Tahir elini elimin üstüne koyduğunda yüzüne baktım.

"Nefes iyi misin?"

"İyiyim Tahir. Sadece dün çok yorulduğum için biraz halsiz hissediyorum."

"Aşkım yine de sakin ol. Tamam mı?"

"Tamam bir tanem. Sizde kusura bakmayın."

"Önemli değil fefescik."

Hepsine gülümsedikten sonra kahvaltıya devam ettik.

~

Kahvaltı bitmiş, sofrayı da toplamıştık. Hepimiz koltuklarda otururken Asiye Abla sıkıntı ile ofladı.

"Kızımı özledim."

"Hakikaten Balım nerede?"

"Teyzesinin yanında. İtalya'da."

"Küçücük kız İtalyalarda."

"Çok istiyordu biz de gönderdik teyzesi ile."

"Aman gezsin kuzum boş verin."

Telefonuma bildirim geldiğinde gereksiz olduğunu gördüm. Kapatıp yanıma koyduğumda Tahir'in elini tuttum ve sıkıca kavradım.

"Canım sıkıldı."