Psikolog|Tzukook|

1.3

Oradan çıkarmıştı beni, ama kafama koyduğum bir şey vardı ve bunu yapacaktım. Hemde bugün.

Taksi beni eve doğru götürüyordu, ama son anda fikir değiştirdim ve han nehrine gitmek istediğimi söyledim.

Vereceğim para umrumda bile değildi.

Aklıma gelen ilk şey herkese her şeyi söylemekti.

O adamı herkesin ölü bilmesi, fakat sadece benim ve adamlarının onun yaşadığını bilmesi ne kadar adil?

Taksi nehre ulaştığında, parasını ödeyip taksiden atmıştım kendimi.

İnsanların yüzüne bakışlarını umursamadan dik  bir şekilde yürürüm.

Nehrin köşesine geldiğimde durdum, yavaşça yere oturdum.

Ben bunları hakkedecek ne yapmıştım?
Benn bunları neden yaşadım?

Elime aldığım telefonu, bırakıp bırakmamak arasında gidip geldim.

Dağılmıştım.
Ama sizin bildiğiniz dağılma değil.
Saçlarımın ve yüzümün dağınıklığı değil.

Ruhumun dağınıklığıydı bu.