Lost Lies

Capitulo uno

She new that once she step out of the plane, her journey starts. She felt excitement, a bit of nervous, and a lot of happiness. Sa wakas, she's free.

Hindi siya makapaniwala sa ganda ng lugar na iyon.  She made her way to Puerta de Sol. Maraming tao sa paligid, magagandang estraktura, busy street.

Rain was walking, appreciating everything her eyes see. When she heard a crash from her behind. Lumingon ito at tinignan ang basag na salamin ng sasakyan.

Gosh, who did this? Someone threw a medium-sided rock at the car. Sa salamin nito.

Pinulot niya yung bato na bumasag sa salamin. She was about to throw it away when a man came and looked at her in horror. Ang gwapo naman nito. The man started talking in Spanish maybe. Rain was staring at the guy, she was startled when a pair of cold hands held her arms.

"I d-did not do anything..." She stammered, trying to explain, pero hindi naman nila ito naiintindihan. "Please... I-It's not m-me who did that..." She almost begged. Tinignan ito ng matalim ng gwapong may ari ng sasakyan.

Rain was lost in his eyes. Hindi niya mapigilang titigan ang berde nitong mga mata. Ang gwapo talaga. Sa pagtitig niya sa binata, di niya namalayan na may dumating pala na mga pulis. Nagsimula na ring magkumpulan ang mga tao. Gosh.

Rain was locked in a cell kung saan puro babae. Umupo siya sa isang sulok at pinanood ang mga iba niyang kasama na maglaro ng cards. Hindi niya mapigilang malungkot dahil katatapak pa lang niya ng Spain, nakulong agad siya. Ano ba naman kasing katangahan yung pulutin yung bato kanina!

She was in the verge of crying when she heard a police calling her. Tumayo ito at inalalayan ng pulis para makalabas. Naglakad sila hanggang front desk at kinuha yung gamit niya.

Lumapit ang isang bouncer na humawak sa braso niya kanina. Wala na yata yung gwapong lalake na nagmamay-ari ng sasakyan.

"I'm sorry---" Pagpapakumbaba ni Rain pero pinutol agad ni mamang bouncer ang pagsosorry niya.

"It's ok. We're the one who is sorry, pierda." Sabi niya at umalis na. Binitbit niya yung mga bags niya palabas ng station.

"Saan na ako pupunta ngayon?" Pabulong na tanong nito sa sarili. Madilim na, pero marami pa ring mga sasakyan na dumadaan sa kalsada.

Sinimulan na lang niyang maglakad. Nagbabaka sakaling may madaanan siyang hotel. Hindi pa ito nakakalayo ng police station nung may tumigil na sasakyan sa harap niya. Kikidnapin na ba ako? Pero pamilyar yung sasakyan sa kanya.

Binaba nung driver ang bintana ng sasakyan. "Hop in." Sabi nito. Halos hindi makapaniwala si Rain sa nakita niya. Yung gwapong lalaki kanina.

"You want to sleep on the road?" He said in a handsome but sarcastic voice. Chivalry is really dead. Hindi na nagdalawang-isip si Rain na tanggapin ang alok ng binata. Ayaw din naman niyang matulog sa kalsada kaya linagay niya ang bags niya sa backseat ng sasakyan at sumakay sa passengers seat.

"Address?" He asked. She shook her head. Tinignan niya ang dalaga ng nakaka-
pagtaka. "How 'bout money?" Tinignan siya ni Rain ng masama.

"Do you have money so that I'll drop you in a hotel? Tonto, tsk." Pag-eexplain ng binata. Napatingin na lang si Rain sa bintana ng sasakyan, I think I overreacted. Umayos siya ng upo at nahihiyang tinignan ulit ang binata.

"Yes, I have money but, I'm looking for a job. And a place to crash. I'm new here, by the way." Rain explained. Tahimik lang ang binata, nagfofocus sa pagmamaneho. Parang may malalim ito na iniisip.

After minutes of driving, tumigil siya sa tapat ng isang hotel. Lalabas na sana si Rain  pero nagsalita ulit ang binata.

"Any work experience?" Rain looked at him and smiled. "I have a lot of work experiences." She said proudly. Well, it's true.

When she escaped from her brother, halos lahat na yata ng trabaho napasukan niya, from delivery woman to janitor, dishwasher, gardener, tutor at marami pa.

"Really?" He said with sarcasm. Hindi na lang pinansin ni Rain ang pagiging sarcastiko ng binata. Natural lang siguro na sarkastiko siya. Napansin niya rin na may halong español ang pananalita nito.

Kinuha ng binata ang wallet at naglabas ng isang maliit na papel. "Send your resume to this email," Inabot niya ito kay Rain, "it will give you further details." Rain's jaw dropped. Anong trabaho naman kaya ang papasukan niya.

Kinuha niya ang maliit na papel at bumaba na ng sasakyan, tinulungan naman ng lalake na ibaba ang mga gamit niya.

"Ian," He offered a handshake. "I'm Ian." Tinanggap naman ito ng dalaga. "I'm... Rain." She smiled.

It took a while when they realized they're just holding each other's hand, not shaking. Parehas naman silang napabitaw at tinignan ang paligid para di mapansin ang kahihiyan nila sa isa't isa.

"Ok. I'm going." Pagmamadali ni Ian at pumasok na sa kanyang sasakyan. Pinanood lang ni Rain na umalis si Ian.

"Ian, huh..." Umiiling na nakangiti siya papasok sa hotel.

She already took a bath and sent a resume sa email na binigay sa kanya ni Ian. Yep, she's prepared. May nakahanda siyang mga application letter, resume at biodata kung sakali man na kailangan ang mga ito.

Wala pang isang oras, nagreply yung email na binigyan niya ng resume. Nakasulat ito sa español pero may english din naman ito na kopya. May kasama din itong detalye kung saan naka-locate ang pagtatrabahuan niya.

Miss Lorraine,

You can start tomorrow as secretary and executive/personal assistant of the CEO of the company. A company car will be waiting for you tomorrow.

Rain can't believe what she just read. She can start to work without any interview or background check on her. At may sundo pa ito. At least, she can now start the life she ever wanted.

Not wasting any minute, she finished her milk that she made a while ago, brushed her teeth and jumped to bed. She better be prepared on her first day.

"Lord, thank You..." She whispered before drifted off to sleep.