Işıkları kapalı bir odada yatağa uzanmış, ikimizde tavana bakıyorduk. Sanki yıldızları görmek istiyorduk. İmkansızdı, bunu ikimizde adımız gibi biliyorduk, ama izliyorduk işte . Sessizce, konuşmadan izliyorduk, ruhlarımız bağırırken dilimiz susuyo...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
° Herşey düzelecek kızım...
Sözmü...?
Söz... °
( YAZARIN ANLATIMIYLA)
Yardım çıklıkları. Bunlar bir annenin yürek parçalayan, kızı için attığı sessiz ve güçsüz yardım çığlıklarıydı...
Ayla, kocasının karşısında kızını dövmesini kendi gururuna yediremiyordu. Ecenin ise yediği darbeler umrunda dahi değildi , canının ağrısına küçük yaşta alışmış olan Ecenin umrunda olan zavallı annesinin durumuydu.
Ayla, tüm bu olanlardan sıkılmıştı, ve Ece de bundan korkuyordu... Annesinin yapabileceklerinden sonra Veysel yoktu... Şiddet yoktu... Bunlar Eceyi mutlu etmiyor du işte. Çünkü ; annesi eğer düşündüklerini yaparsa bu Ayla nın sonu olurdu. Ece bunu hissediyordu.
" Yeter! " dedi Ayla haykırırcasına Veysel Ayla ya şaşkınca bakarken Ayla konuşmaya devam etti "Yeter Veysel yeter artık dayanamıyorum. Bitti, boşanıyoruz!"
" Ne diyorsun sen?" dedi Veysel anlamamış casına oysaki anlamıştı sadece bundan emin olmak istiyordu " Boşanıyoruz" diye yineledi Ayla sert ve duygusuz sesiyle. Veysel elini Ayla ya ilk defa vurmak üzere kaldırırken Ece bi anda hiç beklenmedik bir şekilde salonun ortasında bulunan ihtişamlı, büyük vazoyu Veysel in kafasında parçaladı.
( Ece ' nin anlatımıyla)
Ne yapmıştım ben? Bu olanlarda neydi? Kafamın içinde oluşan tüm bu kaos da neyin nesiydi?
Sıkıca kapattığım gözlerimi açtığımda yerde çaresizce yatan Veysel ve karşımda şaşkınca bir bana bir Veysel e bakan annem görüş açıma girdi
" Ece, ne yaptın sen?"
"B-ben..." diyebildim sedece kurumuş dolgun dudaklarımdan başka hiçbir kelime çıkmıyordu.
Annem elini alnına koymuş, ayakları büyük salonun içinde mekik dokurken düşünüyordu. Küçücük bedenimi taşayamayacak kadar yorgun olan bacaklarımın üzerinde zar zor durmaya çalışıyordum.
" Anne..." dakikalar sonra kurumuş dudaklarımdan farklı bir kelime döküldüğünde annem telaşla bana baktı " Efendim Ece ?" " Biz şimdi ne yapacağız?"
" Ece..." dedi ve devam etti
" Herşey düzelecek kızım..."
" Sözmü?"
" Söz..." dedi annem kendinden emin bir sesle
-
Selam! Canparelerim ^^ İlk bölümler çok acemice olduğu için kitabi düzenlemeye aldım ^^ Umarım beğenmişsinizdir
