Tatlı Sessiz

Tatlı Sessiz- 2. Bölüm

Selaam :)) 2. Bölümle geldim. İyi okumalarr <3

---------------------------------------------

Hızlıca etrafa çok bakmadan sınıfıma gitmeye çalıştım. Daha okulda yeniyim zaten sınıfın yerini bile bilmiyorum. 12/B yazısını gördükten sonra rahatladım ve hemen sınıfıma girdim.

Boş yer var mı diye bakınırken  Baran' ın bana arka sıradan hunharca el salladığını gördüm. Barancığım aynı sınıftayız ya görebiliyorum seni sakin ol. Kendi kendime güldükten sonra bende ona el salladım ve hemen yanına gittim.
"Nasılsın yeni kız?" Evet en nefret ettiğim lakaplardan birisi de 'Yeni Kız'
Yani sen ismimi biliyorsun zaten direkt söyle Hayal diye.

"İyi gibiyim biraz merak ediyorum doğrusu dersleri öğretmenleri falan."

Dersleri mi merak ediyorsun gerçekten Hayal? Yoksa o çocuğun kim olduğunu mu? Kendi kendime bunu düşünürken sınıfa o çocuk girdi. Yok artık. Bir de aynı sınıfta mı olacağız? Valla biz birbirimizi öldürmezsek iyi. Onunla hiç göz göze gelmemeye çalıştım. Baran sanki bu çabamı fark etmiş gibi bana bakıp

"Kanki şıpsevdi olabilirsin ama bu pisliğe bulaşma. Okulun en belalı tipi."

"Ne sıpsevdisi be. Sadece garip görünüyordu. Bende merak edip baktım." Adını sormayı deli gibi istiyordum ama soramadım. Bu sefer Baran yanlış anlayacak. Baran bana gülümsedikten sonra önüne dönüp telefona bakmaya başladı. Çocuk ise gidip sırasına yattı. Umursamamaya çalıştım. Daha okulun ilk gününden Baran'ın da değdiği gibi şıpsevdi görünmek istemem.

Sıramda beklerken öğretmen içeri girdi. Baran'a döndüm
" Hangi dersin hocası bu?"
" Edebiyat." Edebiyat mı? Gerçekten mi? Okulun ilk gününde de ders işlemezdir inşallah.

Sınıfa tek yeni gelen bendim sanırsam. Çünkü herkes hocayla gayet iyi konuşuyor.

Hoca o sırada bana döndü.
"Sen yeni gelen kız olmalısın. Anlat bakayım nerden geldin, niye geldin?"
Sanane nerden geldim niye geldim. Şimdi herkes bana bakarken kalk da konuş. Zar zor ayağa kalktım. Öğretmenin yüzüne baktım ve zorla gülümsemeye çalıştım. Tam konuşacaktım ki o çocuk kafasını kaldırdı ve yine o pis gülümsemesini yüzüne takınarak hocaya baktı.
"Hocam çok da gerekli birisi değil yani boş verin. Yeni birisi işte."
Sınıf gülerken benim o sırada gözlerim dolmaya başlamıştı. Hayır şimdi ağlama sırası değil gözlerim lütfen. Çaresizce Baran'a baktım. O sırada garip bir şey oldu. Baran sinirli bir şekilde o çocuğa bakarken dediği cümle nedense çok hoşuma gitti.

"Borahan bana bak. Bu kız bizim grubumuzun parçası. Bu kızı da oyuncağınmış gibi kullanmana ve hevesin geçince kırıp atmana izin vermeyeceğim haberin olsun."

Demek çocuğun adı Borahan ve daha da önemlisi benim bir arkadaş grubum mu var şimdi? Sevinçten havalara uçabilirim şu an.

Borahan ayağa kalktı Baran'ın yanına geldi. Baran da ayağa kalktı. Ben ufaktan kaçayım o zaman.
Borahan kafasındaki şapkayı indirdi. Kollarını sıvadı ve dilini şaklatarak Baran'a baktı

"Yanlış bir şey var Baran. Bu kız benim oynayabileceğim türden bir şey değil. Ayrıca sen nerden buldun bu cesareti de gelip bana laf atmalar kızı korumalar falan?"
Baranın çenesi kasıldı. Kötü şeyler olacağını o an anladım.
"Seninle konuşmak için cesarete ihtiyacım yok benim. Ayrıca Hayal benim arkadaşım tabii ki onu koruyacağım. Sen de herkese bağırıp egonu tatmin edeceğin yere git okuldan işini yap para kazanırsın en azından."

Bora bu dediklerine olsa gerek boynundaki damarlar ortaya çıkmıştı. Beni kolumdan tuttu, kolumu gövdesinde doğru kıvırdı ve kendine yasladı. Bir yandan da saçlarımı tutuyordu. Ben ne olduğunu anlayamadan saçımdan bir kaç tutamın yerde olduğunu gördüm. Bir çığlık sesi duyduğuma eminim ama kimin çığlığıydı çözemedim. Galiba benim çünkü benim sesime benziyor. Hoca bizi ayırmak için yanımıza gelirken ben elimi saçlarıma atmış yerde oturmuş başkalarının sorularına bile cevap veremiyordum.

Bora'nın kapıyı çarpıp çıktığını duyduktan sonra ağlamaya başladım. Bunlar olurken zil çalmış olmalı ki Asya, Duru ve Pelin de yanıma geldi. Beni kaldırıp tuvalete götürdüler. Beni yine yaklaşık 1 saat önce bakıştığım aynanın önünde bıraktılar. Kendime bir kez daha baktım. Saçlarım karışmış. Korkudan tenim beyaza dönmüştü. Asya kolumu tuttu.
"Bize ne olduğunu sakinleşince anlat şimdi kendini zorlama." Pelin ve Duru da başlarıyla Asya'yı onayladılar.
"Şu an sakinim. Anlatabilirim."

