HARABE

*1.BÖLÜM : Onu Görecekler*

•Bedensel olarak yorgun değildim.

Benim ruhum yorulmuştu ...!'

"Alo Büşra konuşmamız gerek !" annem, Büşra abla ile ciddi bir şekilde konuşurken çok yakınımda konuşmasına rağmen söylediklerini zar zor anlayabiliyor dum .

'O öldü' diyor du annem o an 'keşke' dedim' keşke kulaklarım sağır olsaydı da duymasaydım annemin bu sözlerini' .

Kolumda bir el hissedince sıçradım . Kafamı kaldırdığımda annemin beni yerden kaldırmak için uğraştığını ve bana bir şeyler anlatmaya çalıştığı nı yeni fark ediyor dum" hadi kalk ece ! hadi kalkman gerek ! " diyor du annem .

Kafamı sallamakla yetindim annem in söylediklerine cevap olarak . Tıpkı bir ruh gibi odama çıktım.

Annem beni yatağıma yatırdığında
ne yapacağımızı ?,
ne olacağını?,
bizi nasıl bir hayatın beklediğini? sormayı o kadar çok istiyor dum ki ...

Ama onu soracak kadar bile gücüm kalmamıştı.
Bedensel olarak yorgun değildim... Benim ruhum yorulmuştu !

Yatağın içerisinde uzunca bir süre kıvrandıktan sonra istemeyerek de olsa uykunun kollarına kendimi bıraktım .

"Ece uyan !" annem başımda telaşla beni uyandırmaya çalışırken kötü bir şeyler olduğunu anlamıştım

" Ne oldu anne ?" annem gözlerimin içine bakıp konuşmaya başladı " Birazdan gazeteciler gelecek ve biz evde olmayacağız "

Anne min söylediklerini duyunca sinirle konuşmaya başladım " Ne yani kaçacak mıyız!?"

Annem derin nefes alıp konuşmaya devam etti " Hayır ece! kaçmayacağız . "

" Nasıl yani?" annem tekrar derin nefes alıp konuşmaya başladı

" Şimdi, Büşra abla 'nin evine gidip orada birkaç saat duracağız . Sonrasında ise hiçbirşey olmamış gibi eve döneceğiz fakat o sırada bizi kapı da gazeteci 'ler bekliyor olacak biz telaşla eve girerken gazeteciler de peşimizden gelecekler ve o nu görecekler Ece "

' Onu görecek ler Ece..! '
' Onu görecekler..! '
' Onu..! '
Annemin son sözleri beynimin içinde adeta yankı yaparken;

Pembe yumuşak yatağımın üzerinde oturmuş ,ellerim kucağımda lacivert gözlerim'den ardı sıra yaşlar akarken annemin söylediklerini duymak için büyük bir çaba sarf ediyor dum ama nafile! beynimin içerisinde annemin kavraya bildiğim son cümlesi yankı yapıyor du,
' onu görecekler!'
-
selam sevgili okurum / okurlarım sizi seviyor um <3
Biraz kısa bir bölüm olduğunun farkındayım :( Fakat lgs geçmeden cook uzun bir bölüm yazmayı düşünmüyor um :) belkide yazarım/ yazabilirim
Sizi seviyorum canım in içleri <3 hepinize milyon lar ca öpücük kalpcik<3

Yeni bölümde görüşmek üzere *