Psikolog|Tzukook|

0.6

"Sen sor.. Ben cevaplayım?"

"Tamam."

Gülümseyerek yüzüme baktı ve ilk sorusunu sordu.

"Neden annene o kadın diyorsun?"

"Doğduğum günden beri benden nefret ediyor, beni öldürmeye bile çalışmıştı. Şuan da anne olduğunu yeni fark edip onunla konuşmamı istiyor."

Kafasını salladı ve yeni bir soru sordu.

"Peki ya, baban?"

"Annem beni döverken her zaman beni o kadından kurtarıyordu. Ama yaptığı kötü bir şey var."

"Ne?"

"Tecavüz." Diye mırıldandım. Yüzü şok içinde bana bakarken küfür ettiğini çok rahat bir şekilde duyuyordum.

"Yaşıyor mu!"

"Hayır. Öldü."

"Ah! Peki hiç arkadaşın olmamış, neden?"

"Ben çok sessiz birisiyim. Kimseyle konuşmazdım. Yüzüm her zaman asıktı, benden nefret ettiler."

"Nefret edilecek birisi değilsin."

Dediği cümleye karşı, gülümsemiştim.

"Başka ne sormalıyım?"

"Psikolog olan sensin, ben değilim. Tecrübeli olman gerek."

Kaşlarını yukarı kaldırıp yüzüme baktı.

"Arkadaşın olmasını istiyor musun?"

"Bu zamandan sonra olsa, pek bir şey değişir mi?"

"Değişir."

"O zaman isterim."

"İşte, bu yüzden buradayım."

"Ah."

Yüzümü ondan çekip, duvara çevirdim.

"Burada kendini rahat hissetmiyorsun. Rahat hissettiğin bir her varsa, bir dahakine oraya gidelim?"

"Ben.. Olabilir. Mesaj atarım."

Üzgünce yüzüme baktı, gözlerimi gözlerine çevirdim.

"Seans bitti.."

"Sanırım bir dahakine 2 seans alacağım kk"

Gülerek ayağa kalktım. Jungkook arkamdan gülerek el salladı. Sonra aklına bir şey gelmiş gibi, seslendi.

"Tzuyu! Annene pardon o kadına şöyle, yarın buraya gelsin. Şimdi başka bir seansım var şimdi konuşamam."

"Tamam."