"Merhaba Jungkook, bana katlandığın için çok teşekkür ederim. Seni belki çok zorladım evet, ama hiç tereddüt etmedin ve beni başından sağmak istemedin. Kaçırıldım, hain adam kaçırdı beni. Herkesin ölü olarak bildiği babam aslında yaşıyordu, kimseye söylememi istemedi. Çünkü onun yaşadığını bilirlerse onu öldüreceklerdi bunu biliyordu. Bunları sana söylüyorum çünkü, artık benim bir hayatım yok. Sen bunu okuduktan sonra, hayatını yitirmiş bir genç kız olarak kalacağım. Seni seviyorum, kendine iyi bakman dileğiyle~"
Jungkook'a attığım mesajdan sonra, annem olacak kadına mesaj yazmaya başladım.
"Anne, garip geldi değil mi sana anne demem? Belki sana her zaman anne diyebilecek bir kızın var iken, sen beni öldürmeye çalışıp kendinden nefret ettiren zavallı bir kadınsın."
Durdum o sırada, yazdıklarımın neden ona ağır geleceğini düşünüyordum ki?
Umursamadım.
Ve devam ettim.
"Belki bunu isteyerek yapmadın bilemiyorum, son zamanlarda bana hep iyi davrandığın için teşekkür ederim. Üzgünüm, ama benim hayatım buraya kadarmış. Babam yaşıyor biliyor musun? Git ve şikayet et onu, bulsunlar öldürsünler. Eğer beni sevdiysen lütfen bunu benim için yap. Elveda~"
Mesajı attıktan sonra telefonu oturduğum yere koydum. Çalarlarsa çalsınlar umrumda değildi.
Benim ne umrumda ki?
Etrafa baktım, etrafta çok az kişi vardı, ama onlar bana uzaktı.
Derin bir nefes alıp ayağa kalktım.
Nehir oldukça şiddetliydi.
Ve bu benim için oldukça iyiydi.
Hiç tereddüt etmeden kendimi suya attım.
Suyun içindeyken çıkmak istemiştim, boğularak ölmeyi neden seçtim bilmiyorum.
Gözlerimin kapandığını fark ettiğimde gülümsedim.
Ve final.
Kimse böyle bir final beklemiyordu biliyorum, çünkü bende beklemiyorum.
Konu ve kitabın arasında milyon tane fark var bunu da biliyorum.
Ve özel bir bölüm yazacağım :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikolog|Tzukook|
FanfictionKadın ayağa kalkıp bana baktı, gözlerimi ona diktim ve odadan çıkışını izledim. Ve o sırada bana seslenen bir ses vardı. "Ben Jeon Jungkook."
