Too Young (Larry Fanfic)

Hoofdstuk 21: Date

Pov Niall

We geven Louis allemaal een knuffel als we weg gaan. "Morgen neem ik mijn gitaar mee." Zeg ik tegen hem. Louis knikt tevreden. We stappen allemaal bij Liam in de auto. "Li, kun je mij bij mijn eigen huis afzetten? Ik heb nog wat dingetjes te regelen." Vraagt Zayn. Stiekem baal ik daar wel een beetje van. Ik had gehoopt dat hij weer bij mij zou blijven, zoals de afgelopen dagen. Ach ja, ik zie hem morgen weer.

Liam brengt eerst Zayn naar huis en dan rijden we naar mijn huis. "Hoe gaat het met jou, Li?" Vraag ik. Liam glimlacht en antwoord: "Goed hoor. Het is moeilijk om één van mijn beste vrienden in zoveel pijn te zien, maar ik weet gewoon dat hij beter wordt." Ik knik. Iedereen heeft er zoveel vertrouwen in dat Louis beter wordt, dat ik dat ook wel moet geloven. Ook al vind ik het heel eng. Soms heb ik nachtmerries over Louis' begrafenis.

Als we bij mijn huis aankomen bedank ik Liam en zeg: "Morgen rij ik. Ik ben rond acht uur bij je." We rijden altijd om de beurt, maar Liam heeft nu al twee dagen op rij gereden. Liam knikt dan en ik ga naar binnen toe. Tot mijn verbazing ligt er op de grond, achter mijn deur, een rode roos met een kaartje eraan. "Lieve Niall, al jaren lang klopt mijn hart harder voor jou, dan voor wie dan ook. Eindelijk durf ik er voor uit te komen. Als je wilt weten wie ik ben, zie ik je om zeven uur in Nandos. Ik zal op je wachten met een rode roos in mijn handen. Jouw geheime liefde." Staat er op het kaartje. Mijn hart begint sneller te kloppen als ik het lees. Van wie zal het zijn. Er is iemand die ik zelf al jaren leuk vind, maar het kan bijna niet dat het diegene is.

Snel kleed ik me om. Hier trek ik toch wel even iets leuks voor aan. Zal hij het echt zijn? Nadat ik een eeuwigheid tussen mijn kleding heb gekeken, denk ik dat ik de perfecte outfit heb. Nu niet meer twijfelen. Gewoon dit setje aandoen en naar de Nandos gaan. We hebben niet bij Louis gegeten, omdat hij misselijk was. Het komt dus wel goed uit, dat we in Nandos hebben afgesproken. Nog één keer check ik mijn outfit en dan stap ik in de auto, onderweg naar Nandos. Elke meter dat ik er dichterbij kom, word ik zenuwachtiger. Wie zal het zijn? Het kan bijna niet degene zijn die ik hoop dat het is. Maar wie is het dan wel?

Als ik aankom bij de Nandos heb ik een minuutjes nodig om tot mezelf te komen, voordat ik naar binnen durf te lopen. Zodra ik binnen ben scan ik iedereen, om te kijken wie er met een rode roos in zijn handen zit. En dan... Valt mijn oog op Zayn. Met een rode roos in zijn handen. Een zucht van opluchting gaat door mij heen. Zayn krijgt een glimlach op zijn gezicht als hij mij ziet. Snel ga ik bij hem zitten. Hij geeft mij de roos en zegt: "Ik ben blij dat je bent gekomen." "Ik ben blij dat jij het bent." Antwoord ik. Zayn kijkt mij verbaast aan en vraagt: "Echt?" Ik knik hevig. Zayn zucht opgelucht. Als ik mijn hand over die van Zayn heen leg, wordt hij ineens verlegen en bloost. Daar moet ik om lachen. De stoere Zayn is ineens verlegen.

We raken uiteindelijk in gesprek over onzinnige dingen. We bestellen allebei ons eten en beginnen te eten. Het is echt super gezellig, zoals het eigenlijk altijd met Zayn is. "Vanaf wanneer had je gevoelens voor mij?" Vraag ik. Zayn bloost meteen weer en verteld: "Het was niet echt vanaf het begin. Vanaf het begin had ik wel een zwak voor je, maar ergens in de eerste tour zijn de gevoelens pas echt gekomen." Ik knik instemmend. "Voor mij was het ongeveer hetzelfde. Alleen de gevoelens kwamen bij mij al voor de eerste tour." Vertel ik.

Net als Zayn had ik niet meteen gevoelens voor hem. Wel viel hij mij meteen op. Al bij Bootcamp had ik mijn oog op hem. We raakte in gesprek en zochten elkaar vanaf dat moment in alle vrije moment op. We raakte vrij snel bevriend. Hij is vanaf dat moment altijd mijn beste vriend geweest. Maar langzaam begon ik voor hem te vallen. Tot ik me ineens ging beseffen dat ik gewoon smoorverliefd op hem was. Ik had alleen nooit gedacht dat hij ook voor mij zou vallen.

Toen Zayn uit One Direction stapte was ik daar ook helemaal kapot van. Niet alleen omdat ik verliefd op hem was, maar ook omdat hij mij beste vriend was. Op dat moment ging ik mijn gevoelens ook wegstoppen. Alles wat me aan Zayn deed herinneren deed ik weg. Als iemand over Zayn praatte, liep ik weg. Ik wilde niets meer met Zayn te maken hebben. Het deed te veel pijn. Uiteindelijk ben ik er overheen gekomen en voelde niets meer voor Zayn.

Totdat... Totdat ik hem weer zag, toen we naar Louis toe gingen, die eerste dag. Alle gevoelens kwamen in één klap terug. En nu blijkt Zayn al die tijd hetzelfde gevoelt te hebben. Wie had dat gedacht? "Dit was één van de redenen dat ik wegging uit One Direction." Zegt Zayn. Verbaast kijk ik hem aan. "Elke dag bij jou zijn en me elke dag beseffen dat we nooit samen konden zijn maakte me diep ongelukkig." Leg Zayn uit. Ik schud mijn hoofd en zeg: "Hadden we het nou maar jaren geleden aan elkaar toegeven. Dat had iedereen zoveel pijn gescheeld." Zayn knikt instemmend.

Na een aantal uur gezeten te hebben en gepraat te hebben gaan we nu weer naar huis. Zayn loopt mee naar mijn auto. "Ga je mee naar mijn huis, of ga je naar je eigen huis?" Vraag ik. "Vind je het oké, als ik mee ga naar jouw huis?" Vraagt Zayn onzeker. Ik knik hevig. Heel graag juist. "Oké, dan rij ik naar jouw huis toe." Zegt Zayn. Hij wilt al weglopen, maar ik trek hem terug aan zijn hand. Voorzichtig druk ik mijn lippen dan op de zijne.