Anlatmaya başladım. Servisteki olaydan başlayarak hepsini anlattım. Ben anlattıkça kızlar yüzüme korku dolu bir ifadeyle bakıyordu.
" Böyle işte kızlar. Şimdi de burdayım. Atladığım, size söylemediğim hiç bir şey yok."
Pelin geldi sarıldı."Kuzum sen çok yanlış kişiye bulaşmışsın. O Bora denen pislik kaç kişinin canını yaktı bilmiyorsun tabi. Bak bu okulda herkese bulaş ama ona bulaşma. Senin canının yanmasını istemeyiz."

Ağlarken gözümü sildim ve gülümsedim. "Gerçekten mi?" Duru başta olmak üzere hepsi teker teker sarıldı. "Seninle yeni tanışmış olsak da nedense yıllardır grubumuzdaymış gibisin. Seni gerçekten çok sevdim de diğerlerini bilemeyeceğim" Duru gülerek Pelin ve Asya'ya baktı. "Tabiki bizde seni çok sevdik salak" Hepimiz gülerken tuvaletin kapısının önünde Baran'ın sesi duyuldu.

" Şey Hayal ben de sevdim seni haberin olsun. Bir de ben çok acıktım ya sizin şu sümüklü muhabbetiniz bittiyse kantine mi gitsek ha?" O sırada kızlarla kahkadan yıkılıyorduk.

Çıkış zili çaldıktan sonra evime beni Baran bıraktı. Onlara el salladıktan sonra içeri girdim. Annem mutfaktan
" Benim güzeller güzeli kızım nasılsın bakalım nasıl geçti okulun? " Anneme görünmeden iyi diyerek geçiştirdim. Saçımın bu halini kimsenin görmesini istemiyorum. Zaten okulda da o olaydan sonra sürekli şapkayla gezdim. Bir daha da Bora'yı görmedim. İyiki de görmedim zaten. Odama çıkar çıkmaz duşa girdim. Suyun altında ne kadar durdum bilmiyorum ama ellerim ve ayaklarım buruşmaktan bir hal olmuştu. Ellerime bakıp güldükten sonra kıyafetlerimi giydim ve saçımı taramak için aynaya baktım. Saçlarımın arkasında ufak bir boşluk var ama neyse ki üstteki saçlarım onları kapatıyor. Saçlarımı tararken tarakta yine bir avuç saçım birikti. Saçlarıma üzgün bir ifadeyle bakıp onları çöpe attım. Zaten bugün yeterince gitti saçım bir de sen dökülüyorsun ya kel kalayım daha iyi. Kendi kendime gözümü devirdikten sonra odama geçtim.

Telefonum titremeye başlayınca hemen telefonu aldım. Telefonumun çalmasına hiç alışkın değilim. Bir dakika. Bu olaya da hiç alışkın değilim. Gizli numara arıyordu. Tereddütle açtım telefonu.
" Alo?" Yaklaşık 5-6 saniye bekledikten sonra arkadan köpek havlama sesi geldi. Köpek sesinden sonra da telefon kapandı. Bu neydi şimdi? Bir daha arar mı diye beklerken yatağa uzandım. O sırada içim geçmiş uyumuşum. Telefondan bildirim sesi geldiğinde sıçrayarak uyandım. Saate bakınca tam 2 saat uyduğumu fark ettim. Gelen bildirim Asya'dandı.

Asya
- Nabeerr Hayalciğimm :)

Çok samimi değil mi ya. Asya bugün anladığım kadarıyla okulun en popülerlerindendi. Zaten çok güzel bir kız ve giyim tarzı da çok hoş. Ben onun yanında çok sönük kalıyormuşum gibi hissediyorum çünkü kendimi hiç sevmiyorum.

- İyiyiim. Saçım fena yalnız. :/

Onlar durumumu her ne olursa olsun kendilerine söylememi istediği için saçımın durumunu ona söyledim. Yoksa kendimle ilgili hiç konu açmayı düşünmüyorum.

Asya ile biraz daha konuştuktan sonra annem yemeğe çağırdı. Kapıdan çıkacakken telefonum tekrar çaldı. Telefonda yine Gizli Numara yazısını gördükten sonra sinirle açtım ve karşıdan gelen sesin çok tanıdık olduğunu fark ettim. Hani şu saçımı yolan var ya.

" Sadece bir tutam saç ile kalacağını sanıyorsan yanılıyorsun. Senin o saçlarını kendin yolmanı sağlayacağım. Bundan sonra güneşine gölge olacağım."

Ben bir şey bile söyleyemeden kapandı telefon. Korkuyla etrafıma bakındım. Aklıma Baran geldi ama onu da her seferinde bu konuda rahatsız ettiğimden dolayı söylemek istemedim. Ben bu konuyu kendim halledeceğim. Artık korkmayacağım..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tekrardan selaamm. Nasıldı sizce bölüm? Ayrıca tanıtımı ekledim ve  yorumlarınızı çok merak ediyorum. Lütfen kitabı beğenirseniz oylamayı yorum yapmayı ve beni takip etmeyi unutmayın.

Sizlerden yorum aldıkça gerçekten çok heyecanlanıyorum ve çok mutlu oluyorum. Diğer bölümde görüşmek üzeree :*

Sağlıcakla kalın <3