Love Me Again [Completed]

Chapter 9

Chapter  9

NAKAUPO AT NAGBABASA ng mga papeles si Ziel sa kanyang opisina. Matapos bumisita ng mga kaibigan niya kahapon nagaway ulit sila ng asawa niya dahil lng kay thunder. Hndi niya alam kung bakit nkakaramdam siya ng galit tuwing nakikita niyang npapangiti ng kaibigan niya ang asawa niya.

Binatawan niya ang hawak na folder at sumandal sa swivel chair niya. Tumingin siya sa kisame ng opisina at nakipagtitigan ng ilang minuto don.

Tumunog ang telecom na nsa desk niya na nakakonekta sa table ng sekretarya niya sa labas ng opisina.

Sinagot niya yon at pinindot ang loudspeaker. "Sir may bisita po kayo dito sa labas. Papasukin kopo ba?"

Nakunot ang noo niya kung sinong bisita. "Ask the name britney"

Ilang minuto lumipas bago magsalita ulit ang sekretarya niya. "Margaret daw po sir. Margaret Vieña"

Halos matulos siya sa kinauupuan ng marinig ang pangalan ng nagiisang babaeng minahal niya.

"Sige papasok mo" saad niya ang pinatay ang tawag. Hindi niya alm kung bakit pinuntahan siya ni Margate pero sa loob niya gusto din niya itong makita.

Ilang minuto ng magbukas ang pinto ng opisina niya at niluwa nong ang isang magandang babae at may suot itong balabal sa mga balikat.

"Margaret what are you doing here?" seryosong saad niya at tumayo para harapin ang dalaga.

Nagulat siya ng bigla itong tumakbo papunta sa kanya at niyakap siya.

Narinig niya ang pagiyak ito. "I-Im sorry z-ziel. S-Sana mapatawad m-mo ko sa pagiwan sayo."

Inalis niya ang pagkakayakap ni Margate sa kanya at nagtatakang tiningnan ang mukha nitong basa na ng luha.

"It's fine matagal na yon. Stop crying." Saad niya pero umiling iling lang ito.

"Matagal kona gustong bumalik sayo pero..." putol nitong saad at nagumpisa na namng umiyak sa harapan niya.

Ngayon lang niya nakitang umiyak ng ganoon si margaret kaya naman nagalala siya sa lagay nito.

"But what margaret? Tell me." nagaalala niyang saad.

"Pero binubugbog ako ni samuel tuwing aalis ako bahay." lumuluhang saad nito kasabay non ay ang pagalis nito ng balabal. Tumambad sa kanya ang mga pasa sa leeg at braso nito na hindi makikita pag may suot nandamit.

Nakaspagetti strap lang ang dalaga kya namn kitang kita yoon.

"Tulungan moko ziel. T-Tumakas lang ako sa kanya baka patayin na niya ako pagnalaman niyang bumalik ako sayo." Halos hndi na matigil ang pagtulo ng luha nito.

Kahit na iniwan siya ng dalaga handa parin siyang tulungan ito dahil kahit papaano ay naging mabuting kapareha namn ito sa kanya.

"Oky I'll help you and we will file a case for hurting you." saad niya.

Niyakap siya ulit ni margaret. "Thank you ziel. Hndi ako nagkamali na bumalik sayo. Mahal parin kita ziel sana bigyan moko ng pagkakataon na makabawi."

May kung anong emosyon siyang naramdaman na hndi niya maintindihan. Inalo na lng niya ang dalaga para tumigil na ito sa pagiyak.

KWINENTO NITO ang nging buhay kasama ang boyfriend nito. Halos kumulo ang dugo niya ng malaman na simula magsama ang dalawa ay binubugbug na siya nito pagnagagalit at lalong lumala ng malamn nitong may nararamdaman padin ang dalaga para sa kanya.

May kinuha siyang keycard sa wallet at iniabot sa dalaga. "Here's the keycard of my condo. Ikaw na muna ang gumamit niyan habang hndi pa natin napapahuli ang walang hiyang lalakeng gumagawa sayo niyan."

