Psikolog|Tzukook|

0.5

Yine gidecektik onu yanına...

İstemiyordum.
Oraya gitmek istemiyordum.

Ben evde kalıp, saçma salak diziler izlemek istiyorum.

Şarkı söyleyip saçma sapan uydurduğum dansları etmek istiyorum.

Hatta kitap okumak bile istiyor olabilirdim. -ki ben kitap okumayı sevmem.-

Mutfağa girip atıştırmalık bir şeyler yapmak istiyordum.

GİTMEK İSTEMİYORUM!

Şimdi bunu kadına söylersem, ya gitmeliyiz der, yada çocuğu buraya çağırırdı.

Küfür ede ede bindim arabaya.

Kulağıma kulaklığımı takıp en sevdiğim şarkıyı açtım. One İn A Million.

Şarkıyı dinlerken içimde garip bir his oluyor. Çok anlamlı bir şarkı. Ve bunu fanları için yazmaları çok hoş değil mi?

Bugün neler olacağını düşünürken geldiğimizi fark ettim.

Hiç bir şey demeden arabadan indim. Birlikte binaya girdik.

Kadının yanımda durmasını istemediğim için hızlı adımlarla merdivenden çıkıp üst kata geçtim.

Odanın kapısını tıklattım ve içeri girdim.

"Hoş geldin. Seni bekliyordum."

Bir şey demeden kapıyı kapattım ve koltuğa oturdum.

"Nasılsın bugün?"

Gözlerimi gözlerine diktim ve sinirli bir bakış attım. Bu bakışı neden attığımı anlar gibi kafa salladı.

"Buraya geldiğinde için mutsuz ve sinirlisin değil mi?"

Bu çocuk...
Nasıl olur da bakışlarımdan ne demek istediğimi anlayabiliyor.

"Pekâla, Tzuyu. 2 gündür mesaj atarsın diye beklemiştim.."

"Atmak zorunda değilim."

Her zaman konuşmayan ben, ne oldu da konuşuyordum?
Belki de diğerlerine yapmadığım şeyi bu psikoloğa anlatabilirdim.

"Yani, tabiki değildin. Belki mesajlaşma olarak daha çok konuşuyorsundur diye düşündüm."

"Benim mesajlaşacak bir arkadaşım yok."

Üzüntüm git gide artarken. Nedensizce bu seansın bitmemesini, ve bir kaç şey bile olsa içimdekileri anlatmak istiyordum.

"Eğer konuşursam. Beni dinleyecek misin?"

Yüzündeki gülümsemesine karşılık gülüyordüm. Önümdeki koltuğa oturdu, ve benim konuşmamı bekledi.

---
Bar(Dahmin) adlı kitabıma destek musunuz?