Gözlerin değdiğinde ölüme sarılıyorum
Bir parça mutluluk yeter bu cana
Gelecek günlerin hepsini atıyorum
Seninle tek bir gün yeter bu cana
Hayrola, sana bir kez daha mı acaba
Bir kez daha mı aşık oluyorum bilmem
Nerden çıktı yollarına akan bu çaba
En ufak şeyi sana mı yoruyorum bilmem
Efkarımı her akşam bulutlara anlatırım
Gökyüzü neden ağlıyor sanıyorsun
Güneşin gönlünü her akşam kanatırım
Bunun için akşamları tanıyamıyorsun
Bir alev ki gözlerinden doğuyor şimdi
Ah hayalim yangın yeri, gören kaçıyor
Sen gittin yüreğim yüz derinden delindi
Umutların boğulduğu beni gören kaçıyor
Hüznün saati yok seven için herkes bilir
Anılarda bir sel başlıyorsa kalbe doğru
Acılar yari andıkça daha da bir sevilir
Her aşık biraz mazoşisttir , doğru
Doğrudur seni andıkça boğazımın yandığı
Gözyaşlarımı bir kez olsun saklayamadım
Yokluğunun son raddelere dayandığı
Hiçbir geceyi huzurla yaşayamadım
Şimdi bana kimse Mecnundan bahsetmesin
Çöller , dağlar , denizler varlığımla dolu
Yüreğime ne Leylalar göründü bilemezsin
Amma bildiğim her yeri yarlığınla dolu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sensizliğe Dair
PoesíaDuygular ve düşünceler fokurdamaya başladığında kimileri susarak kimileri konuşarak devam eder. Bu iki kesiğin arasında susan kapatır yarasını içine dolar duyguları, konuşansa oluk oluk akmasına izin verir acılarının. Ben mi? Ben yazmayı seçtim. Dip...