Kinuha ni margaret ang keycard sa iniabot niya at nagpasalamat.

Tumawag din siya sa frontdesk ng condo building pra ipagbigay alam na may ibang maninirahan don pansamantala at nangsabi din siyang magpadala ng susundo sa dalaga papunta sa condo.

"Thank you again ziel." matamis nitong saad sa kanya.

Ngumiti lang din siya. "Im always here to help you margaret."

Matapos ang maikling paguusap ulit ay umalis na si margaret dahil dumating na ang sundo nito.

Bumalik siya sa pagtratrabaho dhil kakaunti palang ang natatapos niya.

Dumating na din ang mga papeles ng lupa na nabili ng kumpanya. Kelangan na lang niya bisitahin ang mismong lupain at makausap ang attorney na humawak nito.

Kelangan niyang masiguradong walang sabit ang mga papeles ng lupang yon bago nila patayuan ng bagong subdivision pra sa mga bagong model ng bahay.

Napatingin siya sa digital wallclock na nsa opisina niya malapit na magtangahalian pero wala siyang ganang lumabas pra kumain o magpabili.

Pinagpatuloy na lng niya ang ginagawa niya. Napaangat siya ng tingin ng marinig ang pagbukas ng pinto ng opisina niya.

Natulos siya sa kinauupuan at medyo nanlaki ang mata niya ng makita kung sino ang pumasok sa opisina niya.

"Im here to say sorry about yesterday." parang nahihiy nitong saad."Aware namn ako na mali ang gingawa ko dahil sa paghiwalay namin ni thunder sa inyo pra lng magkausap." saad nito.

Nagdilim na namn ang paningin niya at kumulo ang dugo ng maalala na naman ang nangyare kahapon na pagalis ng dalawa sa salas para lang makapgsolo at makapgusap. Lalong naginit ang ulo niya ng oras na yon ng gatungan pa ng mga baliw niyang kaibigan.

"Hindi mona kelangan pumunta dito pra magsorry at hndi ko kelangan sorry mo." Malamig niyang saad at binalik ang atensyon sa ginagawa.

Naririnig nya ang mga yabag ng dalaga na palapit sa desk niya pero di niya ito pinansin.

"I cooked this for you para sa peace offering ko. Kumain ka na tanghali na." saad nito at may pinatong na malaking paper bag sa desk niya.

Hindi niya parin kinikibo o kinausap ulit ang dalaga dahil baka kung ano lang masabi niya at mas lalo lng lumaki ang gulo.

Narinig niya mahinang pagbuntong hininga. "Sige uuwi na ko. Ikaw na bahala kung kakainin o ipapamigay mo pro wag mo sana itatapon dahil sayang." saad nito at naglakad na ulit palabas ng opisina niya.

Tyaka lang siya nagangat ng tingin ng marinig ang pagsara ulit ng pinto ng opisina niya.

It's that the softhearted niccolai? Damn why my heart feel so happy?

Tinitigan niya ang paper bag bago ito naisipang silipin ang laman. Dalawang Tupperware ang laman non ang isa ay kanin ang laman at ang isa namn ay sinigang na baboy may kasama din itong ilang prutas at coffe tumbler cup.

Napangiti siya sa nkita niya kung ganito ang mangyayare tuwing magaaway sila ng asawa parang gusto na niyang magaway sila lagi nito.

Napilas ang ngiti niya ng mapagtanto ang mga pumapasok sa utak niya.

"What the fuck self? Ano ba yang mga iniisip mo?" asik niya sa sarili.

Kahit nagdadalawang isip kung kakainin niya ang dinalang tanghalian ng asawa sa huli ay kinain niya rin ito.

Wala siyang tinira sa pagkaing dinala sa kanya. Hndi rin niya maitatangging masarap magluto ang asawa niya kaya namn kahit siguro diet ang isang tao pagnatikman ang luto ng asawa niya ay mapapakain din ito ng marami.