Love Me Again [Completed]

Chapter 18

Chapter  18

NANG UMALIS SA SALAS  ang dalawang lalake patagong sinundan ni niccolai ang mga ito sa likod bahay para makinig sa usapan.

Nakatago sa sa isang haligi para di siya makita ng mga ito, tanging boses lang ang naririnig niya.

Nakikinig lang siya kahit na hndi niya alam kung bakit kinakabahan siya sa tuwing tumatagal ang usapan ng mga ito.

"Nothing change on my plan but stop flirting her thunder, i warn' you." Saad ng asawa niya.

Doon lang niya naalala ang totoong plano nila ng asawa. Nasasaktan siya na akala niya parehas silang nakalimut na sa bagay na yon mukhang siya lang pala. Pro mas nkakapagpabahala sa kanya ay malamang nasasaktan siya dahil sa lalake.

"Why i would stop? Do you love her?"

Kumabog ang puso niya sa narinig na tanong ni thunder kay ziel.

"No, im not"

Napahawak siya sa bandang dibdib niya dahil sa narinig na sagot ng binata. Parang tumigil ang ikot ng mundo dahil sa tatlong katagang narinig.

Why i feel pain again? Tanong niya sa sarili. Bakit nga ba?

And one thing pop out in her head at napangiti ng mapait.

"I'm starting to love him that's the answer self."

Umalis siya sa pinagtataguan at nagtungo sa ikalawang palapag ng bahay. Nagtungo siya sa salas don wala nmang makakapansin sa kanya don dahil medyo malayo ito sa hagdan at nahaharangan ng dingding

Pagkaupo niya sa sofa parang gripo ang mata niya dahil hndi tumigil sa pagpatak ang luha niya.

This is the reason why she don't want to back the real niccolai because the real version of her self are weak.

Nilamon ng sakit ang loob niya na para bang lahat ng sakit na inipon niya ng taon taon ay sabay sabay na nyang naramdaman dahil sa isang lalake.

Hindi niya napigilang maglabas ng mahihinang hikbi dahil sa pagiyak.

She let her self cried hard dahil alam niya mamaya magiging maayos na din ang lagay niya.

She act like a strong girl for almost a year and now in just 3 words she's back again to a weak girl.

Hindi niya alam kung may mali ba sa kanya para laging masaktan sa iisang dahilan.

Nahinto ang pagtulo ng luha niya ng makarinig ng tunog malapit sa papasok ng salas at kasunod non ay ang pagmumura ng isang pamilyar na boses.

Mabilis siyang nagtago sa likod ng mga sofa para di siya makita at pinahid niya ang dinaanan ng mga luha nya.

Ilang minuto nakarinig na siya ng mga nagmamadaling yabag palayo sa salas. Nakahinga siya ng maluwag akala niya ksi hahaluglugin ng asawa niya ang buong salas.

Umalis siya sa pinagtataguan at mbilis na nagtungo sa silid niya para doon na lang magkulong.

Nilock niya ang pinto at lumingon sa orasan, alastres na pala pero hndi niya namalayan siguro dahil nalibang din siya sa paglalaro nila ng binata.

Mabilis siyang sumampa sa kama at padapang humiga. Gusto niyang maging manhid dahil nararamdaman niya prin ang sakit pero hndi niya magawa. Hndi niya namalaya na unti unti na siyang nilamon ng antok.

NAPABALIKWAS NG BANGON si Niccolai dahil nanaginip siyang nahuhulog sa bangin. Napahinga siya ng maluwag na makapang buo pa ang mga katawan niya at wlang galas.

Sa orasan agad lumipad ang paningin niya. Alas otso na mukhang napasarap ang tulog niya. Umalis siya sa pgkakahiga at lumabas ng kwarto.

Sobrang dilim ng bahay kaya namn dahan dahan siyang bumaba ng hgdan para di mahulog. Lumapit siya sa mga switch ng ilaw at ang chandelier ang binuksan niya para maging maliwanag.

