Rain slept well because of excitement. She even got up early. Naghanda siya ng damit niya at naligo na rin. She already prepared her breakfast, a cup of coffee and sunny side egg.
Pagkatapos niyang kumain at ayusan ang sarili, bumaba na siya sa lobby. Napansin niyang may nagkumpulan na tao sa bandang waiting area kaya pumunta siya dun at nakipagsiksikan sa mga tao.
She saw Ian, in a uniform and sunglasses? What in the world is he doing here? Kumunot ang noo ni Rain at nilapitan si Ian. She's starting to get confused.
But her confusion faded when Ian stood up and she saw how well groomed Ian is. Hindi siya makapagsalita.
"Ahí estás, let's go!" Ani Ian at hinila nito si Rain palabas ng hotel. Nung nakalayo na sila sa mga tao, tumigil si Rain at binawi ang kamay kay Ian.
"Wait, Ian. What are you doing here?" Tanong ni Rain habang inaayos ang blazer niya. "You're like a celebrity there, huh?" She smiled.
"I'm no celebrity. I'm a driver," He half smiled at naglakad papunta sa kotse niya. Pero bago ito pumasok ng kotse, nagsalita ulit ito. "Your driver."
Rain can't keep her smile off. Kinilig ito sa sinabi ng binata. Wala na din yung pagiging sarkastiko nito. Pero hindi din siya makapaniwala sa sinabi ni Ian. Driver?
Tahimik si Rain na pumasok sa loob ng sasakyan. Pinipigilan nito ang kanyang ngiti. He is really not suitable as a driver.
"Are you sure that you are the driver?" Tanong ni Rain kay Ian. Tumango na lang ang binata at nagfocus sa pagmamaneho. "Masyado kang gwapo para maging driver." Komento ni Rain sabay mahinang tawa.
Nagulat siya nung biglang tumawa si Ian. Na parang naintindihan niya ang sinabi nito. "Really? Wala bang gwapo na driver sa inyo?" Sabi ni Ian na tawang-tawa sa sinabi ni Rain.
Shit. Rain cussed to herself. Naintindihan nito ang sinabi. Hindi niya alam kung makikitawa ba siya, sasakyan ba niya yung sinabi ni Ian. She did was to face the window calmed herself because of embarrassment.
Humarap ulit siya sa binata nung tapos na itong tumawa. "How come you can understand tagalog?" Nagtataka na tanong ni Rain.
"My mother is half Filipino?" Ian shrugged. Now she knows why. Pilipino din naman pala eh.
Hindi na umimik si Rain hanggang sa makarating sila sa building kung saan siya magtatrabaho. Una na lumabas si Rain at diretso sa building. Bago pa ito makapasok, nagsalita si Ian.
"Paano kung sabihin kong hindi ka dyan magtatrabaho? You're entering the wrong building." Sabi niya. Naging seryoso na yung boses niya. Napatigil naman si Rain sa paglalakad. Umatras siya at lumingon kay Ian na papalapit na sa kanya.
"Joke lang. Gusto ko lang na hintayin mo ako." Ani Ian tapos tumawa. Anong trip nito?
Sabay silang naglakad papasok sa building. Ang ayos sa loob nito. Wala masyadong tao sa lobby nito. Tumungo sila sa elevator, nakisiksik sa mga ibang empleyado.
Rain has no idea where are they going. Sinusunod lang niya ito si Ian. Marami silang dinaanan na mga parang mga booths hanggang sa makarating sila sa isang conference room.
Ian offered a seat, at lumabas ng room. May pumasok na magandang babae. Rain's jaw dropped. She's like a Miss Universe, tall, perfect shape, lovely face and fair skin. She look so delicate.
"Welcome, Miss?" Rain was brought back yo reality when she spoke. Umupo ito sa tapat ni Rain at tinaasan ng kilay. She even glared at Rain.
Ang sungit pala. Sabi ng isip ni Rain.
"Zamora." Sagot ni Rain sa kanya. Tahimik lang si Rain habang nagsasalita ang babae sa harap niya tungkol sa mga dapat na gawin nito. Nakuha naman lahat ni Rain ang point niya, except for one.
"In this company, you do not know who's the boss, so be careful with your moves and words. You're going to meet him soon, by the way." Those are her last words before leaving Rain alone in the conference room.
Now, she's getting more confused. Again, her confusion was removed when Ian entered the room with coffee in his both hands.
"Starting today, di ka na hihiwalay saakin." Sabi ni Ian at inabot ang isang coffe kay Rain.
"Bakit? May tayo ba? And who are you para di kita hiwalayan?" Taas kilay kong na sabi ni Rain.
Ian took a sip on his coffee at nagpaikot-ikot sa swivel chair na kinauupuan niya. "Porque soy el jefe de esta compañía."
Rain gave him a puzzled face. "Ano? Hindi kita maintindihan!" She took a sip from her coffee.
"I'm the only person our boss can trust. You know." Ian explained. But Rain is still not contented.
"Di nga?" Rain can't believe what he said. Siya lang ang pinagkakatiwalaan ng boss namin? He just nodded.
"Matagal ka na ba dito? Sino pala yung babae kanina?" Tumigil si Ian sa pag-ikot sa swivel chair na kinauupuan niya.
"That's Aubrey. She's the secretary. And me, driver for..." He pretended to think as if it was a hard question for him to answer.
"Maybe 5 years," Patuloy nito. Rain gave him a questionable look. "May tanong ka pa ba?"
"Purong Pilipino ka ba?" He shook his head.
"Eh, ano?"
"Konti lang, but I'm fluent in tagalog. I told you a while ago na half Filipino ang mother ko." Sagot niya. Rain was satisfied. Wala na siyang maisip na maitanong.
"Tapos ka na?" Rain nodded and finished her coffee.
"Then, let's get this day started."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
I hope you like it😊
I'll do dedications for the next Chapters, just leave a comment 😊❤

BINABASA MO ANG
Lost Lies
Aktuelle LiteraturSecrets are kept. But there is no secret that is not revealed. That's when a LIE is made. Lies hurts, especially to the LOST. What if those lies are the ones who's lost? Things get more complicated.