Tek Nefes

• Beyinle Kalbin Savaşı •

Ben sadece sevmiyorum. Çünkü benimkine sevgi denmez. Ben aşık da değilim,çünkü benimkine gerçekten aşk da denmez.
Bu nasıl anlatılır bilmiyorum ama...
Bu sanki BAĞLILIK gibi. Kopamamak,ne olursa olsun hep onu istemek, tek onu kabullenmek.
İlk başta anlayamamıştım. Ama tahmin edenilmiştim.
Çünkü ben "herkes" gibi sevmem,sevemem.
Ben sevdimmi sahiplenirim. Başkasının almasını istemem ,paylaşamam. Sadece onu isterim. Saeılmak isterşm. Öpmesini isterim. Hissetmek isterim.
Kopamam. Ve küçücük bi şeyde avı çekerim,yıkılırım. Neden?
Çünkü o kişiyi ben, yaşamak için eksenim yapmışımdır. Onun etrafında dönerim, SADECE onunla nefes alırım. Sadece onunla yaşadığımı anlarım,sadece onunla mutlu olurum,onunla hissederim,onula yaşamk isterim ve sadece ONUN için üzülürüm...
Üzüldüğüm zaman tam üzülürüm. Ay ı sevgim,aşkım gibi.
Ne olursa olsun,ne derse desin affederim. Onun gülümsemesiyle mutlu olurum. Varlığı,bana ait olduğu beni zaten dünyanın en mutlu insanı ediyo. Bunu için ondan bir şey beklemem. Biz ,beraber mutlu olalım yeter bana.
Tek bir söz,tek bir bakış,tek bir mesaj...
Beni dünyanın en mutlu insamı yapmaya yetiyo.
Öyle bi hissediyorum ki, bunu kelimelerle nasıl anlatıcamı bilmiyorum,bileyorum.
Öyle ki resmi bile benden çok farklı duygular uyandırıyor.
Onunla beraberken ya da onunla,bizimle ilgili güzel bir şey düşünüyorsam anlatılmıcak bir şdıydu oluşuyo midemde.
Duygu mu onu bile bilemiyorum.
Düşünün,hatta sissetmeye çalışın. İmkansızı istiyorum biliyorum...
Sevinç,mutluluk,aşk,heycan,özlem,gülümsemeler,enerji her şey hepsi!! İyi olan her şey bir araya geliyo.
O an gülümsüyosun. Buna engel olamıyosun. Ne kadar gülmek istemesende buna engel olamıyosun.
O an yerinde duramazsın. Midemde bitin bu duygular bi oraya bi buraya havai fişek gibi patlıyo.
Midemde milyarlar hstta tirilyonlarca kelebek uçuşuyo gibi hissediyorum...
Yanında olunca kendimi hiç olmadığım kadar güvende ve mutlu hissediyorum.
O an ne olursa olsun. İsterse dünya batsın. Umrumda olmaz. O yanımda,bana hiç bir şey olmaz.
Hayatımda kimseye bu kadar güvenmedim ben. Kendimden daha çok eminim ondan.
O kadar güvende hissettiriyo. O duyguyu veriyo.
Bazen öyle bir şey oluyor ki...
Gözlerinden yaşlar elinde olmadan dökülüyo. Bakıyodun kendine gülüyorum,aşıro derecede mutluyum peki ben neden ağlıyorum??!
İşte bunun cavabı kalbinde saklı...
Kalbinin anahtarı da onda.
Kalbin öyle bir atar ki sanki yerinden çıkıcakmış gibi. İkinsanıye sonra onu karşında görücekmişsin gibi atar o kalp...
Her şey bu kadar mükemmelken hep bi korku olur. BOZULURSA dıygusu.
Çünkü bu adi dünyada hiç bir şey sonuna kadar mutlu,gelz,aşk dolu gitmez. Hep aradan bir bokluk çıksr ve sen onu beklersin.
İşte o zaman nolur?
O zaman da o fırlıcakmış gibi atan kalp bi abda milyarlarca parçaya bölünür ve o midendeki kelebeklerin mezar taşı olur.
Ne yapacağını bilmezsin. Bi sürü düşünce belirir kafanda. Ve sen hangisini seçeceğini bilmezsin.
Kendini bir bulmacanın içinde bulursun...
Bu acı olaya göre değişir tabi.
Ama önemli olan, bütün o olamlardan sonra affedip eskisi gibi olmak. Yada hiç bi şey olmamış gibi dabranmak. Ne kadar aşalandıysan,hakaret yediysen,
Senin canını yakıcak bir sürü şey olmuşsa da sen hala affedip hiç bi şey olmamış gibi yapabiliyosan, işte o zaman gerçek aşka ulaşmışsın demektir.
Sevdiğin için her şeyi gözden görebilicek cesareti göstermişsindir.
Cesaret dedim çünkü çok az insan gerçekten sevdiği için bazı şeylri görmezden gelir. O görmezden geldiği ne olursa olsun.
İnsanlar duymak istediğini duyar.
Ama burada önemli olan fedakârlık yapıp duymak istmediklerini duymamaktır...
İşte burda işin içine kalp ve beynin girer.
İkisini ASLA aynı anda dinleyemezsin!!!
Bu imkansız!! Çünkü ikisi her zaman zıt düşünürler.
Kalp aşktır,fedsksrlıktır,mutluluk,sevgidir. Oysaki beyin düşünceler,ikilem,çoğu zaman yanlış kararlar ve sorundur.
Anlayacağınız gibi benim onlar aradında bir seçim yapmam gerekti ve ben kalbimi seçtim.
Kalp be beyin bir ringde dövüşen iki insan gibiler. İkisi de birbirini yenmeye çalışıyoru ama beyin bilmiyor ki kalp ne kadar darbe görürse görsün her zaman ayağa kalkabilecek.
Belki de biz öyle sanıyoruz. Belki de kalp kendini her zaman onaramıyodur???!!!