Ben Mira, ruhundaki her bir parça içine geçmiş, acıyı en derinlerine kadar hissetmiş ve ardından yapayalnız bırakılmış bir kızım.
Ne annem ne babam yanımda şu an. Tamamen yalnız, savunmasız ve güçsüz durumdayım. Hissedemiyorum daha fazla acıyı. Artı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•Beril Aksoy
Yeni karakter, iyi okumalar. 🤗
~
Midem bulanıyor, karnım kasılıyordu. Bulunduğum yerde adeta kıvranırken üzerime, nereden geldiğini bilmediğim soğuk ama kirli bir su akıyordu. Aklıma hücum eden fikirle başımı oynattım ve uzandığım yerden tavana baktım. Rutubetli duvardan sızan su tam üzerime hatta saçlarıma akıyordu. Midem daha çok bulanırken acıyla elimi karnıma attım. Sanki birisi karnıma tüm gücüyle tekme geçirmiş ve beni burada bırakıp gitmişti. Gözyaşlarım yanaklarımdançeneme hücum ederken, kirpiklerim sanki birbirine girmiş gibi hissediyordum. Uzandığım soğuk beton bedenime batmaya başlarken, kısık ama nefret barındıran güçlü bir ses duydum. Benim ters yönümde, göremeyeceğim taraftan geliyordu ses. Kızgın ve nefret dolu sesi tekrar duymamla kim olduğunu anlamıştım hemen. Yüzüm acıyla buruşurken bir hıçkırık kopardım istemeden.
Bu ses annemin sesiydi. Bana bir şeyler söylüyordu yine, ama tam anlayamıyordum. Hıçkırıklarımla beraber annemin sesi de artarken korkuyla kıpırdamaya çalıştım uzandığım yerde. Olmuyordu, hiçbir şey yapamıyordum. Annemin sesini tekrar işitmemle olduğum yerde dondum kaldım.
"Sen öldürdün onu, seni katil. Pislik kız seni. Nefret ediyorum senden." Sesi o kadar tiksindiğini belli ediyordu ki, her söylediği cümle kalbime batıyordu. Sözleri aklımda tekrar tekrar oynarken yavaşça yaklaşan adım sesleri duydum, geliyordu işte. Korkuyla yeniden hıçkırdım ve savunmasız bir şekilde uzanmaya devam ettim oracıkta. Başıma ve karnıma giren ağrılar dayanılmaz olurken bir de annemin dedikleri beni öldürmeye yetiyordu. Nefes alışım iyice zorlaşıyorken, elimi boynuma attım ve güçlü bir nefes çekmeye çalıştım ciğerlerime. Ama bu da nafileydi, ölüyor gibiydim.
Sımsıkı yumduğum gözlerimle beraber, bir yandan nefes almaya çalışırken tekrar duydum sesini. Gözlerimi açmamı söylüyordu bana. Açmazsam, hayatı boyunca benden nefret edeceğini söyleyen sesini işittim. Sanki etmeyecekmiş gibi konuşuyordu, beni kandırmak için söylüyordu bunları. Bilmiyordum sanki annemi. Benim çocukluğumu çalan, yok eden kadını. Bilmiyordum sanki...
Başımı ağır ağır salladım olumsuz anlamda. Sesimi çıkartamıyorken tek yaptığım, elimi yüzümle kapatmış öylece, onun gitmesini beklemekti. Sinirli sesini bu sefer tam kulağımın dibinde hissederken beynimi patlatmak ister gibi bağırmıştı bana. "Seni öldüreceğim, bebeğimi öldürdüğün gibi ben de seni öldüreceğim Mira. Ecelin olacağım canım kızım." Kahkahalarını işittiğimde ona nazaran deli gibi ağlıyordum ben. Bana bağırmasının ardından zevkle gülmeye başlamıştı şimdi de. Karnıma bir anda yediğim tekme ile acıyla bir çığlık attım. Gülüşü yavaş yavaş kesilirken yeniden tekme attı kıvranan bedenime acımadan. Acıyla feryat ettim tekrardan anneme. Karnımı deliyordu sanki, karnımın yanında bir de kalbimi delik deşik etmekten gocunmuyordu.