Nagtungo siya sa kusina at binuhay din ang ilaw. Walang nkahandang pagkain o kahit na bakas ng nagluto. Madalas kasing ganitong oras nagluluto si ziel para sa hapunan.

Naisip niyang baka nagpapahinga parin ito dahil hndi ito nakapagpahinga ng magpainterview ito sa media.

Nagumpisang magluto si Niccolai para sa hapunan, inabot siya ng kalahating oras sa pagluluto. Naghain siya pagkatapos maluto ng ulam, wala paring bumababa na ziel kaya naman naisip niyang silipin ito sa kwarto nito.

Naglakad siya patungo sa silid ng asawa, nagpakawala siya ng buntong hininga bago kumatok sa pinto.

"Ziel? Dinner is ready" saad niya pero walang nagsasalita mula loob o nagbubukas ng pinto.

Kumatok siya ulit medyo nilakasan na niya dahil baka tulog lang ito pro wala paring response mula sa asawa.

Sinubukan nyang pihitin ang knob at medyo nagulat siya ng hndi yon nakalock.

Sumilip siya sa kwarto pero madilim kaya namn kinapa niya ang switch ng ilaw malapit sa pinto, pagbukas nito walang laman na kwarto ang sumalubong sa paningin niya.

Wala ang asawa niya sa silid kaya namn pumasok sa isip niya ang tanong na kung nasaan ito.

Ipiniksi niya ng ulo niya para alisin ang tanong na yon. Sino ba siya para magtanong? Nagkasama lng sila dahil sa papel ng kasal.

Pinatay niya ulit ang ilaw at sinarado ang pinto. Nagtungo siya sa kusina para maghapunan ng magisa.

Pagkatapos niya maghapunan ipinagtabi niya ng pgkain ang asawa niya. Naghugas din siya ng mga pinaglutuan at kinainan niya.

Nagtungo siya sa salas para patayin ang chandelier at ang maliliit n ilaw na lang ang buhayin. Naglakad siya paakyat sa silid para doon magpalipas ng antok.

Pagkapasok niya sa kwarto sa banyo siya agad nagtungo para maligo. Hinubad niya lahat ng suot bago tumapat sa ilalim ng shower.

Binuhay niya ito at napaigtad siya ng balutin ng lamig ang katawan dahil sa malamig na tubig galing sa shower. Ilang  minuto siyang nagbabad sa ilalim ng shower bago niya naisipang magshampoo. Para syang galing sa sakit dahil sa bagal ng kilos nya lumilipad din ang isip niya sa kung saan saan.

Halos isang oras ang inabot niya sa banyo bago natapos sa panliligo. Paglabas niya nakabathrobe na siya, naglakad siya patungo sa harap ng salamin ang naupo pinatuyo niya ang tumutulong tubig sa buhok gamit ang tuwalya bago niya ito ginamitan ng blower.

Kalahating oras namn ang inabot niya sa pagpapatuyo ng buhok at ilang minuto namn sa pagpapalit ng damit.

Nakaniga na siya ngayon sa kama at tulalang nkatingin sa kisame ng kwarto. Naputol ang paglalakbay ng isip niya ng tumunog ang cellphone niya na nakapatong sidebedtable.

Kinapa niya yon at tiningnan galing sa unknown number pero photo ang sinend sa kanya. Binuksan niya ng message at parang nanlambot ang mga palad niya kya nabitawan niya ang phone at pumatak sa mukha nya ito.

"Ouch!! Damn!" asik niya at bumangon sa pagkakahiga habang hinahaplos ang ilong niya

Kinuha niya ulit ang phone niya para tingnan ang message.

She can't be wrong kahit na nakadapa sa pagkakahiga at tulog ito alam niya ang hubog ng mga baro at balikat nito. Hndi siya ngkakamaling si ziel yon.

Dahil bukod don kilala niya ang katabi nitong wala ding saplot si.........Margaret.

He really still love margaret and now she got the answer to her question why ziel can't love her.